نمایندگان نخستین دوره مجلس شورای اسلامی چهارم خردادماه سال 1359 برای افتتاح مجلس در حسینیه جماران به حضور حضرت امام(س) رسیدند و ایشان توصیه های مهمی را در راستای ایفای وظیفه نمایندگی مجلس ایراد فرمودند. با توجه به در پیش بودن بازگشایی دوره نهم مجلس شورای اسلامی بازخوانی توصیه های ایشان به نمایندگان می تواند راهگشا و آموزنده باشد.
در ابتدای دیدار نمایندگان نخستین دوره مجلس شورای اسلامی با حضرت امام(س)، مرحوم فخرالدین حجازی نفر اول منتخب مردم از شهر تهران، به نمایندگی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی سخنانی را ایراد کردند که بخشی از آن به تجلیل از حضرت امام اختصاص داشت. ایشان سخنرانى خود را با جمله «بابى أَنْتَ وَ امّى» آغاز کرد و بقیه محتواى سخنرانى نیز به تعریف و تمجید از مقام والاى حضرت امام اختصاص داشت. این سخنان مرحوم حجازی با واکنش حضرت امام مواجه شد و ایشان افراد را از بیان چنین تعریف و تمجیدهایی برحذر داشتند و تذکر دادند که انحطاط و سقوط اخلاقی افراد از همین گونه رفتارها و تمجیدها آغاز می شود. حضرت امام در ابتدای سخنان خود اشاره می کنند: «من خوف این را دارم که مطالبى که آقاى حجازى فرمودند درباره من، باورم بیاید. من خوف این را دارم که با این فرمایشات ایشان و امثال ایشان براى من یک غرور و انحطاطى پیش بیاید. من به خداى تبارک و تعالى پناه مىبرم از غرور. من اگر خودم را براى خودم نسبت به سایر انسانها یک مرتبتى قائل باشم، این انحطاط فکرى است و انحطاط روحى. من در عین حال که از آقاى حجازى تقدیر مىکنم که ناطق برومندى است و متعهد، لکن گله مىکنم که در حضور من مسائلى که ممکن است من باورم بیاید فرمودند.»
ایشان تاکید دارند که: «پیروزى ما مرهون اسلام است، نه مرهون من است و نه مرهون شما و نه مرهون هیچ قوهاى، مرهون اسلام است.»
حجت الاسلام و المسلمین سیدحسن خمینی یادگار گرامی حضرت امام نیز در دیدار نوروزی شان با کارکنان موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی در ابتدای سال 91 توصیه های مشابهی داشتند و با اشاره به ویژگی های اخلاقی حضرت امام و لزوم تاسی به این ویژگی های برای دوری از انحطاط اخلاقی ادامه دادند: «شیعه به هیچ عنوان یک فرد را به عنوان بت، تقدیس نمی کند، ما اگر یاد امام را زنده نگه می داریم، بخاطر این است که امام یک نماد تمام عیار است. نماد استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی ، چنانچه اگر یاد پیامبر(ص) را مدام در همه جا، ذکر می کنیم، یک مساله فردی نیست. او بشری است مثل همه اما او نماد است چون رسول خدا است. امیرالمومنین، فاطمه، امام حسین را بزرگ می پنداریم، چون همانند یک پرچم هستند این پرچم را سر دست نگه می داریم تا دور آن جمع شویم. تکریم این بزرگواران، نیاز ماست و این مائیم که محتاج پرچم های هویت خویش هستیم. همه مصائب در جامعه از منیت ها شروع می شود. کسانی که در مجموعه های منتسب به امام کار می کنند، شرعا و قانونا، حق ندارند، فردگرایی کنند و باید به این توجه داشته باشند که اگر از امام می گوییم، باز بخاطر شخص پرستی نیست بلکه بخاطر نگه داشتن پرچم اسلام است .امام نماد چهار عنصر بسیار مهم است. اولین عنصر، عقلانیت انسانی است. تمام رفتارهای امام تابع یک نظام عقلانی است. امام هیچگاه به رمل و خرافه اتکا نکرد.»
