چکیده
«تأویل» در اندیشه قرآنی حکیم صدرالمتألهین شیرازی «ره» و حضرت امام خمینی «ره» یک ضرورت به شمار می‌رود و معتقدند که «تأویل» همان مرتبه کامل «تفسیر» است که مربوط به باطن و چهره ناپیدای امور است. در این معنای از تأویل، حق تعالی تأویل همه امور است و این‌که هر کدام از کتاب تکوین (هستی) و کتاب انفس (انسان) و کتاب تدوین (قرآن کریم)، برخوردار از مراتب متعددی از نزول می‌باشند که میان آن‌ها تطابق و هماهنگی کامل برقرار است به‌گونه‌ای که انکشاف و ظهور هر یک از مراتب و عوالم هستی و بطون قرآنی در گرو انکشاف مراتب و درجات وجودی آدمی است.
لذا هر دو متفکر تأویل را به مثابۀ یک روش تلقی می‌کنند که از این طریق می‌توان به باطن و غیب امور نائل آمد.
پایان نامهبررسی م‍ق‍ای‍س‍ه ای ت‍اوی‍ل قرآن از دی‍دگ‍اه حکیم ص‍در ال‍م‍ت‍ال‍ه‍ی‍ن شیرازی (س) و حضرت امام خمینی (س)صفحه 1