اعتبار حائض نبودن زن به هنگام طلاق

‏‏اعتبار حائض نبودن زن به هنگام طلاق‏

‏‏[سؤال 10909]‏‏ ‏ ‏ 6194‏

‏‏ ‏ ‏ بسمه تعالی ‏ ‏ 30 / 3 / 1361‏

‏‏محضر مبارک زعیم عالی قدر، امام خمینی‏

‏‏محترماً به استحضار می رساند: حدود شش سال است که ازدواج نموده ام و ثمرۀ‏‎ ‎‏این ازدواج، یک پسر 5 /4 ساله می باشد؛ سال گذشته به علت پاره ای از مسائل جزئی‏‎ ‎‏همسرم را سه مرتبه طلاق دادم؛ طلاق سوم به این صورت انجام شد که قبل از این که‏‎ ‎‏پدر همسرم و خودش به دفترخانه حاضر شوند، بنده فوراً با آقایی که سر دفتردار‏‎ ‎‏دفترخانه مذکور می باشد تماس گرفتم و به ایشان عرض کردم: آقای... من راضی‏‎ ‎‏نیستم که همسرم را طلاق بدهم لطفاً یک طوری قضیه را فیصله بدهید تا آن ها یعنی‏‎ ‎‏پدر خانمم و خود همسرم به خانه بروند؛ ایشان گفتند: بسیار خوب، شما بنشینید روی‏‎ ‎‏صندلی و کاری نداشته باشید؛ بنده هم طبق گفتۀ ایشان عمل کردم، ولی متأسفانه با‏‎ ‎‏مراجعۀ آن ها به دفترخانه و پس از گفت وگوهای مختصر، فوراً طلاق را در دفتر ثبت‏‎ ‎‏کردند و وقتی که به امضا رسید، گفتند: تا امضا نکردید بیایید با هم کنار بیایید و زندگی‏
‏‎

‎‏کنید که خانم و بنده در جواب گفتیم نه، دیگر نمی توانیم؛ بعد گفتند: پس این جا را امضا‏‎ ‎‏کنید و بنده و خانم هم امضا کردیم؛ بنده هنوز هم فکر می کردم که سردفتردار دارد‏‎ ‎‏خانم را به این نحو می ترساند، ولی متأسفانه دیدم به حرف بنده اصلاً توجه نکردند و‏‎ ‎‏طلاق را ثبت کردند و از خانم سؤال کرده بودند که آیا پاک هستید یا خیر؟ در جواب‏‎ ‎‏گفته بودند: پاکم، در صورتی که طبق اظهار خودش که بنده بعد از مدتی سؤال کردم،‏‎ ‎‏گفت: به دروغ گفتم پاک هستم ولی پاک نبودم؛ لذا از محضر مبارک امام امت تقاضا‏‎ ‎‏می کنم ضمن اظهار نظر شرع مقدس اسلام، بنده را از این ناراحتی نجات دهید؛ چون‏‎ ‎‏بنده در حال عادی نبودم و آقای محضردار هم فوراً در همان روز و همان لحظه بدون‏‎ ‎‏آن که خودداری کنند، طلاق را ثبت نمودند. ‏

‏‏لازم به یادآوری است: شاهدینی که دفتر را امضا کردند، دو نفر خود آقایان‏‎ ‎‏محضری ها بودند و یک نفر پدر خانمم و نفر چهارم، یکی از مغازه داران مجاور‏‎ ‎‏دفترخانه.‏

‏‏بسمه تعالی، در فرض مرقوم، طلاق باطل است؛ در صحت طلاق، شرط‏‎ ‎‏است از ابتدا با وکالت صحیح از طرف شوهر باشد و زن پاک از حیض‏‎ ‎‏باشد و طلاق در حضور دو شاهد عادل انجام بگیرد.‏

‏‏[سؤال 10910]‏‏ ‏ ‏ 6195‏

‏‏ ‏ ‏ بسمه تعالی‏

‏‏حضرت آیت الله‌ العظمی امام خمینی، رهبر کبیر انقلاب اسلامی ایران، مدّ ظله‏

‏‏زوج، زوجۀ عقیم و غیر یائسۀ خودش را پس از هفت ماه حد تربّص و عدم‏‎ ‎‏مواقعه، به موجب حکم دادگاه مدنی خاص، طلاق غیابی داده است؛ بعداً زوجه ادعا‏‎ ‎‏می کند که در روز اجرای صیغۀ طلاق، او حائض بوده است، ولی زوج این ادعا را‏‎ ‎‏تکذیب می نماید. با فرض صحت ادعای زوجه و با توجه به عقیم بودن او و تربص‏‎ ‎‏هفت ماهه، این طلاق چگونه می باشد؟ آیا این طلاق شرعاً صحیح است یا باطل؟‏
‏‎

