الگوها و اسوه های شهادت در نهضت عاشورا
حجة الاسلام ابوالفضل فخرالاسلام کمیجانی
انسان دارای امکانات و نیروهای بالقوه و بالفعل فراوانی است و در کنار آن نیز نیازها و خواسته های زیادی دارد که برای برآوردن کامل و صحیح آنها از همۀ امکانات و نیروهای خود استفاده می کند. بررسی قلمرو و عمق این نیازها و خواسته ها و نیز ارزیابی میزان امکانات و استعدادهای بشری و مقایسه آن دو، نشان می دهد که انسان نمی تواند با این امکانات و استعدادها به همۀ نیازها و خواسته های خود جامۀ عمل بپوشاند. نتایج این بررسی و مقایسه، ما را به ضرورت هادی و هدایتگر و به تعبیر روشنتر، نبوت و امامت معتقد می گرداند که این همان هدایت ویژه، علاوه بر هدایت عامه است که باید از طریق وحی و نبوت و راهبردی انبیا و اولیای خدا، راه سعادت و کمال به او نشان داده شود تا در وادی عمل گام نهد. گذشته از این مراحل، باز می بینیم که جای یک امر اساسی خالی است و آن الگوسازی و الگوبرداری و پیروی کردن و تأسی از روش و منش مهدیون و راه یافتگان می باشد که در جریان خودسازی و استکمال و تربیت انسان بسیار حائز اهمیت می باشد. چرا که همیشه وجود الگوها و سرمشقهای بزرگ در زندگی انسانها، وسیلۀ مؤثری برای تربیت آنها بوده است و می دانیم که انتخاب فرستادگان خدا از میان انسانها به خاطر آنست که بتوانند سرمشق عملی برای امتها باشند.
ما نیز در این مقاله در گزینش الگوها و اسوه های بزرگ تاریخ به سراغ الگوها و اسوه های شهادت در نهضت عاشورا رفته ایم، تا قدمی در معرفی آنها برداشته باشیم. براستی آنها سربریدگانی هستند که فتح نامۀ عاشورا از لبان مبارک آنها بر سر نیزه مترنم
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 312 بود . آنها کسانی بودند که درعهد وپیمان خود با امام زمان خویش ثابت قدم بودند. آنها بسان هفتادودو آیه ای بودند که درسوره عشق، برگ زرین مصحف تاریخ را با خون خود نوشتند . اولین شعار آنها که از حلقوم سالارشان برآمد: «هیهات منا الذلۀ» و یا «القتل اولی من رکوب العاری» بود که درس بزرگی برای آزادگان تمام نسلهای بشریت بوده و خواهد بود . آنها با عمل خویش پیام استقامت در مقابل ظلم و ستم و ناحق را به تمام انسانهای آزاد رساندند که شرافت و کرامت و انسانیت با زندگی در سایۀ زورمداران، دو مقوله ای است که هیچگاه با یکدیگر جمع نمی شود . آنها درس مبارزه و ایثار و شهادت و غیرت و شجاعت و حق خواهی و عدالت خواهی را با خون خویش در کتاب جاویدان عشق مکتوب نمودند.
اسوه های کربلا درس وفاداری و تبعیت از رهبر و مقتدای صالح را به همۀ نسلهای بشریت گوشزد نمودند . آنها برترین نمونه های فراگیری در کارنامۀ تاریخ شهادت و شهیدان، در تمامی دوره های اسلام بودند. آری چنین بود که شاید اگر حسین(ع) نبود، این عظمت نصیب ملت ایران نمی شدو ندای الله اکبر اسلام ناب، با این وسعت، فراگیر نمی گشت. شاید اگر حسین(ع) نبود تا مظلومیت را به دنیای امروز نمایان سازد، امروز کسی لب به سخن گفتن از آزادی و رهایی از ذلت نمی گشود . شاید اگر حسین(ع) نبود تا مرز اسلام ناب محمدی(ص) و اسلام یزیدی را به روشنی سپیده پدیدار کند، امروز فرزند مطهر او نمی توانست علم اسلام ناب احمدی(ص) را در برابر اسلام آمریکایی، تا هفت آسمان عشق بلند کند. شاید اگر حسین(ع) نبود تا پرچم اسلام را تا آخرین پلۀ هستی بالا ببرد، امروز پرچمهای مشکی«یا حسین» جامۀ دیوارهای شهر نمی شدند. شاید اگر حسین(ع) نبود تا بیرق توحید را به دست علمداری با وقار و با وفا چون ابوالفضل العباس(ع) دهد، امروز تماشای علمداران وفادار و وفاداران علمدار ممکن نبود. امید است که ما نیز با اسوه قرار دادن الگوهای عاشورا، در وادی حق و حقیقت و در مبارزه با ظلم و ستم شربت شهادت را بنوشیم. «اللهم وفقنا لما تحب و ترضی.»
دومین کنگره بین الملی امام خمینی (س) و فرهنگ عاشوراچکیده مقالاتصفحه 313