وی در ابتدای این گفت وگو، با اشاره به دوران مبارزه با رژیم طاغوت یادآور شد: پس از رهبری حضرت امام(ره) که مهم ترین نقش را در پیروزی مردم داشت، در تشکیل راهپیمایی ها و تکثیر اعلامیه ها و رساندن پیام امام(ره) در آن موقع که وسایل ارتباطی امروزی نبود، جوانها نقش اساسی داشتند.
این محقق حوزه ادامه داد: اولین راهپیمایی ها در تمام شهرها را جوانان راه می انداختند در حالی که هم به مشکلات طرف دولت و حکومت پهلوی برخورد می کردند و هم گاهی با توبیخ های بزرگترهای خود مواجه بودند که چرا جان خودتان و خانواده را به خطر می اندازید. آیت الله موسوی تبریزی گفت: اگر جوانان ما به فرمان حضرت امام خمینی(ره) به خیابان ها نمی آمدند و از دانشگاه ها حرکت را شروع نمی کردند، امکان نداشت که انقلاب ما به پیروزی برسد. در 19 دی سال 56 این جوانان بودند که به منزل مراجع می رفتند و ایشان را دعوت می کردند که در رابطه با موضوع ظلم و بیداد پهلوی صحبت کنند.
دبیر مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم تصریح کرد: در میان طلاب و روحانیون هم چنین بود که در موقع خطر، بیشتر کسانی که وارد عمل می شدند طلاب جوان بودند و در سال 42 نیز طلاب جوان دستگیر و کشته شدند و در میان آنان تعداد محدودی قدری مسن تر بودند. در سال 54 و در جریان حمله به فیضیه، حدود 300 طلبه دستگیر شدند که همه طلابی جوان بودند که با اعتقاد به امام(ره) و اسلام، با شور جوانی این حرکت انقلابی را راه انداخته بودند.
این استاد حوزه خاطرنشان کرد: قطعا جوان ها نقش بسیار مهمی در کشور و انقلاب داشتند که شامل جوانان دانشگاهی و طلاب جوان حوزوی و نیز جوان هایی بود که در محیط های کاری خود با اعتصاب های هماهنگ با فرمان حضرت امام (ره) انقلاب را به پیش بردند. وی افزود: حضرت علی (ع) در وصیتنامه خود به امام حسن(ع) در مورد جوانان صحبت می کند و می فرماید دل و قلب و روح جوان همچون زمینی آماده کاشت بهترین میوه هاست. قلب جوان آماده کاشت اعتقادات و افکار سالم است. این مهم را امام(ره) به درستی هم درک کرده بودند و هم به آن عمل می کردند.
رئیس سابق خانه احزاب ایران با تاکید بر اینکه از اول پیروزی انقلاب، هیچوقت در کلمات امام (ره) اشاره ای نشد که جوانان اجازه دهند مسن ترها کارها را انجام دهند، تصریح کرد: ایشان حتی از تعبیر باتجربه ترها هم استفاده نکردند. ایشان از همه جوان ها استفاده کردند. قانون اساسی نیز بر همین اساس تشکیل شد. وقتی قانون که قانون انتخابات مجلس در شورای انقلاب نوشته شد، آنجا حداقل سن برای جوانان 24 سال تدوین شد تا جوانان نیز بتوانند به مجلس بیایند و قانونگذاری کنند.
وی افزود: امام(ره) به فکر و آزادی و دخالت جوانان بطور عام اهمیت می دادند. تفکر ایشان این بود که آینده این کشور به دست جوانان است و همیشه تاکید می کردند که جوانها باید میدان دار باشند. در مقابل هم عده ای از انجمن حجتیه ای ها تلاش می کردند تا همنوا با دشمنانی که قصد سقوط نظام را داشتند، مسئله کنار زدن جوانها و دانشگاهیان را مطرح کنند. امام(ره) بارها بر این مسئله هشدار می دادند که مبادا خدای نکرده دیگران کار را از دست جوان ها بگیرند و جوان ها را کنار بزنند زیرا کنار زدن جوانان مساوی بود با سقوط نظام.