‎‏استدعا می شود جواب صریح این مسأله را بیان فرمایید که مورد حاجت است.‏‎ ‎‏والسلام علیکم ورحمة الله‌ وبرکاته‏

‏‏بسمه تعالی، طلاق در ایام عادت زن باطل است؛ ولی به مجرد ادّعای زن‏‎ ‎‏بعد از وقوع طلاق، حکم به بطلان طلاق نمی شود، مگر زن دعوای خود را‏‎ ‎‏به وجه شرعی اثبات نماید. ‏

‏‏[سؤال 10911]‏‏ ‏ ‏ 6196‏

‏‏ ‏ ‏ بسمه تعالی ‏ ‏ 16 / 1 / 1361‏

‏‏دفتر محترم امام خمینی، دام ظله‏

‏‏مردی زوجه خود را در سه نوبت طلاق داده و رجوع کرده و به ثبت رسیده، فعلاً‏‎ ‎‏زوجه ادعا می کند که در طلاق دوم و سوم در حال عادت بودم و پاک نبودم و اگر به‏‎ ‎‏صاحب دفترخانه گفتم پاک هستم اشتباه گفتم فعلاً یقین دارم که در حال طلاق پاک‏‎ ‎‏نبودم لذا بعد از طلاق سوم بدون عقد با شوهر خود آمیزش کرده و فعلاً هم با هم‏‎ ‎‏هستیم حال از آن دفتر محترم تقاضا می شود مرقوم فرمایید ادعای زن مسموع است و‏‎ ‎‏طلاقین دوم و سوم باطل است یا نه و عمل سردفتر و ثبت در دفتر چیزی را از نظر‏‎ ‎‏شرع ثابت می کند یا خیر؟ جواب مرقوم فرمایید.‏

‏‏بسمه تعالی، اگر زن یقین دارد که طلاق با شرایط نبوده آمیزش مانع ندارد،‏‎ ‎‏ولی چنانچه نزاعی در بین است قول مدّعی صحت مقدم است.‏

‏‏[سؤال 10912]‏‏ ‏ ‏ 6197‏

‏‏ ‏ ‏ بسمه تعالی‏

‏‏حجت الاسلام، نایب الامام متّع الله‌ المسلمین بطول بقائکم، به عرض عالی‏‎ ‎‏می رساند:‏

‏‏چه می فرمایید در این مسأله شرعیه که زنی از شوهرش طلاق گرفته و بعد از چند‏‎ ‎‏سال شوهر دیگری انتخاب می کند. پس از چند سال زندگی با شوهر دوم، در برخورد‏
‏‎

‎‏با مسائل شرعیه، روزی آن زن به شوهر دوم اظهار می دارد که موقع طلاق شوهر اول،‏‎ ‎‏حیض بوده ولی طهارت در لحظۀ اجرای صیغۀ طلاق را شک دارد، و مجری صیغه‏‎ ‎‏طلاق که از او سؤال کرده پاک هستی یا خیر، به خیال این که طهارتِ از جنابت را‏‎ ‎‏می پرسد، گفته است پاک هستم. به مجری صیغۀ طلاق که حدود هفت سال از تاریخ‏‎ ‎‏طلاق اول می گذرد مراجعه می کنند؛ می گوید که چون من وکیلِ برای طلاق صحیح‏‎ ‎‏بوده ام و آن طلاق باطل است و به وکالت باقی هستم، دوباره در غیاب شوهر اول و‏‎ ‎‏بدون اذن مجدد، صیغۀ طلاق را اجرا می کند، که این طلاق دوم، در طهرِ غیر مواقعه با‏‎ ‎‏شوهر دوم واقع می شود و زن هم عدّه نگه داشته و در این عدّه، با شوهر دوم‏‎ ‎‏مداخله ای نداشته اند. حال:‏

‏‏1. اظهار زن در عدم طهارت در موقع اجرای صیغه طلاق اول، با گذشتن حدود‏‎ ‎‏هفت سال اعتبار دارد یا خیر؟ ‏

