مجله نوجوان 13 صفحه 28

علمی موضوعی دلنشین و دوستداشتنی مرجان خوارزمی امروز میخواهیم به موضوعی بپردازیم که می­تواند اکثر آدمها را به علم و دانش و خواندن مطالب علمی علاقهمند کند. موضوع مهم و نازنین خوردن! امروز میخواهیم بدانیم که چرا گرسنه میشویم و برای غذاهای خوشمزه و بدمزه در بدن ما چه اتفاقی میافتد. سؤال اول، چی شد که شکممان به قار و قور افتاد یعنی چی شد که گرسنه شدیم؟ خیلی از آدمها فکر میکنند که وقتی شکمشان خالی بشود، احساس گرسنگی خواهند کرد! درست نیست! وقتی به دنیا میآییم، هیچی در شکممان نیست ولی هیچ نوزادی در روزهای اول تولدش احساس گرسنگی نمیکند بهعلاوه وقتی مریض هستیم و تب داریم، ممکن است ساعتها غذا نخوریم بدون اینکه احساس گرسنگی کنیم، پس چی؟ در واقع گرسنگی موقعی شروع می­شود که خونی که در بدن ما جریان دارد از بعضی از مواد غذایی تهی شود. در این حالت یکی از بخشهای مغز ما که مرکز گرسنگی نام دارد، از ماجرا خبردار شده و وارد عمل می­شود. معده و رودههای ما تحت کنترل مرکز گرسنگی مغزمان هستند. در تمام مدتی که خون، غذای کافی در اختیار دارد، مرکز گرسنگی پایش را روی پایش اندخته و نظارت میکند ولی به محض اینکه خونمان فاقد مواد غذایی لازم شد، مرکز گرسنگی به تکاپو میافتد و معده و رودهها را برانگیخته میکند. در این حالت، فعالیت زیاد معده و رودهها باعث ایجاد سر و صداهایی می­شود که در زبان فارسی آنها را به قار و قور ترجمه کردهاند و صدایی آشنا برای اعلام گرسنگی است. یادمان باشد که برای مرکز گرسنگی هیچ فرقی نمیکند که ما چه جور غذایی توی معدهمان بریزیم و سلیقه غذایی ما هیچ ربطی به این مرکز ندارد. این مرکز مسئولیت آن را نمیپذیرد و شما نمیتوانید او را تحت پیگرد قانونی قرار بدهید! حالا ببینیم چقدر می­شود بدون غذا سر کرد. لاین موضوع قبل از همه به خصوصیات اخلاقی آدمها بستگی دارد. مثلاً آدمهای آرام و خونسرد بیشتر از آدمهای عصبی و تندمزاج میتوانند بدون غذا