ولایت فقیه در دوران غیبت
ملک روزبه رضازاده
در نیاز جامعه به ولّیِ فقیه و حاکمیت وی تردیدی نیست. نویسنده، با طرح شبهه و تردید مخالفان در باب ولایت فقیه و ضرورت عینی – اجتماعی آن، چنین نتیجه می گیرد که: «این افراد یا خواهان آزادی بدون حد و حصر هستند، و یا اشخاصی هستند که به واسطۀ شرارت خود از رسیدگی به اعمال خود و نتایج آن ها گریزانند. هم چنین ممکن است افردی به واسطه جور و ستمی که از برخی حکومت ها دیده باشند، حکومت را به کلی نفی کنند.»
دربارۀ تساوی ولیِّ فقیه و مردم در برابر احکام، در این مقاله چنین آمده است: «معنای تسلط فرد این است که او فرمان دهد، بی آن که خود موظف به اطاعت از آن باشد، اما ولی فقیه هنگامی که بر امری فتوا می دهد، بین وی با مقلدین اش در التزام عمل به فتوا، تفاوتی نیست». و در جای دیگری از امام خمینی نقل می کند که «آن چه در اسلام حکومت می کند، فقاهت و عدالت است.»
نویسنده دربارۀ ولی فقیه و ویژگی های شخصیتی و حکومتی وی می گوید:
در نظام اسلامی فقیه، کسی است که در درجۀ اول، حافظ اخلاق و احکام فقهی و عقاید دینی مردم باشد و در برابر هجوم بیگانگان، ضمن مراقبت از عقاید مسلمین، بر جلوگیری از محرّمات نظارت کند. و در مرتبۀ پایین تر، حافظ آب و خاک کشور باشد. وی در پایان، حکومت فقیه را با استناد به آیۀ امامتِ ابراهیم و بی نصیب ماندن ستمگران از آن، «انتصابی» می داند.
کتابچکیده مقالات کنگره امام خمینی(س) و اندیشه حکومت اسلامیصفحه 143