خاطره ای از آیت الله شهید شیخ فضل الله محلاتی

‏‏آیت‌الله شیخ فضل‌الله محلاتی نماینده امام در سپاه پاسداران انقلاب ‏‎ ‎‏اسلامی شخصیتی بسیار وارسته بودند. خلق و خوی این روحانی مبارز ‏‎ ‎‏بسیار دوست‌داشتنی بود هر کس که با او مواجه می‌شد به خود جذب ‏‎ ‎‏می‌کرد. ارادت خاصی به امام داشتند. به مسأله حفاظت از جان امام بسیار ‏‎ ‎‏اهمیت می‌دادند و به آن توجه خاصی داشتند. وقتی به جماران می‌آمدند ‏‎ ‎‏به دقت به حرف‌های ما گوش می‌دادند.‏

‏‏گاهی که ایشان برای ملاقات امام به جماران می‌آمد، با توجه به ‏‎ ‎‏کمبودهایی که داشتیم فرصت را مغتنم شمرده و قدم‌زنان از درب بزرگ ‏‎ ‎‏تا سه‌راه بیت با او صحبت می‌کردم و نیازها و کمبودهای برادران ‏‎ ‎‏پاسدار را یادآور می‌شدم. ایشان هم با حوصله خاصی به حرفهایم ‏‎ ‎‏گوش می‌داد و مرا راهنمایی می‌کرد. یک روز که از وضعیت ‏‎ ‎‏غذای نامناسب برادران پاسدار محافظ امام در جماران به ایشان گلایه ‏‎ ‎‏کردم فرمودند: در یک جا بنشینیم و در این زمینه با هم صحبت کنیم. ‏‎ ‎‏ایشان را به دفتر فرماندهی دعوت کردم تا در حضور بقیه مسئولان و ‏‎ ‎‏فرماندهان مشکلات‌مان را مطرح کنیم. به دفتر فرماندهی تشریف آورده ‏‎ ‎‏و روی صندلی نشستند.‏

‏‏مسائل را خدمت‌شان عرض کردیم. با توجه به اینکه چیزی برای ‏‎ ‎‏پذیرایی از ایشان جز چای نبود با مشورت دوستان قرار شد با خربزه‌ای ‏‎ ‎‏که خدمتکار امام برای منزل ایشان خریده بود از آقای محلاتی پذیرایی ‏‎ ‎‏کرده و بعد با پول خودمان خربزه‌ای را جایگزین آن کنیم. وقتی خربزه را ‏‎ ‎‏جلوی حاج آقا محلاتی گذاشتیم، نگاهی به آن کرده وگفتند: از پذیرایی ‏‎ ‎
‏‎

‎‏شما بسیار ممنونم. بعد با شوخی گفتند: الحمدلله مثل اینکه وضع شما ‏‎ ‎‏خوب است! در جبهه‌ها همین هم نیست. همه ما حیران مانده بودیم که ‏‎ ‎‏به ایشان چه جوابی بدهیم واقعیت را بگوییم یا نگوییم. دیدیم کار، بهتر ‏‎ ‎‏که نشد، بدتر هم شد! از طرفی چون نمی‌شد گفت خربزه‌ای که الان ‏‎ ‎‏جلوی شماست متعلق به منزل حضرت امام است، با شوخی گفتیم: حاج ‏‎ ‎‏آقا این خربزه را از منزل امام کش رفته‌ایم.‏

‏‎

‎