شاه روز پانزدهم مرداد 57 به مناسبت هفتاد و سومین سالگرد انقلاب مشروطیت گفت: «من از بدو طفولیتم با امور دین و اسلام سر و کار داشتم، یعنی مسلمان معتقدی هستم و به عنوان رئیس مملکت می گویم که هر جامعه ای احتیاج به معنویت دارد، و بالاتر از همه نیاز به دین دارد، برای اینکه دین است که قوام می بخشد. پس من سوگند یاد کردم که قانون اساسی را حفظ کنم، حدود و ثغور مملکت را حفظ بکنم، مذهب شیعه اثنی‌عشری را حفظ بکنم.» بعداً هم در مهرماه به مناسبت افتتاح مجلس شورای ملی عیناً همان مضامین را تکرار کرد و گفت: «بدیهی است در راه تحکیم مبانی معنویت، پیروی از شعائر و اصول عالیه اسلامی همواره بزرگترین راهنما و الهام دهنده همه خواهد بود.... بدیهی است به عنوان یک کشور مسلمان کوشش در اعتلای عالم اسلام و ترقی و عظمت روزافزون جهان اسلام از اهم هدف ها و برنامه های ماست...» (نقل از جراید 15 مرداد و اول مهرماه 57 تهران) با این سخنان شاه که مورد تمسخر روشنفکران و
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 331 حوزویان قرار گرفته بود، اعلامیه های دانشجویان اصفهان و شیراز و مشهد، تحت عنوان «پیروان معلم شهید دکتر علی شریعتی» از همه طنزآمیزتر بود.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 332