مجله کودک 252 صفحه 5

مثلاً در عملیات «خیبر»، کسی به خدمت امام رفته بود و گفته بود که شکست سنگینی خورده­ایم. اما امام به او گفته بودند؛ شما اشتباه می­کنید یا نمی­فهمید که این عملیات چه اثر بزرگی در دنیا گذاشته است. این برخورد در ارتباط با استراتژی جنگ بود و در مسایل تاکتیکی و روش­ها،با آنکه اطلاعات کاملی داشتند، دخالت نمی­کردند و به این ترتیب اجازه می­دادند که فرماندهی،خودجوش باشد و از خود ابتکار عمل نشان دهد. حضرت امام در سیاست­های نظامی جنگ دخالت می­کردند. مثلاً یک بار حضرت امام فرموده بودند: سرباز اگر نجنگد، روحیه­اش را از دست می­دهد، و شما بجنگید. فرماندهی سوال کرد: «یعنی عملیات کوچک هم بکنیم؟» امام فرمودند: بله عملیات کوچک هم بکنید. این برخورد ظاهراً یک تاکتیک و روش عملیاتی کوچک است، اما در واقع یک سیاست نظامی است. ایشان بر تمام جریان اخبار و اطلاعات عملیات مختلف،احاطه و تسلط کامل داشتند. اخبار و اطلاعات لازم از طریق افرادی که خود ایشان تعیین کرده بودند،به شیوه­های مختلف در اختیارشان قرار می­گرفت. مثلاً در عملیات «خیبر» ایشان به آقای انصاری، مسئول دفتر خود،فرموده بودند: با بچه­ها تماس بگیرید، ببینید از پشتشان هم خبر دارند یا نه. فرماندهان در ابتدا متوجه موضوع نشدند و یکی از آنها می­پرسد: «مگر پشت جزیره هم خبرهایی هست؟» آنها گفتند: «بله،یک گروه گشت عراقی آمده بود اینجا و ما با آنها درگیر شدیم. دوربین شناسایی­شان را هم جا گذاشته­اند و رفته­اند.» برای فرماندهان جنگ بسیار عجیب بود که چگونه امام،قبل از آنکه آنها از موضوع آگاه شوند،در جریان قرار گرفته بودند. شورولت مونته کارلو