شتاب زدگی رژیم برای اعمال فشار به امام و وادار کردن ایشان به سکوت و قطع ارتباط ایشان با ایران در اثر چند حادثه مهم دیگر بود که در کشور اتفاق افتاد؛ منجمله:
* نتایج منفی حاصله از اعلام حکومت نظامی و کشتار وسیع مردم اصفهان توسط فرماندار نظامی سرلشگر ناجی
* برگزاری نماز عید فطر در تپه های اطراف قیطریه تهران به امامت آیت الله مفتح: صلابت و شکوه این اجتماع عظیم حتی ناظران خارجی را به حیرت واداشته بود. بعد از اقامه نماز، نمازگزاران به راهپیمایی آرام پرداختند و در صفوف منظم و آرام در حالی که پلاکاردهایی با شعارهای «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی»، «درود بر خمینی»، «ما شاه نمی خواهیم»، در دست داشتند، الله اکبر گویان به طرف میدان آزادی به راه افتادند. کانال دوم تلویزیون آلمان که گوشه ای از این راهپیمایی عظیم را که تا آن موقع در آن وسعت و شدت بی سابقه بود و برای اولین بار «جمهوری اسلامی» به عنوان خواسته مردم در مقابل «ما شاه نمی خواهیم» مطرح می شد، اشک از چشمان همه ما سرازیر کرد.
* گسترش دامنه اعتصابات، شالوده امور را از هم پاشانده بود. هر روز جمعیتی، گروهی، سازمانی و یا اداره ای اعلام پیوستن به اعتصابات می کرد. به عنوان مثال تنها در روز 30 مهرماه 57 بر اساس گزارش روزنامه اطلاعات همان روز:
«اعتصاب معلمان مدارس متعدد تهران، مناطقی از ادارات آموزش و پرورش،
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 338 کارکنان ادارات دانشگاه تهران، انستیتو پاستور، سازمان تامین اجتماعی، پالایشگاه تهران، کانون کارآموزی، سازمان انرژی اتمی، دانشکده تغذیه، مرکز روان پزشکی ونک، شیرخوارگاه ونک، وزارت کشور، دانشگاه پهلوی شیراز، خانواده های زندانیان سیاسی، رانندگان شرکت های مسافرتی، کارکنان کارخانجات سیتروئن و سایپا، انستیتو صنایع شیمیایی و وزارت دارایی آغاز شد و به دیگر اعتصابیون که از روزها قبل به عنوان اعتراض به اعمال رژیم وارد مبارزه منفی شده بودند پیوستند. این روند پیوسته ادامه می یافت و هر روز سازمان و اداره و وزارتخانه دیگری را در بر می گرفت، جالب اینجاست که اعتصابیون مزبور، حقوق خود را دریافت نیز می کردند. گرچه این امر بر اساس قانون اعتصاب در ادارات دولتی و شرکت های تابعه غیرقانونی است، ولی در قانونی مشخص نشده است، که حقوق کسانی که کار نمی کنند و یا اعتصاب می کنند، پرداخت نگردد. اخراج کارکنان اعتصابی هم در آن شرایط از دولت بر نمی آمد، چه در آن صورت دیگر کسی به عنوان کارگزار دولت وجود نمی داشت. این امر نگرانی شدیدی را برای شاه و دولتمردان او پدیدار کرد.
خاطرات سیاسی- اجتماعی دکتر صادق طباطباییج. 1صفحه 339