معانی روح
اصطلاحات مختلف روح
«روح» در عرف اطبا عبارت است از بخار لطیفی که از حرارت خون حیوان در قلب حادث شود... پس منبع این روح حیوانی قلب است و مجرای آن شرائین است. و گاهی اطلاق «روح» کنند به خون که در کبد متمرکز است و مجرای آن أوْرِده است؛ و آن را «روح طبیعی» گویند. چنانچه «روح» در اصطلاح حکما گاهی اطلاق شود بر روح نفسانی، که مبدأ آن دماغ و مجرای آن اعصاب است؛ و آن ظهور و نازلۀ روح مجردِ «اَمر» ی است که سرّ سبحانی و «روح الله » مشارالیه بقوله: وَ نَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی می باشد. و پس از این، بیان آنکه این روحْ منفوخ به نفخۀ الهیه و مصطفی و مختار حق جلَّ و علا است می شود.(114)
* * *
روح، مظهر الوهیت
روح، مظهر الوهیت بوده و از صُقع ربوبی و نشانۀ اوست.(115)
* * *
کتاباخلاق: انسان شناسی در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 203
روح القُدُس
برای انبیا و اوصیا، علیهم السلام، مقام شامخی است از روحانیت که آن را «روح القُدُس» گویند. و به آن مقام احاطۀ علمی قیّومی دارند به جمیع ذرات کائنات. و در آن روح غفلت و نوم و سهو و نسیان و سایر حوادث امکانیه و تجددات و نقایص مُلکیّه نیست؛ بلکه از عالم غیب مجرد و جبروت اعظم است... آن روح مجرد کامل، از جبرئیل و میکائیل، که اعظم قاطنین مقام قرب جبروت هستند، اعظم است.(116)
* * *
عدم حجاب روح مؤمن
قلبی که در سعه و احاطه هم افق با موجودات مجرده شده، بلکه قدم بر فرق آنها گذاشته، حجابی نخواهد داشت. چنانچه در حدیث شریف کافی و توحید است: إِنَّ رُوحَ الْمُؤْمِنِ لَأَشَدُّ اتِّصَالاً بِرُوحِ الله مِنِ اتِّصَالِ شُعَاعِ الشَّمْسِ بِهَا.(117)
* * *
کتاباخلاق: انسان شناسی در اندیشه امام خمینی (س)صفحه 204