طی این سال دبیران تند و افراطی مائوئیست: مجید زربخش (مسوول تشکیلات)، هوشنگ امیرپور(امور انتشارات) و علی جوادی (امور فرهنگی) در کنار محمود بزرگمهر (امور بین الملل) و محمود رفیع (امور مالی) توانستند محتوای فرهنگی و عقیدتی نشریات کنفدراسیون را به شدت به طرف اندیشه های مارکسیستی مائوئیستی و حمایت از قیام مسلحانه سوق دهند. مجید زربخش و محمود رفیع در شهریور همان
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 255 سال به عراق رفته و با امام دیدار کردند. آقای زربخش برای من تعریف می کرد که آیت الله خمینی به آنان تذکر دادند که نشریات کنفدراسیون باید به جنبه اسلامی مبارزات مردم ایران توجه بیشتری مبذول دارد. همچنین نمایندگان یاد شده، حمایت کنفدراسیون را از روحانیون و مبارزات ضد رژیم آنان به رهبری آیت الله خمینی اعلام داشتند. در آن زمان تیمور بختیار در عراق می زیست و عنوان کرده بود، سازمانی را برای مبارزه با شاه تشکیل داده است. در انتشار مصاحبه مطبوعاتی زربخش و رفیع با روزنامه الثوره ارگان حزب بعث عراق، آن قسمت از اظهارات مجید زربخش که علیه بختیار بود، حذف گردیده بود؛ که منجر به صدور قطعنامه ای علیه عراق در کنگره دهم کنفدراسیون گردید. دهه 1960 به پایان می رسید، در حالی که کنفدراسیون در آن مقطع در غیاب اپوزسیون سازمان یافته در داخل کشور، توانسته بود از فضای باز سیاسی خارج حداکثر بهره را برده و در کنار تلاش های انجمن های اسلامی در اروپا و آمریکا، نقشی اساسی در معرفی اوضاع خفقان بار ایران به جهانیان ایفا کند.
کنفدراسیون به عنوان سازمانی غیر قانونی
عملیات چریکی در سیاهکل و تبعات آن بر جنبش دانشجویی
عده ای از بازماندگان گروه جزنی ـ ظریفی با همکاری برادران احمدزاده، سازمان چریک های فدایی خلق را در ایران به وجود آوردند. با آغاز عملیات چریکی شهری در جنگل های سیاهکل در 19 بهمن 1349، نیروهای افراطی و چپ گرای سازمان دانشجویی خارج از کشور با حمایت نیروهای کمونیست و طرفدار مائو در سازمان های جبهه ملی، کنفدراسیون را یکسره به طرف سازمانی افراطی هدایت کردند؛ و سلطه مائوئیست ها بر کنفدراسیون بلامنازع گردید. دانشجویان مسلمان نیز از مدت ها قبل اکثر نیروی خود را در اتحادیه انجمن های اسلامی متمرکز کرده بودند و با واحدهای تابعه کنفدراسیون فقط در تظاهرات اعتراض آمیز علیه رژیم شرکت می کردند.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 256