تعالی نگرش امام (ره) در باب عاشورا نسبت به مابه النزاع روانشناسی مدرن

‏‏ ‏

‏‏ ‏‏‏تعالی نگرش امام (ره) در باب عاشورا نسبت به مابه النزاع روانشناسی مدرن‏

‏‏ ‏

‏‏روشنک خدابخش ‏

‏‏ ‏

‏‏به طور معمول انسان وقتی روبرو می شود واکنشهای روحی و روانی خاصی را بروز می دهد که به ترتیب عبارتند از شوک و ناباوری، چانه زدن، کنار آمدن با کسانی که احتمال نجات خود را به دست آنها می بیند، افسردگی و مرحلۀ پنجم پذیرش و ما هیچ یک از مراحل فوق را در یاران امام(ع) در روز عاشورا نمی بینم به علاوه در بازماندگان آن واقعۀ عظیم نیز سوگی بیمار گونه گزارش نشده است. علائم و واکنشهای روانی ای مانند ترس و اضطراب در شب حادثه و یا از هم گسیختگی روانی،هیجانی، عاطفی، فکری و رفتاری در بازماندگان واقعۀ عاشورا وجود نداشته است.اما سئوال در این است که چرا این اختلالات رفتاری- روانی در آنجا رخ نداده است؟ ‏

‏‏در مرحلۀ اول: باید اذعان نمود رفتار برخی از قوانین و یافته های عام روانشناسی تبعیت نمی کند در این رابطه استفاده از یکی از فرضیات حاکم بر روانشناسی، بدون آنکه به عمق آن و کاربرد آن و به اعتبار آن توجه کافی شود، کار و شیوه ای فاقد ذکر و فکر است. ‏

‏‏در مرحلۀ دوم: باید توجه داشت اصرار بر منطبق کردن رفتار یاران امام(ع) به یکی از الگوهای روانشناسی مدرن، خود باختگی و اصالت بخشیدن به علم جدید بوده و این از آفات غربزدگی و مدرنیسم است.‏

‏‏آفات غربزدگی و مدرنیسم است.‏

‏‏در مرحلۀ سوم: مرگ امام(ع) و یارانش، مرگ جاهل و یا اضطراری نیست، مرگ انتخابی و اختیاری است. در مقابل، تمنای مرگ ندارد، آنچه در دوره های جدید اصالت دارد، فرار از مرگ است. ‏

‏‏و در مرحلۀ نهایی: اینکه اساساً متدولوژی تفکر اسلامی در هر زمینه ای با ید ملتزم به وحی باشد و بنابراین بحث باید کلامی و عرفانی باشد. در این مرحله دیگر به طریق اولی ‏

‏
‏‎

‎‏نمی توان از بحث عقلی و منطقی استفاده نمود، چه صحبت از عشق و وصال و بازگشت به اوست.‏