در آثار فارسی امام خمینی(س) ۸۲۵ بار واژه‌ی لباس با ضمایر آن، ۲۷۱ سیاه و ۴ بار سیاهپوش و ۱ بار نیز واژه‌ی مشکی به کار رفته است. اما ترکیب «لباس سیاه» در آثار ایشان فقط دو بار دیده می‌شود. یکی در مورد کراهت پوشیدن آن در نماز و دیگری وصف واقع بر اساس شنیده‌ها در مورد این که در سالروز تولد شاه در سال ۵۷، برخی افراد لباس سیاه پوشیده‌اند. عین عبارت ایشان در دو مورد فوق چنین است:
- «چند چیز در لباس نمازگزار مکروه است و از آن جمله است: پوشیدن «لباس سیاه» و چرک و تنگ و لباس شرابخوار و لباس کسی که از نجاست پرهیز نمی‏کند و لباسی که نقش صورت دارد و نیز باز بودن تکمه‏های لباس و دست کردن انگشتری که نقش صورت دارد مکروه می‏باشد. » (توضیح المسائل ؛مسأله ۸۶۵)

- «امروز که چهارم آبان بود، در ایران، آن طوری که حتی رادیوی خود ایران اطلاع داد، بسیاری از شهرها را ذکر کرد که تظاهرات و ناراحتیها بوده؛ و از قراری که نقل شد مردم در قم و در شمال تهران و در بعضی جاهای دیگر لباس سیاه پوشیده بودند؛ عَلَمهای سیاه در بعضی جاها بوده... » (صحیفه امام، ج‏۴، ص: ۱۶۱)

در مورد مشکی پوش شدن افراد و اماکن نیز جملات ایشان همگی وصف واقع می‌باشد و فتوا و یا اظهار نظر نیست.

اما در مورد خود ایشان، در بعد از انقلاب کسی امام را در پیراهن مشکی ندیده است ولی بسیار دیده می‌شد که ایشان عبای مشکی بر دوش انداخته‌اند. زیرا حدیثی از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: «پوشیدن لباس مشکی کراهت دارد مگر در سه چیز: کفش، عمامه و کسا» ضمن آن که هم اکنون رسم غالب روحانیون شیعه که از نسل حضرت ابا عبدالله(ع) باشند این است که عمامه مشکی را به نشانه‌ی عزای دایمی جدشان بر سر می‌گذارند. همچنین نامه‌ای از امام خمینی(س) به مرحوم حاج احمدآقا وجود دارد که از ایشان خواسته یک عبای مشکی رشتی سبک برای ایشان بفرستد. (صحیفه امام، ج‏۳، ص، ۱۸۶) البته چون زمان چنین درخواستی ۳ آذر ۱۳۵۵ بوده که هوا خنک بوده و رو به زمستان می‌رفته است، احتمال آن که عبارت «عبای مشکی رشتی سبک» یک پیام رمزی بوده، چندان دور از ذهن نیست. از سوی دیگر نظر به آن که این تاریخ مصادف بود با ۲ ذی الحجه ۱۳۹۶هجری قمری که حدود یک ماه به ماه محرم مانده بود، می‌توان احتمال داد که رمزی در کار نبوده و عبای مشکی را برای دهه‌ی اول محرم می‌خواسته‌اند.

. انتهای پیام /*