بخش اول سئوال کمی مبهم است اما اگر منظور این باشد که امام خمینی(س) تا چه میزان برای انقلاب اسلامی ارزش قائل بودند، آنگاه با مقدمات اجمالی زیر شاید بتوان نظر ایشان را هر چند ناقص بیان کرد:
امام، فلاح بشریت را در دین جستجو می کردند و به طریق اولی اسلام را کامل ترین دین می دانستند.
به جامعیت اسلام در همه شئون باور جدی داشتند و به همین جهت سیاست را عین دیانت می دانستند.
بروز استعمار در میان ملل مسلمان و وابستگی دولت های اسلامی به شرق و غرب سیاسی را موجب دورتر شدن ملت های مسلمان از اسلام ناب محمدی قلمداد می کردند.
در اندیشه امام انتخاب، آزادی و شرکت فعالانه آحاد جامعه در سرنوشت سیاسی خود، جزو اساسی ترین مباحث اندیشه سیاسی و دینی است.
نظر به آنکه رژیم پهلوی به علت وابستگی بیش از حد به بیگانگان، دین ستیزی را محور رفتار خود قرار داده بود، برای امام خمینی(س) چاره ای جز انقلاب اسلامی باقی نمی ماند.
وقتی مردم نسبت به اسلام جامع نگر، رویکردی جدی نشان دادند و انقلاب را به پیروزی رساندند، طبیعی بود که امام نسبت به چنین انقلابی بسیار خوشبین بوده و آن را متعلق به خود مردم دانسته و علاقه مند بودند که ارزش های آن به دیگر ملل نیز صادر شود. از طرفی چون راه به سعادت و کمال رسیدن انسان ها را از طریق برقراری نظام اسلامی بیشتر قابل دسترسی می دانستند و جمهوری اسلامی هم که حاصل این انقلاب است، این خواست امام را تامین می کند، به طور طبیعی این هم بر ارزش و اعتبار انقلاب در منظر ایشان اضافه می کند.
اما در مورد بخش دوم سئوال لازم به ذکر است که ایشان بی تردید نگرانی هایی نیز داشته اند که به همین جهت در وصیتنامه خود برای مخاطبین مختلف مطالبی را یادآور شده اند ولی به نظر می رسد که در مجموع افق آینده انقلاب را به رغم فراز و نشیب هایش روشن و امیدوار کننده می دیدند.
.
انتهای پیام /*