«از آنجا که در این کنگره نیز انتخاب هیات دبیران امکان پذیر نشد، شورای عالی، سه تن از اعضاء را به طور موقت برای «سرپرستی امور» انتخاب کرد. اما در حقیقت کنفدراسیون به سه گروه بندی جدا از هم منشعب شده بود.
ائتلاف گروه های جبهه ملی و کادرهای پیشین... که خود را «خط رزمنده» می نامیدند. سازمان توده انقلابی و توفان مدتی با یکدیگر همکاری کردند، اما دیری نگذشت که هر یک از آنان به اعلام موجودیت یک کنفدراسیون خاص خود از یکدیگر جدا شدند. تشکیلاتی که از سازمان انقلابی هواداری می کرد خود را «کنفدراسیون دانشجویان ایرانی» نامید (و این بدین معنا بود که سازمان یاد شده خود را اتحادیه ملی همه دانشجویان ایرانی نمی داند). گروه سوم که توسط سازمان انقلابیون کمونیست رهبری می شد، اکنون می توانست به طور مستقل بر سازمان دانشجویان ایرانی در آمریکا تسلط داشته باشد. اما سازمان آمریکا نیز به دنبال کنفدراسیون در بیست و سومین کنگره خود در شیکاگو ـ ماه اوت 1975 ـ منشعب شد. در سال بعد ـ 1976 ـ سازمان انقلابیون کمونیست به گروه پویا پیوست و اتحاد کمونیست های ایران را تشکیل داد. این سازمان همراه با هواداران «اتحاد مبارزه برای تشکیل حزب طبقه کارگر» اقدام به
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 274 تاسیس کنفدراسیون برای احیای «جنبش واحد دانشجویی» کردند. جناح دیگری نیز در محافل دانشجویی خارج از کشور و تقریباً در همین دوران ظاهر شد و «جناح تروتسکیست های ایرانی» لقب گرفت. این گروه جدید که خود متشکل از دو گروه عقیدتی با اختلاف نظرهای عملی بودند، در انتقاد از مواضع رهبری کنفدراسیون اتفاق نظر داشتند و آنان را «ناسیونالیست های بورژوا» لقب می دادند،... بدین ترتیب در سال 1975 پس از پانزده سال فعالیت بی وقفه، حیات کنفدراسیون به صورت سازمانی منسجم به پایان خود رسید....»
و این همه در حالی صورت می گرفت که مبارزات ملت ایران با الهام از نظریات و راهبری امام وارد مرحله تعیینکننده خود شده بود. هرچه بر شدت اقدامات و تظاهرات دانشگاهیان و مردم و روحانیت افزوده می شد، بیگانگی سازمان های سیاسی و چپگرای خارج از کشور با ملت و انقلاب بیشتر رخ می نمود. و سرانجام به دلیل فقدان پایگاه اجتماعی و مردمی، هر یک از گوشه ای فرا رفتند.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 275