پس از دستگیری حضرت امام در سحرگاه 15 خرداد 1342 و انتقال ایشان به تهران و سپری کردن شبی در باشگاه افسران و پس از 19 روز در زندان قصر، روز 1342/4/4 به پادگان عشرت آباد منتقل شدند و تا تاریخ 1342/11/5 در این پادگان زندانی بودند. شب اول در این پادگان را در سلولی گذراندند که هوای آزاد درستی در آن جریان نداشت و نشست و برخاست به راحتی ممکن نبود. اما دوران زندان در عشرت آباد گرچه آمیخته با خفقان و محدودیت هایی بود، ولی وجود افسران و سربازان متعهدی که شیفته شخصیت و عظمت آن بزرگوار شده بودند، زمینه ای را فراهم آورده بود که حضرت امام پیام های شفاهی و گاهی کتبی هم با بیرون از زندان رد و بدل می کردند. عوامل متعددی هم باعث شد که رژیم را ناچار کرد تسهیلاتی برای ایشان قائل شوند و فرصت مکاتبه با فرزند خود و دیگران را داشته باشند و لوازم شخصی و کتاب های مورد نیاز خود را دریافت دارند؛ از جمله مطابق مطلب موجود در کتاب نهضت امام خمینی(س)، ج1، ص682 در نامه ای به آقای لواسانی (سید محمد صادق) کتاب مستدرک الوسائل جلد سوم و کتاب تاریخ مشروطه سید احمد کسروی را خواستار شده اند و مطابق سند موجود در صفحه 404 همان کتاب، در مورد دریافت کتب مشروحه زیر رسید داده اند:
1-مکاسب محرمه 2- کتاب طهارت 3- توضیح المسائل 4- حاشیه توضیح المسائل 5- تهذیب الاصول جزء اول و جزء الثانی و جزء ثالث 6- تعلیقه بر وسیله 7- تعلیقه عروه الوثقی 8- مناسک حج 9- نجاه العباد 10- زبده الاحکام
با دقت در این آثار معلوم می شود که علاوه بر مسائل فقهی، حضرت امام به تاریخ سیاسی معاصر هم عنایت داشته اند و گرچه نسبت به شخصیت، منش و رفتار سید احمد کسروی انتقاد کامل و ایراد تمام داشتند، اما از قلم و کتاب ایشان استفاده می کرده اند و این خود مصداقی است از «انظروا الی ماقال و لا تنظروا الی من قال»
.
انتهای پیام /*