خانم فرشته اعرابی

‏‏خاطرات خانم فرشته اعرابی‏

‏‏ ‏

‏‏بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏تعمق در سیره نظری و عملی علما و ابرار و تفحص در عمق شخصیت معنوی مردان‏‎ ‎‏خدا، آدمی را به دریایی از معرفت و عشق و شور راهبر می سازد. ‏

‏‏حضور در محضر روحانی و پر فیض سرچشمه های فضیلت، رؤیت سیمای نورانی‏‎ ‎‏مردانی عاشق و فانی در معبود، طریق راستین حیات را به پیروان صدیق و رهروان و‏‎ ‎‏عشاق و مؤمنین می نمایاند. ‏

‏‏حجت الاسلام والمسلمین حاج سید احمد خمینی از جمله شاگردانی بود که در سایه‏‎ ‎‏تعالیم آن بزرگ مرد جهان اسلام و بشریت، حضرت امام خمینی(س) درس مبارزه با‏‎ ‎‏دشمنان دین و درس ایثار و درس فنا شدن در جان جانان را آموخت. ‏

‏‏بررسی اجمالی زندگی سراسر عشق و عرفان، مبارزه، اخلاص و وفاداری یادگار عزیز‏‎ ‎‏امام، بیانگر این حقیقت است که او در اسلام، امام و نظام ذوب بود. ‏

‏‏او گنجینه ای بود از حرفهای ناگفته پدر. او گنجینه ای بود از آموخته های مکتبش و او‏‎ ‎‏مجموعه ای بود از فضایل، خصال و اخلاق حسنه، که امروزه به عنوان زیباترین خاطره در‏‎ ‎‏ذهن دوستدارانش حک شده و همه از تقوا، تواضع و... او سخن می گویند. ‏

‏‏آنچه از حیات سراسر رنج، مبارزه و ایثار، این عزیز سفر کرده می توان ذکر کرد این‏‎ ‎‏است که وی همواره به امام و اسلام می اندیشید و عمر گرانبهای خویش را وقف امام و‏‎ ‎‏تلاش در تداوم راه وی و نشر و اشاعه آثار به جای مانده از او نمود که در نهایت، عزت‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏اسلام و مسلمین را در پی داشت. ‏

‏‏دفتر ایام زندگی یادگار امام را ورق می زنیم و به سالهایی می رسیم که چهرۀ کریه‏‎ ‎‏استعمار بر عرصۀ ایران زمین سایه گسترانده بود و امکان هر گونه تحرکی را از جانب‏‎ ‎‏انقلابیون سلب کرده بود. در آن شرایط سخت و دشوار وی به عنوان بازویی توانمند و‏‎ ‎‏رابطی امین میان امام و انقلابیون مسلمان و مبارز مطرح بود. حفظ چنین ارتباط حساسی،‏‎ ‎‏آن هم در شرایطی که جو پلیسی و اختناق بر کشور حاکم بود، کاری سخت را می طلبید و‏‎ ‎‏او این سختی را به جان خرید. انتقال مجموعه پیامها و فرامین رهبر به انقلابیون و مبارزان‏‎ ‎‏مسلمان، ایجاد هماهنگی و برقراری تعادل، انسجام و توازن بین نیروهای مبارز و‏‎ ‎‏سازماندهی آنها از جمله مسؤولیتهای خطیری بود که حاج سید احمد خمینی با جدیت‏‎ ‎‏تمام در سالهای حاکمیت جباران دنبال می نمود. ‏

‏‏هم رزمانش بهتر از هر کس بر این مهم واقفند که حضرت حجت الاسلام والمسلمین‏‎ ‎‏حاج سید احمد خمینی پس از شهادت برادرش، حاج آقا مصطفی، در ادامه نهضت،‏‎ ‎‏نخست در نجف و سپس در فرانسه و بعد در ایران تا حصول پیروزی کامل و حاکمیت‏‎ ‎‏اسلام، همواره یاری وفادار و مشاوری امین برای امام(س) بود. ‏

