ازدواج در اسلام به دو صورت دائم و موقت (دارای زمان معین) تعریف شده است و این دو گونه ازدواج مورد پذیرش قرآن و سنت است. فقهای شیعه، شرایط و حدود هر یک از این دو را در کتاب نکاح (ازدواج) بیان کرده اند. امام خمینی(س) نیز مانند دیگر فقها در آثار خویش مانند تحریرالوسیله، توضیح المسائل، استفتائات و... احکام آن را توضیح داده اند. باید توجه داشت که ازدواج موقت مانند دائم نیاز به رضایت دو طرف، مهریه، مدت، رضایت ولی (دردختر باکره)، عدّه پس از جدایی و... دارد. (احکام آن را در توضیح المسائل و تحریرالوسیله می توانید بخوانید.)
ازدواج موقت از دو جهت مورد پرسش قرار دارد، یکی از جهت حکم فقهی آن و دیگر از جهت بعد اجتماعی. شاید پرسش کننده محترم می خواهند نظر امام(س) را از جهت اجتماعی بدانند که آیا ایشان به این ازدواج در جامعه ما سفارش کرده اند و یا آن را نفی و رد می نمایند. در پاسخ باید گفته شود که در آثار امام(س) از این جهت مطلبی نیامده است. ولی یک نکته را نباید فراموش کرد که نگاه یک سویه به یک مسئله نادرست است. ازدواج موقت -با رعایت شرایط شرعی- در برخی موارد راهگشای مسائل زندگی انسان ها می باشد، هر چند ممکن است در شرایط دیگری ایجاد مشکلاتی بنماید و یا برخی آن را نپسندند. این که برخی آن را خوش ندارند و یا برخی از افراد از آن نادرست استفاده می کنند و... دلیل نمی شود یک حکم و دستور بطور کلی رد شود و نادرست دانسته شود.

. انتهای پیام /*