- لازم به یادآوری است که برخی موضوعاتی که رهبران فکری و سیاسی به عنوان رهنمود بیان می دارند، ماهیت اقتضایی دارد، یعنی با توجه به شرایط زمانی– مکانی و یا با توجه به اولویت هایی که پیش می آید و یا به جهت یادآوری موضوعاتی می باشد که مورد غفلت قرار گرفته است. به نظر می رسد مطالبی که در سؤال فوق با استناد به فرمایشات امام خمینی (س) نقل شده، ازجمله موارد اقتضایی باشد که اگر به متن سخنرانی که در 28 فروردین 1359 بیان شده رجوع شود، دیده خواهد شد که سه موضوع مورد توجه بوده است:
الف: تحریم اقتصادی ایران توسط دولت آمریکا که پس از تسخیر لانه جاسوسی اعمال شد؛
ب: حرکات ایذایی عراق در مرزهای ایران و کمک های تسلیحاتی آن کشور به گروهک های معارض جمهوری اسلامی ایران؛
ج: در پیش بودن انقلاب فرهنگی.
ضمن آن که این سخنرانی در جمع اعضای بسیج شهرستان ها ایراد شده و درواقع توجه دادن آن ها به آموزش های نظامی جهت آمادگی دفاع در صورت مضاعف شدن حرکات ایذایی ارتش بعث و یا تجاوز عراق به خاک ایران هست، اما ادب امام خمینی این بوده که وقتی توجه مخاطبین را به موضوعی جلب می کردند، نحوه بیان به گونه ای بود که از موضوع مهم تر دیگر غفلت نشود.
و اما جمله پایانی سؤال به این نحو بیان شده: «در حال حاضر ترس از حصر اقتصادی و وابستگی فرهنگی مشاهده می شود، علت آن چیست؟»
بدیهی است ظاهر و باطن بخش اخیر سؤال یعنی ترس از وابستگی فرهنگی مغایر با بیانات امام خمینی (ره) نیست، اما بخش اول آن یعنی ترس از حصر اقتصادی جای تأمل دارد که اولاً منظور از ترس چیست؟ اگر ترس از نوعی باشد که کارشناسان انذار می دهند یعنی درواقع انذار باشد و نه خوف، باید ترسی ممدوح تلقی شود. زیرا چنین انذارهایی با وادادگی و خود را در قبال شدائد باختن تفاوت های بنیادین دارد، زیرا موجبی برای جستجوی راهکارهای برون رفت از تبعات مضر آن می گردد.
ثانیاً در سؤال فوق به خوبی معلوم نیست که منظور از ترس از حصر اقتصادی در میان چه کسانی مشاهده شده است؟ اگر در میان اکثریت یا تعدادی از دولت مردان باشد، در صورتی مذموم است که ماهیت وادادگی یافته باشد، اما به نظر نمی رسد که اکثریت مردم ایران اتهام وادادگی را به مجموعه دولت مردان فعلی برای رفع حصر اقتصادی پذیرفته باشند.
.
انتهای پیام /*