در شهر بن، انجمن های اسلامی تظاهراتی را در محوطه دانشگاه برگزار کردند و آنگاه عازم حرکت به صورت راهپیمایی به طرف سفارت ایران و سپس سفارت آمریکا در بن شدند. گرچه قبلاً پلیس بن اجازه عبور از مقابل سفارت آمریکا ـ نه توقف در مقابل آنجا ـ را صادر کرده بود ولی ناگهان از تصمیم خود عدول کرد و به مسوولین تظاهرات اعلام کرد بعد از عبور از مقابل سفارت ایران باید به جایگاه اولیه خود، یعنی زمین چمن دانشگاه بن باز کردند. در رم و پاریس و لندن و بیروت نیز واحدهای انجمن های اسلامی به همراهی برخی از هواداران کنفدراسیون جهانی، اعتراضات و راهپیمایی مشابهی برگزار کردند. بیانیه اتحادیه را در بن تا آنجا که به خاطر دارم مهدی نواب و همایون یاقوت فام دو تن از بنیانگذاران اتحادیه تهیه کرده بودند، ولی پلیس با بعضی از بخش های آن، آنجا که به زعم آنان توهین به شاه ایران و دولتمردان آمریکا بود، مخالفت کرده بود که با کمی تغییرات در عبارات بالاخره موافقت کرد که در خلال راهپیمایی به آلمانیان عرضه گردد.
ماجرای گاز اشک آور که برای دوربین تلویزیون حادثه ای مهم به لحاظ ماهیت خبری بود، در سراسر جهان منعکس شد و در حاشیه آن، تظاهرات اتحادیه در دیگر پایتخت های اروپایی انعکاس خبری گسترده ای یافت.
دولت آموزگار در داخل کشور سخت وحشت زده شده بود. او در پاسخ پترشولاتور خبرنگار آلمانی گفته بود: «مردم ایران عاقل تر از آن هستند که از مشتی اراذل و اوباش
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 297 حمایت کنند. آنان دیده اند که پیشرفت های دهه اخیر زندگی آنان را هم در سطح و هم در محتوا ارتقاء داده است. مردم ایران قدرناشناس نیستند و فریب ایادی استعمارگران سرخ و مرتجعان سیه دل را نخواهند خورد».
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 298