امام خمینی در چالش با فاشیسم و سکولار لیبرالیسم

‏‏دکتر مصطفی مصلح زاده‏

‏‏ ‏

‏‏نویسنده دیدگاه های انسان شناسانه را برمی شمارد: توماس هابز، و انسان شناسی‏‎ ‎‏مبتنی بر فاشیسم، لیبرالیسم لائیک و اسلام. آن گاه به طرح این پرسش می پردازد که چه‏‎ ‎‏کسی حق هدایت و کنترل انسان را دارد یا صلاحیت دارد که بر انسان، ولایت و سلطه‏‎ ‎‏داشته باشد؟ بی گمان هم او، آفریدگار انسان و جهان است.‏

‏‏در بخش دیگر، در تبیین جامعه و حکومت دینی، اهداف حکومتی را، نظم، امنیت و‏‎ ‎‏عدالت و توسعۀ اجتماعی و رشد معنوی و اخلاقی می خواند و طرح هدایت و کنترل‏‎ ‎‏اخلاقی در فعالیت های فردی و اجتماعی را، ناشی از بدبینی دین به انسان نمی پندارد،‏‎ ‎‏ چرا که انسان در نگرش اسلام؛ نیک سرشت است. دخالت حکومت دینی در اقتصاد،‏‎ ‎‏فرهنگ و سیاست را، همانا کنترل روان و اخلاق، و برقراری تعادل مادی و معنوی حیات‏‎ ‎‏و جامعۀ بشری تلقی می کند. در گزینِش رهبری، معیارهای اخلاقی، جایگزین‏‎ ‎‏رقابت های حزبی و انتخابی می شود. در تدوین قانون، هم نیازهای مردم به رسمیت‏‎ ‎‏شناخته می شود و هم ارزش های اخلاقی.‏

‏

‎

‎

‎ ‎‏هم به دلیل تفسیر مفهومی کلمۀ مطلقه در بیان فقهاء با فاشیسم در مغایرت آشکار‏‎ ‎‏است، و چنان که امام راحل اشاره کرده اند، ولایت فقیه، نه تنها سببِ استبداد نیست،‏‎ ‎‏بلکه مانع آن به شمار می آید، و حکومت اسلامی، حکومت قانون است.‏

‏‏ ‏

‏‏ ‏‎

‎