مجله کودک 276 صفحه 14

ویروس­ها، مانند یک مهندس فضول خود را به درون هسته­ی سلول­های بدن ما می­رسانند. سپس، معمولاً بدون اینکه سم یا ماده­ی خارجی بدی تولید کنند، خود را در لابلای ژن­های سلول ما تکثیر می­کنند. در واقع آنها کاری می­کنند تا دستگاه پروتئین سازی بدن ما که ژنها آن را کنترل می­کنند؛ پروتئین­های مخصوص ویروس را بسازند. درست مانند ارتش یک کشور اشغالگر که کارخانه­های صنعتی کشور اشغال شده را برای تولید وسایل مورد نیاز ارتش اشغالگر به خدمت می­گیرند. ویروس­ها آن قدر از ساخت پروتئین سلول اشغال شده استفاده می­کنند و تکثیر می­شوند که دیگر جا برای آنها تنگ می­شود. سپس در یک اقدام ناجوانمردانه، سلول را متلاشی می­کنند و هزاران ویروس تازه ساخته شده به خون وارد می­شوند. «لرز» کردن در بعضی بیماری­های ویروسی درست در این هنگام روی می­دهد. راستی! چرا انسان خود ژن­های بدنش را دستکاری نکند، تا بتواند به طور مثبت، بعضی از بیماریها و ناهنجاریهای وراثتی و ژنتیکی را درمان کند؟ این فکر جالبی است که البته اجرای آن زیاد هم راحت نیست. از اینجاست که «مهندسی ژنتیک» ایجاد می­شود. سیامک سرمدی دستکاری در ژنها ژن ها کجا هستند؟ آنها بر روی مولکول­هایی به نام DNA قرار دارند که آنها هم در مولکول دیگری به نام «کروموزوم» واقع شده­اند. کروموزوم­پها خود در هسته­ی سلول­های ما و جانداران دیگر قرار دارند. تصویر گرفته شده از یک کروموزوم را می­بینید که به صورت پیشرفته توسط میکروسکوپ الکترونی اسکنینگ برداشته شده است. نام خودرو: سکستون کشور سازنده: کانادا وزن: 23 هزار کیلوگرم سلاح: یک مسلسل پاندر- 25- یک مسلسل براونینگ 12 میلی متری حداکثر سرعت در جاده: 40 کیلومتر در ساعت