در مورد دکتر شریعتی به مناسبتهای مختلفی نکاتی از امام شنیده بودم. مثلاً یک بار گفتند کسی که به این زیبایی کتاب نیایش را نوشته چرا به کتاب مفاتیح حمله می کند؟ بعضی از آخوندهایی که کج اندیشند همین را وسیله قرار می دهند که مفاتیح به عنوان کتاب مقدسی است. گفتم خودتان می دانید که ایشان به مجموع مفاتیح و ادعیه های منقول از معصومین که دارای مضامینی بکر و سازنده روح باشد نتاخته، خیلی از چیزهایی که در مفاتیح مورد قبول شما هم نیست و ایراد دارد را نفی می کند.
از مجموع سخنان امام، من احساس کردم که ایشان نسبت به دکتر شریعتی آن نظری که اکثر از روحانیون غیر مبارز و رجعت گرا داشتند که ملحد و مرتد و نجس است و یا سنی و غالی است و علیه تشیع ماموریت دارد و از این قبیل تعابیر، هرگز این اعتقاد را نداشتند، برعکس یک عنایتی از طرف امام نسبت به دکتر شریعتی احساس می کردم. البته گله ها و اعتراضاتی هم داشتند که من اینها را توسط دوستان و یا نامه به دکتر
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 143 شریعتی منتقل کردم.
بعد از درگذشت دکترشریعتی تلگراف های زیادی از اروپا و نقاط دیگر برای امام فرستاده شد. من به عراق رفتم که پاسخی بگیرم. ایشان گفتند من نمی توانم به تک تک این نامه ها پاسخ بدهم، برایم مشکل است. من عرض کردم اینها با یک شوق و علاقه ای این نامه ها را برای شما نوشته اند و پاسخ شما به دانشجویان و علاقمندان خیلی دلگرمی می دهد. البته می دانستم که ایشان محذوراتی دارند. یکی ـ دو روز روی این مسئله فکر شد که چه پاسخی بدهند. قرار شد که متن تلگراف را خطاب به من بنویسند که من از جانب ایشان از اشخاص و گروه هایی که تلگراف تسلیت در فقد دکتر شریعتی فرستاده بودند تشکر بکنم. ضمناً نامه مشابهی خطاب به دکتر یزدی مرقوم داشتند. از مجموع دو نامه مذکور و نیز پاره ای اظهارات شفاهی ایشان در مقاطع مختلف دریافتم که موضع ایشان موضعی است انتقادی در عین حال تحسین آمیز. و این همان موضعی است که شهید بهشتی در مدرسه حقانی خطاب به طلاب و در پاسخ به اظهارات آقای مصباح یزدی بیان کرده بودند. این کلمه «فقد » برای ما کافی بود تا علیه آن گروه موسوم به «ولایتی ها» که علیه شریعتی جنجال راه می انداختند، موضع گیری کنیم.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 144