دریافت وحی، نیاز به همراهی و سنخیت بین وحی کننده و پذیرنده وحی، و واسطه آن دارد. اگر وحی، دریافت از رسول وحی، جبرئیل باشد، باید پذیرنده وحی بتواند در مرتبه ای از مراتب وجودی با این فرشته ارتباط برقرار کند، و اگر دریافت از سوی حق بی واسطه باشد، نیاز آن است که ظرفیت وجودی آن چنان سعه داشته باشد که بتواند فیض را بی واسطه دریافت نماید. بنابراین ادراک کیفیت وحی، برای ما گرفتاران در حدود عالم دنیا، میسور نمی باشد، مگر آنکه با سیر و سفر الهی بندهای این عالم را بگسلیم و با مشاهده برخی حقایق بتوانیم گوشه ای از چگونگی نزول وحیف نه تمام حقیقت آن را دریابیم، حضرت امام(س) می فرمایند:
«کیفیت وحی از اموری است که غیر از خود رسول خدا و کسانی که در خلوت با رسول خدا بودند یا اینکه از او الهام گرفتهاند کیفیت نزول وحی را کسی نمی تواند بفهمد.» (صحیفه امام، ج17، ص433)
و در جای دیگری می فرمایند:
«این [نزول وحی] از لطایف معارف الهیه و از اسرار حقایق دینیّه است که کم کسی می تواند به شمه ای از آن اطلاع پیدا کند به طریق علمی، و جز کمّل از اولیاء که اول آنها خود وجود مبارک رسول ختمی است و پس از آن به دستگیری آن سرور دیگر اولیا و اهل معارفند، کسی دیگر نتواند به طریق کشف و شهود از این لطیفه الهیه مطلع شود؛ زیرا که مشاهده این حقیقت نشود جز به وصول به عالم وحی و خروج از حدود عالم امکانی» (آداب الصلاه، ص321-322)
برای اطلاع بیشتر به «قران کتاب هدایت»دفتر سیزدهم تبیان رجوع کنید.
.
انتهای پیام /*