مردمى بودن و استقامت در مبارزه
مهم این است که انقلاب اسلامى ما انقلابى است که به دست مردم صورت گرفته، مردم انقلاب کرده اند و مردم باید آن را به آخر برسانند. مردم قیام کرده اند، شاه را بیرون کرده و رژیم او را سرنگون نموده و نظام اسلامى را که به نفع مستضعفین است جایگزین آن کرده اند؛ پس، مردم باید پاى کارى که کرده اند بایستند. هر چه عمل بزرگ باشد، دشمنش بیشتر و بزرگتر است.
امروز که تمام بوقهاى تبلیغاتى بر ضد اسلام و ایران است، بدین خاطر است که ایران را به سازش و تسلیم بکشند. انقلاب ما عظیم است و متکى به هیچ قدرتى نیست، نه قدرت شرق و نه قدرت غرب. انقلاب هایى که در دنیا مى شود، به یکى از این دو ابرقدرت متکى است، ولى انقلاب مردم ما انقلابى است متکى به خود مردم، پس مردم باید از پیامدهاى انقلابشان گله نداشته باشند. امروز کشور ایران روى پاى خودش ایستاده است، لذا زحمتها و توطئه ها را هم باید تحمل کند. مردم ما باید دائماً پیغمبر
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 558
اکرم را به یاد بیاورند، پیغمبر اکرم قیام کردند، پایدارى کردند، زحمتها را متحمل شدند، در مکه با آن همه زحمت مواجه شده و در محاصره «شعب» آن همه رنج کشیدند، و بعد در مدینه تمام ایام زندگى شان را با رنج و زحمت تمام کردند، و حضرت حتى در بستر بیمارى به جیش اسامه دستور حرکت دادند. ما هم تا آخر، زحمت ها و رنج هاى توطئه ابرقدرت ها را باید تحمل کنیم، ما موظف هستیم تا امر الهى را انجام دهیم. پس، از سختى ها نباید هراس داشته باشیم. آیا پیغمبر اکرم در مقابل سختى ها عقب نشینى کردند؟ آیا حاضر به تسلیم و سازش شدند؟ ما هم که کار انبیا و پیغمبر اکرم را انجام مى دهیم باید بایستیم، باید مقاومت کنیم تا اسلام استقرار پیدا کند و عدالت برقرار شود و دست ظالمها کوتاه گردد. این را باید دنبال کرد. مردم زمان حضرت رسول و اصحاب او مقاومت کردند و از سختى ها نهراسیدند تا پیروز شدند. ما هم وقتى وارد این کار شدیم و تصمیم گرفتیم که دست بدین عمل بزرگ بزنیم، پیامدهایش را هم باید پذیرا باشیم.
باید مردم توجه کنند که کارى بزرگ انجام داده اند و دشمن هم براى شکست آنها از هیچ کوششى دریغ نمى کند. مردم باید محکم و استوار براى آزادى و استقلال بایستند، اگر ما دستمان را به سوى امریکا و یا شوروى دراز کنیم، آسوده تا آخر زندگى مى کنیم، ولى مردم ما که این را نمى خواهند، پس باید این توطئه ها را کم و زیاد تحمل کنند. 487
***
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 559