الگوها و اسوه های شهادت در تاریخ اسلام و نهضت عاشورا
مهدی افتخار
عاشورا نهضت کوبنده و رسواگر چهرۀ طاغوتی یزید و بنی امیه است و پدیدآورندۀ امواجی عظیم و توفنده در سراسر قلمرو حکومت غاصب.
امام حسین(ع) دورنمای مبارزه را به خوبی می دید و می دانست که یگانه راه اصلاح و قلع این مادۀ فساد، مبارزه، فداکاری و جانبازی است. پس یاران خویش را دعوت به شهادت نمود. در میان یاران او اسوه هایی بودند که شهادت را معنا می کردند. اینان از میان قشر خاصی و یا به طیقۀ ویژه ای منسوب نبوده اند.
یکی مسلم پسرعموی امام(ع) است، دیگری ابن یقطر، هم شیر امام(ع)، آن دیگری قیس بن مسهر، پیک امام(ع)، یا میثم ایرانی الاصل، جون، از میان طبقۀ بردگان، غلام ابوذر، اسلم که از ترکان بود، ابوشعثاء، چابکسوار قبیلۀ کنده، مسعود تیمی و پسرش عبدالرحمن، از شخصیتهای برجستۀ کوفه، نافع بن هلال، قاری قرآن و حضرت عباس (ع) سردار لشکر و امیرکبیر کاروان شهادت.
هر کدام از این یاران حسین(ع) برای مردم ما اسوه هایی شده اند که در طول تاریخ شیعه منشأ برکات فراوان بوده اند. وقوع انقلاب اسلامی وپس از آن، حفظ دستاوردهای آن نیز در سایۀ فداکاری، ایثار و متحول شدن همۀ مردم با پیروی از این الگوها میسر شده است.
شهید رهبر اجتماع بشری است. در همۀ زمانها و همۀ مکانها سوگواری و عزاداری برای شهید، جامعه را شهید شناس می سازد واشک بر شهید از دل برمی خیزد ودل را به سوی راه شهید رهبری می کند.
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 290