ولایت فقیه به استناد اخبار
مؤیدی از فقه رضوی
نسخه چاپی | ارسال به دوستان
برو به صفحه: برو

نوع ماده: کتاب فارسی

پدیدآورنده : خمینی، روح الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران، 1279 - 1368

محل نشر : تهران

ناشر: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)

زمان (شمسی) : 1394

زبان اثر : فارسی

مؤیدی از فقه رضوی

مؤیدی از فقه رضوی

‏     ‏‏در عوائد‏‎[1]‎‏ نراقی از «فقه رضوی»‏‎[2]‎‏ روایتی نقل می کند به این مضمون: ‏مَنْزلَةُ الْفَقیهِ فی‎ ‎هٰذَا الْوَقْتِ کَمَنْزِلَةِ الانْبِیاءِ فِی بَنی اِسْرائیلَ.‎[3]‎‏ (مقام فقیه این زمان مثل مقام پیامبران‏‎ ‎‏بنی اسرائیل است). البته نمی توانیم بگوییم که «فقه رضوی» از امام رضا(ع) صادر شده؛‏‎ ‎‏ولی می توان به عنوان مؤید به آن تمسک کرد.‏

‏     باید دانست مراد از  «‏انبیای بنی اسرائیل‏» فقهایی که در زمان حضرت موسی بودند ـ و‏‎ ‎‏شاید به آنان از جهتی انبیا گفته می شد ـ  نمی باشد. فقهایی که در زمان حضرت موسی‏‎ ‎‏بودند، همه تابع آن حضرت بودند؛ و به پیروی او کارهایی داشتند.  و شاید وقتی که‏‎ ‎‏حضرت موسی آنان را برای تبلیغ به جایی می فرستاد، ولیّ امرشان هم قرار می داد. البته ما از‏‎ ‎‏وضع آنها اطلاع دقیق نداریم، اما این معلوم است که خود حضرت موسی(ع) از انبیای‏‎ ‎‏بنی اسرائیل است؛ و همه چیزهایی که برای حضرت رسول الله (ص) هست، برای حضرت‏‎ ‎‏موسی هم بوده است. البته به اختلاف رتبه و مقام و منزلتشان. بنابراین، ما از عموم «منزلة»‏‎[4]‎‎ ‎‏در روایت می فهمیم آنچه را که برای حضرت موسی در امر حکومت و ولایت بر مردم بوده،‏‎ ‎‏برای فقها هم می باشد.‏

‎ ‎

کتابولایت فقیه؛ حکومت اسلامی: تقریر بیانات امام خمینی (س)صفحه 105

  • )) عوائد الایام من مهمات ادلة الاحکام؛ ملا احمد بن مهدی بن ابی ذر نراقی کاشانی (1245هَِ.ق.). کتاب در بیان قواعد استنباط احکام شرعی و در 88 «عائده» ترتیب یافته است.
  • )) «فقه الرضا» یا «فقه رضوی» عنوان مجموعه ای از احکام فقهی است که برخی از اعلام آن را به امام رضا(ع) نسبت داده اند؛ ولی برخی در صحت نسبت آن تردید کرده اند           مقدمۀ کتاب الفقه المنسوب الی الرضاع، نشر کنگره جهانی امام رضا(ع). 1406هَِ.ق.
  • )) عوائد الایام؛ ص 186، حدیث 7.
  • )) مراد از «عموم منزلت» آن است که اطلاق حدیث مذکور می فهماند منزلت فقها از هر نظر همسنگ پیامبران بنی اسرائیل است؛ بدون آنکه این تعمیم در منزلت، در موردی مثل امامت و ادارۀ جامعه تخصیص خورده باشد.