‏‏2. طلاق دوم بدون اطلاع و اجازۀ دوبارۀ شوهر اول صحیح است و وکیل به وکالت‏‎ ‎‏باقی بوده یا خیر؟ ‏

‏‏3. زن، جاهل به مسأله بوده و مرد (شوهر دوم) هم اطلاعی نداشته. آیا این زن به‏‎ ‎‏شوهر دوم حرام مؤبّد است یا خیر؟‏

‏‏4. تکلیف مهریۀ شوهر دوم چیست؟‏

‏‏5. تکلیف فرزند شوهر دوم چیست؟‏

‏‏در پایان، اگر شوهر اول از ماجرا اطلاع حاصل کند که زن و فرزند دیگری هم‏‎ ‎‏دارد، ممکن است فتنه ای حاصل شود و حاضر به دادن وکالت مجدد برای طلاق دوم‏‎ ‎‏نشود. به طوری که زن اظهار می دارد، شوهر اول گاهی هم مشروب می خورده است.‏

‏‏بسمه تعالی، در فرض مذکور، طلاق اول محکوم به صحت است و ادعای‏‎ ‎‏زن اثر ندارد و زوجیت برای شوهر دوم به قوّت خود باقی است و مهریه،‏‎ ‎‏ثابت و فرزند، حلال زاده است.‏

‏
‏‎

‎‏[سؤال 10913]‏‏ ‏ ‏ 6198‏

‏‏ ‏ ‏ بسمه تعالی ‏ ‏ 30 / 4 / 1361‏

‏‏حضور محترم حضرت آیت الله‌ العظمی، نایب الامام، امام خمینی، لطفاً به این دو‏‎ ‎‏سؤال جواب مرحمت فرمایید.‏

‏‏1. مسأله و مشکلی که برای حل آن از شما یاری می خواهم، درستی یا نادرستی‏‎ ‎‏طلاقی است که هشت سال پیش واقع شده است.‏

‏‏روز قبل از این که برای طلاق برویم، ششمین یا هفتمین روز از حیض من بود و من‏‎ ‎‏آن موقع پاک شده بودم، اما صبح فردای آن روز که می خواستیم برای طلاق برویم، من‏‎ ‎‏مختصر لکه ای دیدم و به احتمال قریب به یقین، این آخرین لکه بود و من بعد از آن‏‎ ‎‏دیگر پاک بودم. آن روز بعد از رفتن به دادگاه و محضر ـ که چند ساعت هم از صبح که‏‎ ‎‏این لکّه را دیده بودم گذشته بود ـ طلاق واقع شد. نمی دانم چه ساعتی از آن روز صیغۀ‏‎ ‎‏طلاق خوانده شد؛ چون که پیش روی ما نبود، اما اگر تصور کنیم که همان وقتی که در‏‎ ‎‏محضر از پاکی من سؤال شد، صیغه خوانده شده باشد، من به احتمال زیاد پاک بودم.‏‎ ‎‏اما این شکی که حال دارم، از آن جا ناشی می شود که یادم نیست که من آن موقع، یکی‏‎ ‎‏از شروط درست بودن طلاق که پاکی زن از حیض است را می دانستم یا نه، و شاید اگر‏‎ ‎‏می دانستم، حالا این مسائل برای من به وجود نمی آمد. ‏

‏‏شکی که در این موضوع دارم، دو مورد است:‏

‏‏الف. ممکن است از لکّه ای که صبح دیده بودم کاملاً پاک نشده بودم. این احتمال،‏‎ ‎‏از یک درصد بیشتر نیست؛ چون اگر پاک نبودم متوجه می شدم، اما چون آن روز‏‎ ‎‏وارسی نکردم، حالا این شک در من پیدا شده است (این شک تازگی ها به ذهن من‏‎ ‎‏خطور کرده).‏

‏‏ب. ممکن است که باز هم لک دیده باشم و چون به مسأله وارد نبودم، اهمیت‏‎ ‎‏ندادم. این احتمال هم از یک درصد بیشتر نیست. این هم شکی است که به واسطۀ‏
‏‎

‎‏ندانستن مسأله پاکی زن به وجود آمده. حالا هم که بیش از هشت سال از آن زمان‏‎ ‎‏می گذرد، احتمال این که موقع طلاق پاک نبوده باشم را بیش از یک درصد نمی دانم. اما‏‎ ‎‏چون آن موقع لزوم پاک بودن را نمی دانستم، حالا خود نمی توانم یک قضاوت قطعی‏‎ ‎‏بکنم. حال از جناب عالی می پرسم: آیا طلاق درست است؟ اگر درست نیست چه باید‏‎ ‎‏کرد؟ متشکرم؛ والسلام‏

