امام با برداشتهاى سطحى و متحجرانه‏ اى که ممکن است به نام دفاع از اسلام و روحانیت نیز مطرح شود برخورد نموده، بعضى از این قبیل موارد را توطئه‏ هاى بسیار خطرناک نامیده ‏اند. در سالهاى اولیه انقلاب فرهنگى امام با اقداماتى که در بعضى دانشگاهها براى تفکیک‏ جنسى یا پرده‏ کشى در کلاسها صورت گرفته بود مخالفت کرده مانع از اجراى آن طرحها شدند(پابه ‏پاى آفتاب؛ ج 1، ص 178، خاطرات خانم فاطمه طباطبایى عروس امام). همچنین با ایده‏ هایى که به عنوان دفاع از روحانیت، مدعى حق انحصارى روحانیت براى شرکت در فعالیتهاى سیاسى شده بود، به شدت برخورد نمودند تا آنجا که مى‏فرمایند: «از قرارى که من شنیده ‏ام در دانشگاه بعض از اشخاص رفته ‏اند گفته‏ اند که دخالت در انتخابات، دخالت در سیاست است و این حق مجتهدین است. تا حالا مى گفتند که مجتهدین در سیاست نباید دخالت بکنند، این منافى با حق مجتهدین است، آنجا شکست خورده ‏اند حالا عکسش را دارند مى‏گویند. این هم روى همین زمینه است، اینکه مى‏گویند انتخابات از امور سیاسى است و امور سیاسى هم حق مجتهدین است هر دویش غلط است. ... این یک توطئه ‏اى است که مى‏خواهند همان طورى که در صدها سال توطئه ‏شان این بود که باید روحانیون و مذهب از سیاست جدا باشد و استفاده‏ هاى زیاد کردند و ما ضررهاى زیاد از این بردیم، الآن هم گرفتار ضررهاى او هستیم. حالا دیدند آن شکست خورد، یک نقشۀ دیگر کشیدند، و آن این است که انتخابات حق مجتهدین است، انتخابات یا دخالت در سیاست حق مجتهدین است. دانشگاهی ها بدانند این را که همان طورى که یک مجتهد در سرنوشت خودش باید دخالت کند، یک دانشجوى جوان هم باید در سرنوشت خودش دخالت کند. فرق مابین دانشگاهى و دانشجو و مثلاً مدرسه ‏اى و اینها نیست، همه‏ شان با هم هستند. اینکه در دانشگاه رفتند و یک همچو مطلبى را گفتند، این یک توطئه‏ اى است براى اینکه شما جوانها را مأیوس کنند. ... این از آن توطئه سابق بدتر است براى ایران. براى اینکه، آن یک عده از علما را کنار مى‏ گذاشت، منتها به واسطه آنها هم یک قشر زیادى کنار گذاشته مى‏شوند، این تمام ملت را مى‏خواهد کنار بگذارد. یعنى نه اینکه این مى‏خواهد مجتهد را داخل کند، این مى‏خواهد
مجتهد را با دست همین ملت از بین ببرد. باید دانشگاهیها متوجه باشند که اگر چنانچه افرادى در دانشگاه هستند که شیطنت دارند مى‏کنند، اینها را باید توجه کنند که گول اینها را نخورند»صحیفه امام؛ ج 18، ص 367 ـ 368

 

. انتهای پیام /*