در سال 57 دانشجویان دانشگاه تهران و دانشگاه های تهران در بزرگداشت روز 13 آبان یعنی همان سالروز تبعید امام و اعتراض به رژیم شاه نسبت به این حرکت، فراخوانی دادند که مراسمی در دانشگاه تهران برگزار می شود از دانش آموزان و دانشجویان و فرهنگیان خواسته بودند که بیایند مشارکت کنند مدارس و دبیرستان های اطراف دانشگاه در این روز کلاس ها را تعطیل کردند و به سمت دانشگاه تهران براه افتادند در مسیر حرکت هم دبیرستان هایی که در مسیر بود آنها را هم مطلع می کردند و تعطیل می شد جمعیت زیادی به سمت دانشگاه تهران راه افتاد. چندین هزار دانشجو و دانش آموز و همینطور اقشاری از نیروهای انقلابی در دانشگاه مجتمع شدند. تحقیق جامع و کاملی نشده ولی من خودم معتقدم رژیم برای مقابله با این جمعیت و زمینه سازی برای روی کار آوردن دولت تمام عیار نظامی بجای دولت شریف امامی در آن روز برنامه ریزی دقیقی کرده بود زیرا من شاهد بودم که هم آرایش نظامی خاصی اطراف میدان انقلاب و دانشگاه تهران شده بود و هم شرایط با روزهای گذشته متفاوت بود، بعد از این تجمع نیروهای نظامی مستقیم به سوی جمعیت تیراندازی کردند، تعدادی از دانش آموزان و دانشجویان شهید یا مجروح شدند. موج انقلابی شدیدی در آن حوالی درگرفته بود من دقیقاً یادم هست کسانی که از دانشگاه بیرون می آمدند دستهای خونین را روی پلاکاردها زده بودند و اطراف دانشگاه تهران روی نرده ها نصب می کردند. شعار درود برخمینی و مرگ بر شاه، معلم به پا خیز محصلت کشته شد با لباسهای خونینی که حاکی از شدت درگیریها بود یک فضای ملتهب عجیبی ایجاد کرده بود. این درگیریهای توأم با تیراندازی و کشتار و مجروح شدن که اتفاق افتاد درگیری به اطراف دانشگاه تهران و خیابان های مختلف کشیده شد، به دفترحزب رستاخیز و برخی دوایر دیگر رژیم در حوالی دانشگاه هجوم بردند و شیشه هایش را شکستند، این التهاب و درگیریها تا غروب ادامه داشت. این حادثۀ بزرگی بود.
فردای آن روز حضرت امام پیامی دادند و لحن پیام هم بسیار محکم بود و دعوت به استقامت و پایداری داشتند و فرمودند، که من از این راه دور سعی می کنم که پیام حق طلبانه و استقلال طلبانۀ شما را به گوش جهانیان برسانم. این اتفاق مهم زمانی رخ داد که دولت شریف امامی با شعار آشتی ملی سر کار بود.
برای اطلاعات بیشتر به گفتاری در باره وقایع 13 آبان: روز دانش آموز مراجعه شود.
.
انتهای پیام /*