دیدار با امام در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی

‏‏در جریان انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی بنده عضو شورای ‏‎ ‎‏مرکزی حزب جمهوری اسلامی بودم. در آن دوره احزاب و گروه‌ها ‏‎ ‎‏نامزدهای انتخاباتی معرفی می‌کردند. حزب جمهوری اسلامی هم بعد از ‏‎ ‎‏مطالعات بسیار یک فهرست مفصلی برای سراسر کشور تهیه کرده بود و ‏‎ ‎‏می‌خواست آن فهرست را اعلام بکند و قرار شد آن اسامی به نظر ‏‎ ‎
‏‎

‎‏حضرت امام برسد تا اگر ایشان نظری دارند، اعلام بفرمایند. از طرف ‏‎ ‎‏شورا اینجانب را برای تقدیم اسامی به حضور امام انتخاب کردند. با ‏‎ ‎‏هماهنگی قبلی مهمان مرحوم ربانی املشی در قم شدم و در منزل ایشان ‏‎ ‎‏ناهار خوردیم. ایشان در آن موقع مسئولیت و اداره حزب جمهوری ‏‎ ‎‏اسلامی قم را به عهده داشت و ملاقات اینجانب با حضرت امام به وسیله ‏‎ ‎‏دفتر آن حضرت هماهنگ شده بود تا در مدرسه فیضیه خدمت رسیده و ‏‎ ‎‏لیست کاندیداها را تقدیم کنم. ‏

‏‏در فیضیه جمعیت مثل دریای خروشان موج می‌زد. یک اتاقک فلزی ‏‎ ‎‏ساخته بودند که امام در آنجا ظاهر می‌شدند و برای مردم صحبت ‏‎ ‎‏می‌کردند. پشت آن اتاقک یک فضایی بود که اگر کسی می‌خواست ‏‎ ‎‏خدمت امام برسد یا امام خودشان می‌خواستند یک قدری استراحت ‏‎ ‎‏بکنند در آن جا حضور می‌یافتند. من نیز در آنجا به خدمت امام رسیدم ‏‎ ‎‏در حالی که جمعیت شدیداً ابراز احساسات می‌کردند، به خدمتشان ‏‎ ‎‏عرض کردم که این لیست اسامی نامزدهای مورد نظر حزب برای مجلس ‏‎ ‎‏خبرگان است. امام فرمودند: اسامی پیش من باشد تا نگاه کنم و نظرم را ‏‎ ‎‏اعلام کنم. طبیعی بود که اسامی آن چند ده نفر را در آن فرصت نمی‌شد ‏‎ ‎‏مطالعه بکنند و نظر بدهند؛ اما نکته قابل توجهی که هنوز هم در یادم ‏‎ ‎‏مانده است اینکه در آن روزهای سخت و پرمشغله یک نفر دیگر هم به ‏‎ ‎‏خدمت امام آمده بود و قبل از من، ایشان صحبت می‌کرد. من هم کنار ‏‎ ‎‏دست او ایستادم تا عرایضم را به امام بگویم. آن آقا کاسبی بود در یکی ‏‎ ‎‏از گاراژهای تهران دکان تعویض روغن داشت و مردی متدین، جوان و ‏‎ ‎
‏‎

‎‏از مریدهای حضرت امام بود. او از یک مشکل جزئی ساده در توزیع ‏‎ ‎‏روغن اتومبیل، چون گران شدن و کمیابی صحبت می‌کرد. امام هم با ‏‎ ‎‏طمأنینه و آرامش گوش می‌کردند. بعد از اتمام سخنان آن شخص، امام ‏‎ ‎‏فرمودند: شما بروید پیش آقای سید عبدالکریم و مشکلتان را برای ایشان ‏‎ ‎‏بگویید، ان‌شاء‌الله حل می‌شود. ‏

‏‏در آن زمان آقای موسوی اردبیلی در شورای انقلاب به برنامه‌ها و ‏‎ ‎‏مشکلات اقتصادی و همچنین به تولید و توزیع و مشکلات کسبه و ‏‎ ‎‏اصناف رسیدگی می‌کردند و همه کارهای کشور به شورای انقلاب ‏‎ ‎‏مربوط بود و من تعجب کردم که آن حضرت چقدر با صبر و حوصله در ‏‎ ‎‏آن روزگار که کل کشور در تلاطم بود، با آرامش به آن مسائل جزیی هم ‏‎ ‎‏توجه می‌کردند. ‏

‏‎ ‎

‏‎

‎