زمان: 1 فروردین 1367/ 2 شعبان 1408

مکان: تهران، جماران

بسم اللَّه الرحمن الرحیم

انگیزه قیام سید الشهدا

 «یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال، حوّل حالنا الى احسن الحال».

خداوند این سال جدید را بر همه مسلمانها، بر ملت ما، بر همه مستضعفین جهان مبارک کند. و این سال یک خصوصیاتى دارد که کم اتفاق مى افتد. نوروز در آستانه ولادت حضرت سید الشهدا، که ما باید انگیزه قیام ایشان را ببینیم چى بود و مقصد ایشان چى بود و وضع زندگى ایشان و همه ائمه- علیهم السلام- چى بود، خصوصاً در ماه شعبان چه وضعى داشتند.

سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- از همان روز اول که قیام کردند براى این امر، انگیزه شان اقامه عدل بود. فرمودند که، مى بینید که معروف، عمل بهش نمى شود و منکر، بهش عمل مى شود. انگیزه این است که معروف را اقامه کند و منکر را از بین ببرد، انحرافات همه از منکرات است، جز خط مستقیم توحید هر چه هست منکرات است، اینها باید از بین برود و ما که تابع حضرت سید الشهدا هستیم باید ببینیم که ایشان چه وضعى در زندگى داشت، قیامش، انگیزه اش نهى از منکر بود که هر منکرى باید از بین برود. مِن جمله قضیه حکومت عدل، جور، حکومت جور باید از بین برود، از آن طرف وقتى که مناجاتشان را مى بینیم، مناجاتى که در ماه شعبان هست و من در نظر ندارم که در هیچ یک از ادعیه گفته شده باشد که ادعیه مال همه ائمه است. این دعاى شعبان، مناجات شعبان، مناجات همه ائمه است و در این، مسائل بسیار هست، معارف بسیار هست و ادب اینکه انسان چه جور باید با خداى تبارک و تعالى مناجات کند. ما غافلیم از این معانى که وضع چى است. شاید بعضى از جُهّال ما هم این طور اعتقاد دارند که این ادعیه وارد شده و این چیزهایى که از ائمه وارد شده است اینها تشریفات است. مى خواهند ما را یاد بدهند و حال اینکه مسأله این نیست، مسأله این است که در مقابل خدا ایستادند آنها، آنها مى دانند که در مقابل چه عظمتى ایستادند، آنها معرفت دارند به خداى تبارک و تعالى و مى دانند چه کنند و مناجات شعبانیه از مناجاتهایى است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته- نه از این عارفهاى لفظى- بخواهد این را شرح کند و شرح کند از براى دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است، چنانچه همه ادعیه ائمه- علیهم السلام.

