تنها با مادر، همنشین با رنج

‏‏پس از تولد من تایکی ـ دو سال مادرم باسختی در کنار پدرم ماند و ‏‎ ‎‏بعد از آن ناگزیر از پدرم جداشد و به کرمان آمد.‏

‏‏من تاچهار سالگی نزد پدرم بودم بعد از آن، مادرم با اصرار و تعهد ‏‎ ‎‏عدم هر نوع مطالبه مخارج، من را از پدرم گرفت و در کرمان به تنهایی‏‎ ‎‏بزرگ کرد.‏

‏‏مادرم ابتدا با فروش جهیزیه و دو دانگ منزل پدر و اندک ‏‎ ‎‏اندوخته اش مرا با بزرگواری و مشقت بزرگ کرد. چون سالهای قحطی‏‎ ‎
‏‎

‎‏بعد از جنگ دوم جهانی بود و زندگی خیلی سخت می گذشت، مادرم در ‏‎ ‎‏خانه هایی که صاحبان متدینشان اتاقهایی در اختیار نیازمندان قرار ‏‎ ‎‏می دادند، زندگی می کرد. سرانجام موفق شد در کارخانه ریسندگی کرمان ‏‎ ‎‏که مدیر عامل آنیک نفر یزدی محترم بود و پدر مرا می شناخت به ‏‎ ‎‏کارگری مشغول شود.‏

‏‏از آن به بعد مادرم روزی 8 ساعت در سه شیفت؛ هفته اول از 6 ‏‎ ‎‏صبح تا 2 بعدازظهر، هفته دوم از 2 بعدازظهر تا10 شب و هفته سوم از ‏‎ ‎‏10 شب تا 6 صبح، کار می کرد. مدت 18 سال با روزی 18 قران کار کرد ‏‎ ‎‏تا این که بازنشسته شد. حقوق پایانی او حدودا ماهی 60 تومان بود، ‏‎ ‎‏یعنی روزی دو تومان. بعد از بازنشستگی حقوق او به ماهی 48 تومان ‏‎ ‎‏تقلیل یافت و تا پایان عمر همین مبلغ را دریافت می کرد.‏

‏‎

‎