حرمت دستخط امام
احمد تمام عمرش را با خلوص و صفا به پای پدر گذاشت و تنها آرزویش رضایت
او بود و زندگی اش را وقف شخصیت پدر کرده بود و به این کار افتخار می کرد. ایشان شدیداً در آثار امام و حفظ آن دقت داشت. من یک روز در خدمت امام بودم. احمد یک نامه ای آورد پیش امام و از ایشان خواست که نقطه ای را در نامه بگذارند؛ چرا که امام فراموش کرده بودند روی حرف «ز» نقطه بگذارند و آن حرف به «ر» تبدیل شده بود. احمد نامه را خدمت امام آورد و از امام خواست آن را درست کنند. امام لبخندی زدند و گفتند:
کتابیک ساغر از هزار: سیری در عرفان امام خمینی (س)صفحه 551 احمد چقدر وسواس دارد. من گفتم: خوب نمی خواهد داخل نامه دست ببرد. گفتند: می دانم، ولی او وسواس دارد.
احمدآقا می گفت: حرمت نامه امام را باید حفظ کرد، ولو با گذاشتن یک نقطه. و ایشان با همین وسواس، تمام عمر خودش را وقف زندگی امام کرد.
کتابیک ساغر از هزار: سیری در عرفان امام خمینی (س)صفحه 552