همیشه نه، بیشتر اوقات

‏‏همیشه نه، بیشتر اوقات‏

‏‏یک روز امام نامه ای نوشته، به احمدآقا‏‎ ‎‏دادند و گفتند: این را به فلان کس برسان.‏

‏‎ ‎‏دقایقی گذشت، با عجله پیغام دادند آن نامه را برگردانید. من کنجکاو شدم‏‎ ‎‏تا بفهمم موضوع چیست که امام را هراسان کرده و گفته اند: آن را‏‎ ‎‏برگردانید تا اصلاح کنم. وقتی نامه را آوردند کاغذ کوچک داخل آن را امام‏‎ ‎‏بیرون آورده و اصلاحی در آن انجام دادند و اقدام به ارسال آن نمودند،‏‎ ‎‏این بار نظرم بیشتر جلب شد که این چیزی که امام را اینقدر آشفته کرده‏‎ ‎‏بود که برگردانند تا اصلاحش بکنند چه می تواند باشد؛ از ایشان پرسیدم‏‎ ‎‏موضوع چه بود؟ یک لبخندی زدند و گفتند: یک خلاف واقع نوشته بودم،‏‎ ‎‏اصلاحش کردم. باز هم تعجب کردم و تعجبم بیشتر شد؛ چون می دانستم‏‎ ‎‏ایشان خلاف واقع عمل نمی کنند. گفتم: یعنی چه بود؟ گفتند: برای کسی‏‎ ‎‏نوشته بودم که من تمام وقت یا همیشه به یاد شما هستم و برای شما دعا‏‎ ‎‏می کنم؛ اما بعد احساس کردم این واقعیت ندارد، جمله را اصلاح کردم و‏‎ ‎‏نوشتم، خیلی اوقات... .‏

‏‏     واقعاً این برای ما درسی بود که تا این حد کسی عملش و گفتارش را‏‎ ‎‏تحت نظر داشته باشد و با این دقت کار بکند.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