آسیب شناسی اعتماد عمومی به روحانیت از منظر امام خمینی
علی ربانی خوراسگانی
اعتماد عمومی به روحانیت، سرمایه اجتماعی بزرگی است که امکان تأثیرگذاری علمای بزرگ در حیات اجتماعی و ایفای رسالت ارشاد و هدایت مردم را فراهم می کند. امام خمینی که از دیرباز به این سرمایه ارزشمند واقف بود، در یکی از سخنرانی های خود در جمع طلاب ایرانیِ مقیم نجف اشرف فرمود: «دولت ها از این آبرویی که این ها در جامعه دارند می ترسند؛ از من و عالی که نمی ترسند؛ من و شما که قدرتی نداریم. اگر از یک آخوندی، از یک مرجعی بترسند، نه از دعای او می ترسند نه از نفرین او می ترسند کی آن ها اعتقاد به دعا و نفرین دارند؟ آن ها از ملت ها می ترسند، می ترسند که اگر اهانتی به فلان بکنند، ملت ها بر آن ها چه بشود.»
ارزش این سرمایه، پس از پیروزی انقلاب و حاکمیت نظام اسلامی به رهبری روحانیت، بیش از پیش اهمیت خود را نشان داد و افزون بر آن، آن را با مخاطره روز
کتابچکیده مقالات کنگره امام خمینی(س) و اندیشه حکومت اسلامیصفحه 334
خود موجب سست شدن اعتماد عمومی جامعه به آنان شود، نهضت اسلامی با مشکلات عدیده ای روبرو خواهد شد. بدین منظور نویسنده، کوشیده است با رهیافتی جامعه شناتی به مسئلۀ اعتماد، مباحث خود را در سه بخش ذیل سامان دهد:
1) در بخش مقدماتی، وی به بررسی مفهوم سرمایه اجتماعی و عوامل تقویت کننده آن می پردازد. این بخش نشان می دهد اعتماد یک سرمایه بزرگ اجتماعی است.
2) در بخش میانی، نویسنده به مباحث جامعه شناسی در باب اعتماد و ساختارهای اجتماعی آن اشاره دارد.
3) و در نهایت در بخش پایانی به بررسی اعتماد عمومی به روحانیون می پردازد.
روحانیون می پردازد.
کتابچکیده مقالات کنگره امام خمینی(س) و اندیشه حکومت اسلامیصفحه 335