دبیر مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: یکی از مسائلی که حضرت امام(ره) بویژه در سال 63 نسبت به آن احساس خطر می کردند همین حرکتی بود که می کوشید جوانان را از حضور در عرصه های سیاسی کشور دور کند. حضرت امام (ره) در مورد برخی توطئه هایی که می کوشید جوانان را از حضور در صحنه مأیوس کند فرمودند:
«دانشگاهیها بدانند این را که همان طوری که یک مجتهد در سرنوشت خودش باید دخالت کند، یک دانشجوی جوان هم باید در سرنوشت خودش دخالت کند. فرق مابین دانشگاهی و دانشجو و مثلا مدرسه‏ای و اینها نیست، همه‏شان با هم هستند. اینکه در دانشگاه رفتند و یک همچو مطلبی را گفتند، این یک توطئه‏ای است برای اینکه شما جوانها را مأیوس کنند.» (صحیفه امام، جلد 18، صفحه 368)
وی تصریح کرد: همچنین بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی در پیام به ملت ایران در سالگرد کشتار خونین مکه (قبول قطعنامه 598) ضرورت توجه به مطالبات جوانان را چنین تأکید می فرمایند:
«امروز که بسیاری از جوانان و اندیشمندان در فضای آزاد کشور اسلامی‏مان احساس می‏کنند که می‏توانند اندیشه‏های خود را در موضوعات و مسائل مختلف اسلامی بیان دارند، با روی گشاده و آغوش باز حرفهای آنان را بشنوند. و اگر بیراهه می‏روند، با بیانی آکنده از محبت و دوستی راه راست اسلامی را نشان آنها دهید. و باید به این نکته توجه کنید که نمی‏شود عواطف و احساسات معنوی و عرفانی آنان را نادیده گرفت و فوراً انگِ التقاط و انحراف بر نوشته هاشان زد و همه را یکباره به وادی تردید و شک انداخت. اینها که امروز اینگونه مسائل را عنوان می‏کنند مسلماً دلشان برای اسلام و هدایت مسلمانان می‏تپد، و الّا داعی ندارند که خود را با طرح این‏ مسائل به دردسر بیندازند. اینها معتقدند که مواضع اسلام در موارد گوناگون همان گونه‏ای است که خود فکر می‏کنند. به جای پرخاش و کنار زدن آنها با پدری و الفت با آنان برخورد کنید. اگر قبول هم نکردند، مأیوس نشوید. در غیراین صورت خدای ناکرده به دام لیبرالها و ملیگراها و یا چپ و منافقین می‏افتند؛ و گناه این کمتر از التقاط نیست. وقتی ما می‏توانیم به آینده کشور و آینده سازان امیدوار شویم که به آنان در مسائل گوناگون بها دهیم، و از اشتباهات و خطاهای کوچک آنان بگذریم...» (صحیفه امام، جلد 21، صفحه 98 و 99)
آیت الله موسوی تبریزی ادامه داد: امام(ره) به جوان بعنوان آینده سازان کشور نگاه می گرد و یقین داشت که آینده کشورمان در دست ایشان است و می دانست که فکر و سؤال و پرخاشگری جوان و مطالبه گری وی با مسن ترها فرق دارد و اگر سوالات آنان را پاسخگو نباشیم برای آینده کشور خطرناک خواهد بود.
رئیس سابق خانه احزاب ایران در رابطه با اعطای مسئولیت به جوانان از سوی حضرت امام(ره) اظهار کرد: چه در مواردی که مستقیما از سوی امام(ره) بوده و یا ایشان تأیید می کردند، ایشان جوانها را بیشتر مورد توجه داشتند. اوایل پیروزی انقلاب غالب مسئولان بین 33 تا 40 ساله بودند.
دبیر مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: امام(ره) به جوانان امیدوار بود و اندیشه آن روز امام(ره) و انقلاب که همانا جهاد در برابر التقات و دشمنان آمریکایی بود را امام(ره) از طریق جوانان به پیش می برد.
وی در پاسخ به سوالی درمورد نحوه معر فی چهره گرانقدر حضرت امام (ره) به جوانان امروز گفت: من معتقدم هیچ کاری درباره امام(ره) اضافه از اعمال و گفتار ایشان نباید صورت گیرد. ما قدری تقصیر و قصور در معرفی ایشان داریم. تقصیر از سوی کسانی است که خود را به امام(ره) می چسبانند و تمام خلافهای خود را با استدلال غلط به فرمایشات و با بریده کردن سخنان امام(ره) و حجت آوردن از ایشان بدون توجه به شرایط خاص آن زمان می پوشانند. اینان هستند که امام(ره) را به جوانان ما بد معرفی می کنند؛ تا آنجا که جوانان خانواده های انقلابی و شهدا نیز امام(ره) را مورد تردید و شبهه قرار می دهند.
دادستان انقلاب در زمان رهبری حضرت امام خمینی (ره) تصریح کرد: ما اگر غلو نکنیم، امام(ره) را خوب می توانیم معرفی کنیم. سخنان امام(ره) را می توانیم نقد تحلیلی کنیم که جوانان با استدلال، شرایط زمان امام(ره) را دریابند. نقد سخنان امام(ره) اشکالی را بر ایشان وارد نمی کند. رئیس سابق خانه احزاب ایران ضمن انتقاد از آنها که با افراط و غلو در محبت به امام(ره)، معناهایی از سخنان امام(ره) درمی آورند و به فرمایشات و عمل امام(ره) تحمیل می کنند، تصریح می کرد: این عمل آنان منجر می شود که نتوانیم چهره واقعی امام(ره) به جامعه جوانان امروز معرفی کنیم.
وی بر ضرورت تشریح اوضاع زمانی حضرت امام(ره) قبل از طرح سخنان ایشان تاکید و یادآور شد: یک سال بعد از وفات حضرت امام(ره) به حاج احمد آقا عرض کردم که در وزارت ارشاد صحیفه نور چاپ شده است و ممکن است برخی جوانان و دانشگاهیان و مردم بدون توجه به تاریخچه سخن، این سخنان امام(ره) را کنار هم قرار دهند و احساس کنند که این سخنان با هم تعارض دارد. این حل نمی شود مگر اینکه در هر بیانیه و سخنرانی و اعلامیه بالای سر آن شرایط زمانی آن سخنرانی بیان شود تا مردم بدانند این سخنرانی در چه زمانی و چه شرایطی و با توجه به چه اشکالات و نقدهایی مطرح شده است که اینها مشخص می کند امام(ره) در آن موقع موضع گیری درست و سالمی داشته است.
این استاد حوزه در تصریح این سخن ادامه داد: مرحوم سید رضی در نهج البلاغه حضرت امیر المومنین نیز بالای برخی از خطبه های آن ولو دو یا سه خط مکتوب فرموده اند که این بیان حضرت در فلان جنگ و یا شرایط اجتماعی و در پاسخ به فلان اتفاق مطرح شده است.

. انتهای پیام /*