نهضت امام حسین(ع) و احیای خلافت اسلامی
اشرف جناتی
در بستر زمان بهترین وسیله ای که می تواند حق را از باطل مشخص و متمایز نماید و به حق تجسم بخشد، عاشورای حسینی است، زیرا این قیام از ویژگیهایی برخوردار است که دیگر قیامها فاقد آنند.
پس از رحلت پیامبر اسلام(ص)، در مورد انتخاب خلیفۀ مسلمین سه دسته آرای مختلف وجود داشت:
بینش اول به رأی آحاد ملت، بینش دوم به شورا و بینش سوم به نص معلوم تأکید می نمودند. درعمل آنچه محقق شد، برایندی از این سه نظریه بود که تا زمان معاویه استمرار داشت اما با خلافت یزید هر سۀ این مبانی نقض شد.
قیام عاشورا حرکتی زیربنایی برای مقابله با این تغییر جهت در مبانی سیاسی و پی آمدهای فکری و اجتماعی و تلاشی موفق در راستای ممانعت از هدم اسلام و امت اسلامی بود.
سیدالشهدا(ع) با نهضت خود سیمای راستین خلافت حق را در ضمن بیانات، رفتار و موضع گیری خویش ترسیم نموده و به آن وجهۀ دائمی و جهانی بخشید. به این گونه که می توان ادعا نمود، فرهنگ عاشورا مایۀ اصلی حرکتهای واقع بینانه برای سرنگونی خلفای ظالم و ستمکار است.
باید دانست این فرهنگ هنگامی می تواند کارگشا و هادی ملتها باشد که وقایع و حوادث عاشورا همانگونه که بود، ترسیم گردد و از تحریف آن - به هر دلیل که انجام گیرد - ممانعت به عمل آورد، بگونه ای که بتوان به آن عنوان شعائر دینی را اطلاق نمود.
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 217