تربیت صحیح در پرتو علم و تزکیه
ساده اندیشى است که انسان گمان کند که یک معلمى که انحراف دارد، معلّمى که یا طرف شرق است و یا طرف غرب، یا تربیت شرقى دارد یا تربیت غربى، آن را ما معلم قرار بدهیم از براى این فرزندانى که نفوسشان مثل آینه صیقلى است. و هرچه در او وارد بشود مى پذیرد. ساده اندیشى است که ما جوانهاى خودمان را به دست معلمى بدهیم که به طرف شرق مى رود و بچه هاى ما را شرقى کند، یا به طرف غرب مى رود و بچه هاى ما را غربى کند. ساده اندیشى است که ما گمان کنیم که فقط تخصص، میزان است و علم، میزان است. علم الهى هم میزان نیست. علم توحید هم میزان نیست. علم فقه و فلسفه هم میزان نیست. هیچ علمى میزان نیست. آن علمى میزان است و آن علمى براى بشر سعادت است که تربیت در او باشد، که او از مربّى القا شده باشد، از کسى که تربیت الهى شده است القا بشود به بشر. آن اگر در همه مدارس ما- چه مدارس علوم اسلامى و چه مدارس علوم دیگر- اگر در همه آنها این معنا باشد و انحراف در کار نباشد و استقامت باشد، چندى نمى گذرد که همه جوانهاى ما که امید آتیه این مملکت هستند، همه اصلاح مى شوند. و همه نه شرقى و نه غربى بار مى آیند، و همه بر صراط مستقیم واقع مى شوند. ساده اندیشى است که ما گمان بکنیم که کافى است براى ما اینکه یک اشخاصى باشند داراى علم، اشخاصى باشند که علم داشته
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 282
باشند و تربیت، و لااقل علم داشته باشند و انحراف نداشته باشند. فرضاً که ما بخواهیم که علم را رواج بدهیم و از علم علما استفاده کنیم، باید علمى باشد و لااقل انحراف نباشد، کار نداشته باشد به شرق و غرب. این طور نباشد که معلّمین ما و مربّیهاى جوانهاى ما، تربیت مسکو شده باشند یا تربیت واشنگتن. ساده اندیشى است که ما گمان کنیم که باید همه اینها که تخصص دارند هر طورى مى خواهند باشند. باید بیایند و ما از آنها استفاده کنیم. استفاده نمى توانیم بکنیم اگر مرض ظاهرى ما را یک متخصص خوب بکند، امراض باطنى براى ما ایجاد مى کند، از یک مرض کم به یک مرض بزرگ، از یک مرض کوچک به یک مرض بزرگ ما را مى کشاند. باید توجه داشته باشیم ما به همه مسائل. همین حزب بعثى را که ملاحظه مى کنید که الآن مبدأ این همه گرفتارى براى کشور ما و براى کشور مُسْلمِ عراق ایجاد کرده است، و براى آنجا بیشتر از اینجا ایجاد کرده است. اینها همینها هستند که بسیاریشان متخصصند، و بسیاریشان دانشگاه رفته و از دانشگاه بیرون آمده اند، لکن تربیت نداشتند، تزکیه نداشتند. اگر علم باشد و تزکیه نباشد، هم آن رژیم سابق پیش مى آید و هم این رژیم صدام. اگر ما تزکیه نکنیم خودمان را و چنانچه همراه با علم، تزکیه نباشد؛ کشور ما هم کشیده مى شود به همان طرفها و ما هم صدام خواهیم شد. باید تربیت شما، تربیت معلم، یک تربیت اسلامى باشد، یک تربیت انسانى باشد، یک تربیت در صراط مستقیم باشد. والّا تربیت مسکو را نمى توانیم بپذیریم و تربیت واشنگتن را هم نمى توانیم بپذیریم. 184
***
کتابآیین انقلاب اسلامی (ج.2)صفحه 283