آیا دیدگاه امام در مورد آمریکا، در طول زمان مبارزه تا پیروزی و بعد از آن تغییری دارد؟
ابتدا باید بدانیم دیدگاه امام خمینی(س) در ابتدای نهضت چه بوده تا سیر ثبات یا تحول آن را پیگیر باشیم. امام خمینی(س) حدود ۴۰۰۰ بار از امریکا نام برده اند که حجم قابل توجهی برای تحقیق پیرامون این موضوع است. سال‌ها قبل از نهضت چند بار از آمریکا نام برده اند که به وجه سیاسی آن ارتباطی ندارد. ولی اولین باری که در شروع نهضت از آن نامی دیده می‌شود، در دوم آذرماه سال ۱۳۴۱ میباشد. وقتی که معلوم شد اسدالله اعلم نخست وزیر وقت قرار است طرح رستو- کندی را که طرح آمریکایی محرمانهای برای ایران بود به اجرا درآورد، امام در هر فرصتی سعی کردند، آن را بر ملا کنند. آنچه منجر به تبعید امام به ترکیه شد، کاپیتولاسیون، یعنی قضاوت کنسولی در مورد آمریکاییها، بود که دولت وقت آن را ذلیلانه پذیرفت. امام این نکته را در مورد آمریکا دریافته بودند که چنین کشوری در سیاست خارجی به مردم جهان سوم به صورت وحشی می نگرد و هر نوع وحشیگری را برای خود در مقابل آنها مجاز می‌داند. در طول نهضت این موضوع عیان تر شد و پس از انقلاب نیز هر غائله ای در کشور رخ می داد، بالاخره رد پای آمریکاییها در آن دیده میشد. همچنین دست درازی آمریکاییها در دیگر کشورهای مسلمان نیز امر غیر قابل انکاری بود. بنابراین امام به آمریکا لقب شیطان بزرگ دادند و این لقب هیمنه‌ی سیاست خارجی آمریکا را در بین بسیاری از ملت‌ها و دولت‌ها تا حدود زیادی شکست که بررسی آن محتاج بحثی چندجانبه می باشد.
با این حال در دیدگاه امام(س)، آمریکا مانند اسراییل و افریقای جنوبی نبود که با مشکل مشروعیت اصل نظام روبرو باشد، بلکه سیاست خارجی آن کشور بود که به جای منافع مشروع به دنبال مطامع نامشروع می گشت. با این وصف امام در اواخر عمر فرمودند: «تا آخر ایستاده ایم و با امریکا روابط ایجاد نخواهیم کرد، مگر این که آدم بشود و از ظلم کردن دست بردارد و از آن طرف دنیا نیاید در لبنان، و نخواهد دستش را به طرف خلیج فارس دراز کند.» (صحیفه امام، ج۱۹، ص۹۵)
.
انتهای پیام /*