‏‏حاج احمدآقا به لحاظ حضور در صحنه های سیاسی، اجتماعی و عرصه های‏‎ ‎‏مبارزاتی و درک بالایی که از مسائل سیاسی کشور داشت، در طول حیات پربارش همواره‏‎ ‎‏به عنوان یکی از استوانه های نظام و صاحب نظری آگاه در کنار بنیانگذار جمهوری‏‎ ‎‏اسلامی در تبیین سیاست گذاری ها نقش تعیین کننده ای داشت. ‏

‏‏آن عزیز گرانقدر در دوران دفاع مقدس، همواره در حراست از دستاوردهای انقلاب‏‎ ‎‏شکوهمند اسلامی، تقویت جبهه ها دفاع از حقانیت نظام در برابر هجوم وحشیانه‏‎ ‎‏متجاوزین و مهمتر از همه در حراست از بنیانگذار جمهوری اسلامی، تلاشی چشمگیر‏‎ ‎‏داشت. ‏

‏‏آنچه پس از ارتحال امام خمینی(س) بیش از همه موجب عزت و سربلندی او و‏‎ ‎‏شناخت بیشتر دیگران نسبت به وی شد همانا اتخاذ مواضع اصولی و سریع در خصوص‏‎ ‎‏مسائل مهم مربوط به اختیارات دفتر و وجوه شرعیه و پشتیبانی قاطع از مقام ولایت بود.‏‎ ‎‏او خدمت به امام و اسلام را در حیات امام خلاصه نکرد چرا که پس از رحلت آن مراد،‏‎ ‎

‏
‏‎

‎‏خود را وقف آثارش نمود. گردآوری، تنظیم و نشر آثار امام راحل از جمله خدمات مفید‏‎ ‎‏ارزنده و به یاد ماندنی حاج احمد آقاست که در واقع می تواند در طول تاریخ همواره به‏‎ ‎‏عنوان منبع، مرجع و ذخیره ای ارزشمند در خدمت آشنایی ملتها با اندیشه های امام راحل‏‎ ‎‏قرار بگیرد. او اداره حرم مطهر امام را به عنوان مرکزی جهت گردهمایی امت امام، در‏‎ ‎‏سرلوحه برنامه های خویش قرار داد تا با تجهیز، راه اندازی و ارائه طرحهایی جهت‏‎ ‎‏توسعه فضا و ایجاد تسهیلات لازم برای زائرانی که از اقصی نقاط ایران و جهان به قصد‏‎ ‎‏زیارت حرم امام به این مکان وارد می شوند، راضی و راحت باشند و از ناحیه این رضایت‏‎ ‎‏خدا و امام را راضی گرداند. ‏

‏‏ارتباط تنگاتنگ حاج احمدآقا با اقشار مختلف مردم، به ویژه خانواده های معظم‏‎ ‎‏شاهد که ذخایر انقلاب محسوب می گردند و تلاش، پیگیری و ارائه طریق به‏‎ ‎‏دست اندرکاران این نهاد در جهت حل معضلات و مشکلات محرومین و مستضعفین و‏‎ ‎‏کوخ نشینان که «صاحبان اصلی انقلاب» هستند، از دیگر ویژگیهای قابل ذکر زندگی این‏‎ ‎‏عزیز سفر کرده می باشد. سرکشی هایش با لباس مبدل به خانه های بی سرپرست و‏‎ ‎‏دلجویی از یتیمان، یادآور پیروی وی از جدش علی(ع) بود. ‏

‏‏او در مواقع ضروری، حساس و تاریخی با اعلام مواضعی امام گونه در جهت اصلاح‏‎ ‎‏امور، یاد و خاطره و راه امام را برای پیروان حضرتش تداعی می نمود. و اکنون که با غم‏‎ ‎‏هجرش می سوزیم امید ما پیروی از خواسته هایش، تداوم اهدافش و آرزوی موفقیت‏‎ ‎‏برای فرزند برومندش در جهت تحقق آرمانهای والایش است. هر چند غم فقدان این‏‎ ‎‏عزیز و احساس سنگینی مسؤولیت، توانمان را می گیرد ولی شوق پیوستن به او‏‎ ‎‏امیدوارمان می سازد. ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