الگوپذیرى از انبیا و ائمه (ع) در مبارزه با ظلم

شما- در مناجات حضرت- در دعاى عرفه حضرت سید الشهدا ملاحظه مى کنید که چه مسائلى در آن هست و ما ازش غافل هستیم. ماه شعبان این خصوصیت را دارد که الآن عید نوروز ما در آستانه ولادت حضرت سید الشهدا است و دنبال او ولادت حضرت مهدى- علیه السلام- که آن هم در 15 شعبان واقع شده است. بنا بر این تقریباً باید ما بگوییم که یک حجتى است بر ما این دو ولادت و این واقع شدن این روز شریف و این روز نوروز در یک همچو آستانه اى که این دو بزرگوار که هر دو- اقامه عدل- براى اقامه عدل هستند؛ سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- که همه عمرش را و همه زندگى اش را براى رفع منکر و جلوگیرى از حکومت ظلم و جلوگیرى از مفاسدى که حکومتها در دنیا ایجاد کردند، تمام عمرش را صرف این کرد و تمام زندگى اش را صرف این کرد که این حکومت، حکومت جور بسته بشود و از بین برود؛ معروف در کار باشد، منکرات از بین  بروند. حضرت صاحب- سلام اللَّه علیه- و ارواحنا فداه- هم که تشریف مى آورند براى همین معناست. تمام انبیا که قیام کرده اند در عالم طبیعت- حالا معانى شان که، معارف غیبیه شان را خدا مى داند ما نمى دانیم، اما در عالم طبیعت- وقتى زندگى اینها را مى بینیم از اول مقابله با طاغوت بوده است. بنا بر این معنا بوده و این باید سرمشق بشود از براى مسلمانها، کسانى که واقعاً مسلمان هستند و واقعاً علاقه مند به اهل بیت عصمت هستند و به پیغمبر اسلام هستند و از هر مذهبى که هستند، علاقه مند به آن مذهبشان هستند، باید ببینند که صاحب مذهب چه کرده است؛ موسى بن عمران چه کرد، در زندگى اش چه کرد، حضرت ابراهیم در زندگى اش چه کرد، تمام اینها قیام کردند در مقابل جور، در مقابل ظلم، همه، قیامشان این معنا بود. ما سر مشق باید بگیریم از اینها و ما باید قیام کنیم در مقابل ظلم؛ مسلمانها باید در مقابل جورها، در مقابل ظلمها، در مقابل منکرات قیام کنند، همان طورى که ملت شریف ایران بحمد اللَّه قیام کرد و مى شود گفت که این انقلاب که در این دعاى شریف واقع شده است که «یا مقلب القلوب»، در جوانهاى ما واقع شده است؛ اینها الآن برگشتند از یک حالى به حال دیگرى و حال نویى پیدا کرده اند. و در این ماه که ماه شعبان است باید ما توجه به این معنا بکنیم که ما باید چه بکنیم، با این طاغوتها باید چه بکنیم؟ باید همان طورى که سید الشهدا- سلام اللَّه علیه- تمام حیثیت خودش، جان خودش را و بچه هایش را، همه چیز را در صورتى که مى دانست قضیه این طور مى شود، کسى که فرمایشات ایشان را از وقتى که از مدینه بیرون آمدند و به مکه آمدند و از مکه آمدند بیرون حرفهاى ایشان را مى شنود همه را، مى بیند که ایشان متوجه بوده است که چه دارد مى کند، این جور نبود که آمده است ببیند که، بلکه آمده بود حکومت هم مى خواست بگیرد، اصلًا براى این معنا آمده بود و این یک فخرى است و آنهایى که خیال مى کنند که حضرت سید الشهدا براى حکومت نیامده، خیر؛ اینها براى حکومت آمدند، براى اینکه باید حکومت دستِ مثل سید الشهدا باشد، مثل کسانى که شیعه سید الشهدا هستند باشد؛ اصل قیام انبیا از اول تا آخر این بوده است. در طبیعت قیام انبیا- قیام مسلحانه یا غیر مسلحانه- در مقابل همه کسانى که به جور داشتند مردم را از بین  مى بردند باشد.

لزوم مقابله مسلمین جهان با ظالمین

و ما امروز مبتلاى به این معنا هستیم، مسلمانها مبتلاى به این معنا هستند، مسلمانها مى بینند که این دولتهاى بزرگ، این قدرتهاى بزرگ و این کسانى که اذناب آنها هستند، کسانى که فرمانبر آنها هستند الآن با مسلمین، با مردم، با مستضعفین، حتى با آن کسانى که مال خودشان است چه مى کنند. تمام اینها ظاهر مى گویند که ما اقامه عدل مى خواهیم بکنیم، اما چه عدلى؟ عدل امریکایى، عدل امریکایى یعنى چه؟ یعنى هر کس خاضع به من شد، آن یک چیزى است که ما او را قبولش داریم، هر کس منافع مملکتش را به ما داد ما او را قبول داریم! از آن ور شوروى هم همین است، همه این قدرتهاى بزرگ این طورى هستند و ما باید در مقابل تمام اینها بایستیم، همان طورى که جوانهاى ما بحمد اللَّه الآن در جبهه ها این پیروزیها را، این پیروزیهاى بزرگ را به دست آوردند، باید تا آخر این مطلب باشد، باید هیچ درش سستى نشود تا وقتى که ان شاء اللَّه علم را به دست صاحب علم بدهند. بنا بر این عید نوروز ما، یک عید نوروزى است که در یکوقتى واقع شده است که حجت بر ماست و او این است که زندگى سید الشهدا، زندگى حضرت صاحب- سلام اللَّه علیه- زندگى همه انبیاى عالم، همه انبیا از اول، از آدم تا حالا همه شان این معنا بوده است که در مقابل جور، حکومت عدل را مى خواستند درست کنند- حکومت- و مع الأسف به قدرى به گوش ما خواندند، به قدرى به گوش ملت ما خواندند، به گوش ملتهاى ضعیف خواندند که حکومت به شما چه کار دارد، شما برو نمازت را بخوان، شما مسجدت را برو، همین! البته، ما اگر فقط مسجد برویم و دعا بکنیم و بعد هم دعا به- عرض بکنم که- آن بزرگان چه بکنیم، همه با ما خوب مى شوند! اما وظیفه این است که ما برویم مسجد بنشینیم دعا بخوانیم یا وظیفه این است که ما باید قیام بکنیم؟ وظیفه این است که ما همه باید همه چیز خودمان را در راه اسلام فدا بکنیم، چنانچه اولیاى ما این کار را کردند. و امروز شما مى بینید که این صدام را که بحمد اللَّه سیلى خورده است و الآن محو این سیلى است، الآن نمى فهمد دارد چه مى کند؛ شما ببینید که این همه پیروزى اى که واقع شده، اصلًا این انکار مى کند که اینجا چیزى واقع شده، این نمى فهمد که فردا این خبرنگارها، این خارجیها مى آیند مى روند آنجا مى بینند چه خبر است. این یک همچو حیوانى است که مملکت خودش را، افراد خودش را، اشخاصى که مربوط به خودش هستند، آنها را بمباران مى کند، بمباران شیمیایى مى کند که باید پاسدارهاى ما به داد آنها برسند.

