س: قبل از پیروزی انقلاب به همراه آقای هاشمی رفسنجانی سفری به شیراز داشتید، لطفاً دلایل سفرتان را بفرمائید؟
ج: بله، رژیم شاه آقای عسگر اولادی، آقای انواری، آقای حیدری و آقای عراقی و تعدادی دیگر را به زندان برازجان تبعید کرده بودند، ما هم به اتفاق آقای هاشمی، آقا شیخ علی اصغر مروارید، حسین حدادیان و همسر شهید عراقی و دو فرزندش حسام و نادر تصمیم گرفتیم که برای دیدار با آنها و اطلاع از وضعیت زندانیان به شیراز و شهرستان برازجان برویم.
فکر می‌کنم در اصفهان یا شیراز آن عکس را گرفتیم. من آن سفر را یادم هست مجموعا ً آن روز با خانواده‌ها و بچه‌ها حساب کردیم سی نفر شدیم. با ماشین‌های خودمان از اینجا رفتیم اصفهان، یک روز اصفهان ماندیم بعد شیراز و از آنجا هم به برازجان رفتیم. چند روزی در برازجان بودیم و هر جور بود اجازه گرفتیم و از صبح تا بعدازظهر داخل زندان بودیم و با این آقایان ملاقات داشتیم، حتی ناهار هم آنجا بودیم. این اتفاق در روحیه خانواده‌های زندانی اثرات خوبی گذاشت. زندانی که در رژیم طاغوت تحت شکنجه و فشار و تحقیر بود این دیدارها برایشان تنوع و نوعی آرامش بود.
س: برای دیدار با زندانی‌ها مشکلی نبود؟
کتابدیدار در نوفل لوشاتوصفحه 82 ج: ابتدا مشکلی نبود. البته به افسرهای زندان و زندانبانها بستگی داشت. بعضی از اینها خیلی خبیث بودند. بستگی داشت به اینکه آن افسر از چه خانواده‌ای باشد؛ چون می‌دانید بدنه نظام چه ارتش، چه شهربانی، چه ژاندارمری مسلمان بودند. علت اینکه امام با دست خالی غلبه کرد بر رژیم شاه همین بود که بدنه کشور مسلمان بود و بعضی افسرها خیلی شرافت داشتند. آن افسر که رئیس زندان برازجان بود افسر شریف و خوبی بود که اجازه داد ما در زندان باشیم. دو سه روزی در آنجا بودیم بعد آمدیم تهران.
کتابدیدار در نوفل لوشاتوصفحه 83