منزل امام در قم تحت کنترل مامورین امنیتی بود

‏‏س: رفت و آمد شما و دوستانتان به منزل حضرت امام آزاد بود؟‏

‏‏ج: نمی‌دانم این خاطره را گفتم یا نه، در قضیه انجمن‌های ایالتی و ولایتی یک شب با آقای حبیب‌الله عسگر اولادی و دو نفراز دوستان دیگر ‌رفتیم خدمت امام. منزل امام هم در محله یخچال قاضی قم بود، از چند کوچه به منزل امام راه داشت، مأمورین اطلاعات شهربانی هم این کوچه‌هائی که منتهی به منزل امام می‌شد را با دوچرخه زیر نظر داشتند. مأمورین وقتی ما سه نفر را دیدند که به طرف منزل امام در حرکت هستیم، به دنبال ما آمدند. ما هم فرار کردیم به طرف منزل امام، وقتی وارد خانه شدیم یکی از دوستان که همراه ما بود حالش به هم خورد و زبان او بند آمد. وارد اطاق که شدیم حضرت امام تشریف آوردند، جریان دنبال کردن ماموران اطلاعات شهربانی را تعریف کردیم. ایشان دستور دادند چای آوردند آن برادر هم که زبانش بند آمده بود از آن چایی خورد تا کم کم حال او بهتر شد و لکنت زبان او برطرف گردید. حضرت امام رو کردند به ما و فرمودند: به برادران بگویید ما راه سخت و پرپیچ و خمی‌ را در پیش ‏
‏‎

‎‏داریم، اگر بنا باشد ماموری به شما حمله کند و شما وحشت کنید کار پیش نخواهد رفت. تلقی ما از این بیان امام این بود که تا سرحد شهادت پیش برویم. ‏

‏‏شبی که امام را از قم دزدیدند و با یک هواپیمای نظامی ‌به ترکیه تبعید کردند، آن بیان امام که فرمودند: ما راه سخت و پر پیچ و خمی ‌را در پیش داریم در خاطر ما زنده شد.‏