تقدیر و تجلیل از فداکاریهاى ملت

من باید تشکر کنم از این ملت، این ملت شریف خودمان و خصوصاً از این کسانى که در جبهه ها مشغول هستند یا پشت جبهه ها مشغول به این هستند که آنها را کمک کنند، ما باید تشکر کنیم از اینها و خصوصاً از این جوانهایى که همه چیزشان را در راه اسلام دادند. شما ملاحظه مى کنید که اشخاصى مى آیند اینجا، همه چیزشان را کأنّه دادند، مع ذلک مى گویند کاش که ما یک بچه کوچکى که داریم بزرگ بشود، برود جنگ بکند، اینها حجت بر ما هست، اینها حجت بر آن اشخاصى هست که تو خانه نشستند و نق مى زنند، تو خانه نشستند و به مردم تزریق مى کنند که نه، نروید جایى؛ خدا ان شاء اللَّه بیدار کند اینها را، خداوند ان شاء اللَّه اشخاصى را که مخالفت مى کنند یا از روى عمد یا از روى- عرض مى کنم- نفهمى مخالفت مى کنند، اینها را بیدار کند و اینها را در این سال نو تجدید کند. و خداوند ان شاء اللَّه این اسراى ما را، این کسانى که محبوب ما هستند، محبوب ملت ما هستند، این معلولین را، این اسرا را و این تمام کسانى که در آنجا دربند هستند، همه اینها را خداوند ان شاء اللَّه آزاد کند و ما را هم به وظیفه خودمان آشنا کند. و اى کاش کسى مى آمد و این ادعیه ائمه- علیهم السلام- را ترجمه مى کرد، این را شرح مى کرد، این ادعیه خیلى محتاج به شرح است. و ما اگر این ادعیه را بتوانیم یک اشخاص عارفى، عارف صحیح، دلسوخته پیدا بشود که اینها را براى مردم تشریح بکند، همه چیز در اینها هست، در عین حالى که دعاست. شما ادعیه حضرت سجاد را مى بینید، دعاست  اما چه مى کند در این دعاها! هم معنویات هست، هم قضیه حکومت هست، همه چیز هست، هم از بین بردن حکومت ظلم است، چنانچه سیره همه ائمه- علیهم السلام- بر این بوده و ما به قدرى در گوشمان خواندند که بابا بروید سراغ کارتان، کار نداشته باشید به حکومت، که حتى اشخاص که آگاه هم بودند، اینها هم بازى خورده بودند. من بعضى از اشخاصى که ازشان هیچ توقع نداشتم، در سابق [فعّال ] بودند، ... داخل در این مسائل ما بودند، لکن مع ذلک، اینها مى گفتند آخر ما چه کار داریم به این کار، حالا آنها مى خواهند این کار را بکنند، این کار آنهاست، ما کار دیگر داشته باشیم. این یک همچو چیزى بود که ما را بازى داده بودند و مردم الآن باید بدانند که هر مطلبى را که این خارجیها مى گویند تمام مطالب این خارجیها براى گول زدن ماهاست، گول زدن همه ماست. کسانى هم که تابع آنها هستند مطالبى مى گویند، براى این است که ما را باز به دامن آنها بیندازند. و ما باید بیدار باشیم و هوشیار باشیم و هیچ وقت لغزش پیدا نکنیم.

خداوند ان شاء اللَّه این ملت ما را بیدار کند و بیدارتر. خداوند ان شاء اللَّه مردم ما را به سلامت، عزت برساند، به مقاصد خودشان، که آن مقصد، مقصد اسلام است و کوتاه کردن دست تمام کسانى که ظالم هستند. ان شاء اللَّه خداوند این عید را بر همه ما، بر همه مسلمین، بر همه مستضعفین مبارک کند.

و السلام علیکم و رحمة اللَّه و برکاته.

(صحیفه امام، ج 21، ص: 1-6)

. انتهای پیام /*