مجله نوجوان 13 صفحه 29

سر کنند چون هرچه آدم،آرامتر باشد، پروتئین بیشتری را در بدنش ذخیره میکند. یک خانم آفریقایی رکورد جهانی بیغذا ماندن را شکسته. او می­تواند 102 روز بدون غذا زندگی کند و ککش هم نگزد. حالا ما غذا را ریختیم توی معدهمان. بعدش چی؟ غذایی که جذب سلولهای ما می­شود هیچ شباهتی به آن چیزی که ما خوردهایم ندارد بلکه مودی است که در خون شناور میشوند و به همه سلولها میرسند. تغییر شکل ماده غذایی از شکل اولیهاش به شکل قابل جذب برای سلولها، عمل هضم نام دارد. هضم غذا از موقعی شروع می­شود که ما غذا را میجویم و آن را وارد لوله گوارش میکنیم. (قورت میدهیم!) غذای قورت داده شده از حلق به مری و از آنجا وارد معده می­شود. معده، همه غذاها را از چلوکباب گرفته تا سوپ و همبرگر به آش مخصوصی تبدیل میکند. معده ما علاوه بر حرکتهای شدید با ترشحات دیوارهاش که مهمترین آنها «اسید کلریدریک» و آنزیمی به اسم «پپسین» است، مواد غذایی را به صورت مایع درمیآورد. اسم این آش دست پخت معده ما کیموس است. حالا کیموس از راه دریچه بابالمعده وارد روده کوچک می­شود. روده کوچک همچنین کوچک هم نیست و طول آن حدود هفت متر است که به صورت چنبر داخل شکم قرار گرفته و شکلش و نحوه قرارگیریاش شبیه شیلنگ باغچه است! شیرههای کبد و لوزالمعده هم در این مرحله به کمک روده کوچک میآیند و هضم غذا در روده کوچک به پایان میرسد. حالا پروتئینها کاملاً حل شدهاند و چربیها تا جای ممکن به اجزای ریزتری تجزیه شدهاند و هضم نشاسته به پایان رسیده است و غذای هضم شده، قابل استفاده سلولهای بدن است. موادی که واقعاً به درد بدن نمیخوردند و تفالههای باقیمانده از روده کوچک به روده بزرگ میروند و در روده بزرگ آب این مواد گرفته می­شود و تفالههای باقیمانده دفع میشوند.