عدم انعدام اشیاء به واسطۀ اتصال و انفصال
انفصال و اتصالی که بر جسم طاری می شوند به طور کلی جسم را ابطال نمی کنند و آن را از بین نمی برند.
به عنوان تنبیه بر این معنی چنین گفته می شود که اگر انفصال مُعدِم جسم باشد، لازمه اش این است که باید در صورتی که آب ظرف بزرگ را داخل دو ظرف کوچک بریزیم، نسبت آبهای دو ظرف کوچک به آب ظرف بزرگی که آب قبلاً در آن بوده است مانند نسبت آب آن دو ظرف کوچک به آب دریا باشد و حال آنکه تالی باطل است، یعنی دو نسبت متساوی نیستند، پس مقدم هم باطل است، یعنی انفصال به طور کلی جسم را ابطال نمی کند، بلکه یک امر محفوظی در بین هست که آن هیولی است که اول، آن هیولی در آب ظرف بزرگ بوده است و بعد از آنکه صورت اتصالیۀ آن از بین رفت و ذات و شخصیت آن معدوم شد، آن هیولی به آبهای این دو ظرف کوچک آمده و دو صورت اتصالیۀ جسمیه پیدا کرده است و وجود هیولی به همین معنی است؛ زیرا بداهت حاکم است به اینکه آبهای این دو کاسه با آب ظرف بزرگ ارتباطی دارد که آن ارتباط را با آب دریا ندارد.
تقریرات فلسفه امام خمینی (س)(ج. 2)صفحه 455