‏‏بسمه تعالی، در فرض مرقوم، طلاق محکوم به صحت است.‏

‏‏2. مسأله دیگری که با شما در میان می گذارم، مسأله جادوگری و گره زدن زندگی اشخاص است. تا‏‎ ‎‏مدتی پیش فکر می کردم این چیزها خرافات است و هیچ کس قادر به انجام این کارها نیست. اما از یک‏‎ ‎‏روحانی آگاه و دانشمند شنیدم که بعضی از مردم که علم جادوگری دارند و به خواص اشیا آگاه هستند،‏‎ ‎‏قادر به انجام چنین کاری هستند و می توانند سرنوشت اشخاص را گره بزنند، و یک آیه هم از قرآن برای‏‎ ‎‏اثبات این موضوع آورد: ‏‏وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ‏‏. او همچنین می گفت که این کار حرام است؛‏‎ ‎‏اما اگر آن ها واقعاً بتوانند چنین کاری بکنند، شخصی که زندگی او را گره زده اند، باید چه بکند؟ آیا او‏‎ ‎‏هم باید برای خنثی کردن گره، به جادوگر مراجعه کند؟ ‏

‏‏و غیر از آن، آیا قفل زدن به بعضی از امامزاده ها که برای گره زدن زندگی اشخاص است مؤثّر است؟‏‎ ‎‏گرچه آن شخص، گنه کار نباشد. بعد از فهمیدن موضوع جادوگری از آن روحانی، من فکر می کنم که این‏‎ ‎‏گره در زندگی خود من وجود دارد و کسی زندگی مرا گره زده است. خواهش می کنم در این باره هم مرا‏‎ ‎‏راهنمایی کنید. خیلی متشکرم‏

‏‏بسمه تعالی، رجوع به ساحر برای ابطال سحر مانع ندارد، ولی تنها احتمال، موجب جواز‏‎ ‎‏رجوع به ساحر نیست.‏

‏‏[سؤال 10914]‏‏ ‏ ‏ 6199‏

‏‏ ‏ ‏ بسمه تعالی ‏ ‏ 13 / 9 / 1361‏

‏‏دفتر امام و رهبر عظیم الشأن، امام خمینی، مدّ ظله علی رؤوس المسلمین،‏‎ ‎‏خواهشمند است مسأله زیر را جواب مرحمت نمایید: ‏

‏‏در مسأله 14 کتاب طلاق تحریر الوسیله آمده است: زن های مسترابه که به واسطه‏‎ ‎‏عوارضی حیض نمی شوند، باید از وقت مواقعه تا زمان طلاق، سه ماه فاصله شود و‏
‏‎

‎‏بعد از آن، صیغۀ طلاق جاری گردد. بعضی از زن های شیرده به واسطۀ مرضعه‏‎ ‎‏بودنشان حیض نمی شوند. آیا همچون زنی هم حکم مسترابه را دارد یا خیر؟‏

‏‏بسمه تعالی، اگر به کلّی حیض نمی شود، در حکم مسترابه است.‏

‏‏[سؤال 10915]‏‏ ‏ ‏ 6200‏

‏‏ ‏ ‏ بسمه تعالی ‏ ‏ 2 / 4 / 1361‏

‏‏حضرت آیت الله‌ العظمی آقای خمینی، مدّ ظله العالی، رهبر عظیم الشأن ‏

‏‏زنی متولد به پنجم شهریور ماه سال 1311 شمسی و به ماه رجب سال 1351‏‎ ‎‏هجری قمری در پانزده ماه فروردین سال 1361 در حال طهر مواقعه، مطلّقه به طلاق‏‎ ‎‏ثالثه گردیده. در حال که عادت زنانه را فعلاً نمی بیند، آیا این طلاق سوم صحیح است‏‎ ‎‏که احتیاج به محلّل داشته باشد یا خیر؟ ‏

‏‏لطفاً جواب مسأله مورد نیاز است از لحاظ یائسه بودن و صحت طلاق و حرام‏‎ ‎‏بودن به شوهر. ‏

‏‏بسمه تعالی، اگر محرز است که زن قرشیه نیست، در فرض سؤال، طلاق در‏‎ ‎‏طهر مواقعه، محکوم به صحت است.‏

‏‎ ‎

‏‎

‎