حضرت امام در ادامه با اشاره مجالس عصر پهلوی تذکر می دهند که مجلس نبایستی محل نزاع و درگیری برای دستیابی به امیال شخصی باشد و رفتارهای غیراسلامی در آن صورت گیرد. ایشان می فرمایند: «من در بعضى مجالس زمان رضا خان رفته ام در مجلس به عنوان تماشاگرى و مجالس دیگرى هم که از آن زمان تا اخیر بوده است شنیدهام. آنجایى که من دیدهام، مجلس، مجلس شورا نبوده است، مجلس مبارزه بین افراد در آمال خودشان بود؛ جنگ و نزاع بود. حتى بعض اشخاص که اشخاص صحیحى بودند و در خارج از مجلس حدود را حفظ مىکردند، در مجلس که وارد مىشدند مثل اینکه ملزم مىشدند به اینکه نظیر آنهاى دیگرى که به طور غیر اسلامى رفتار مىکردند، گاهى هم بعضى از آنها منحرف بشوند.»
حضرت امام مجلس را با این عنوان که «تمام ملت خلاصه در وجود شما آقایان است» و ما اکنون «مواجه با ملت هستیم» بزرگ می دارند و ادامه می دهند: «مجلس شوراى اسلامى مجلس مشورت است، مجلسى است که باید متفکرین، آقایان، مسائلى که ما یحتاج ملت است و کشور است در میان بگذارند و با هم مشورت کنند. مباحثه کنند فقط آن چیزهایى که مربوط به ملت است و به اسلام. مجلس شوراى اسلامى که شما آقایان وکیل هستید از طرف ملت براى خدمت در آن بنگاه، باید آنکه دلخواه ملت است در آنجا طرح بشود. و آنچه دلخواه اسلام است بحث و مشورت بشود. و به ترتیبى که مقرر است تصویب بشود و همه چیزش اسلامى باشد.»
ایشان با اشاره به تسری مسائلی که در مجلس طرح و بحث می شود به سراسر کشور و عموم ملت توصیه می کنند که مجلس به عنوان عصاره فضائل ملت مطابق اخلاق اسلامی اداره شود و به دور از نیات و اهداف شخصی تنها به فکر خدمت به اسلام و ملت باشند.
حضرت امام که بارها مجلس شورای اسلامی را بالاترین رکن قدرت تلقی کرده اند در این سخنرانی نیز اشاره می کنند که «مرکز همه قانونها و قدرتها مجلس است» اما در ادامه اشاره می کنند که قوای مختلف حکومتی نبایستی از قدرت خود در راستی تضعیف یکدیگر یا کارشکنی مقابل هم استفاده کنند بلکه باید تلاش شود از این قدرت برای هدایت و راهنمایی یکدیگر بهره ببرند. ایشان می فرمایند: «مجلس هدایت مىکند همه را و باید بکند، اما بناى بر این نباشد که مجلس دولت را ضعیف کند. و بناى بر این هم نباشد که دولت مجلس را ضعیف کند. تضعیف هر یک، تضعیف خودش هم هست. اگر رئیس دولت؛ رئیس جمهور تضعیف کند مجلس را، خودش قبل از مجلس سقوط مىکند. و اگر مجلس تضعیف کند دولت و رئیس جمهور و آنهایى که اجرا مىخواهند بکنند، این خودشان هم تضعیف مىشوند و امروز صلاح نیست.»
این سخنان با توجه به ریاست جمهوری ابوالحسن بنی صدر و کسب اکثریت مجلس توسط حزب جمهوری اسلامی دارای اهمیت بود و حضرت امام پیشاپیش دو قوه را به همکاری و یاری یکدیگر دعوت کردند که متاسفانه به علت لجاجت و خودمحوری نخستین رئیس جمهور در سالهای ابتدایی انقلاب اسلامی هزینه های سیاسی و اجتماعی بسیاری بر کشور تحمیل شد و در هر برهه دیگری نیز تکرار این رفتارها و محور تلقی کردن مقام ریاست جمهوری و عدم توجه به جایگاه برتر مجلس شورای اسلامی که قانون اساسی و فرمایشات حضرت امام آن را به درستی تبیین کرده است موجب صدمه به وحدت و حرکت جامعه به سوی توسعه و پیشرفت مطلوب خواهد بود.
محور و معیاری که حضرت امام در کلیه فرمایشات و توصیه هایشان برای همه قوا، نهادها و عموم مردم تعریف می کنند و مراعات آن را خواستارند قانون است و مشروعیت قانون را نیز به واسطه ملت و اراده و رای مردم می دانند و می فرمایند: «همه روى قانون عمل بکنند. این قانونى که ملت برایش رأى داده است. همین رأى نداده است که توى طاقچه بگذارید و کارى به آن نداشته باشید، بروید مشغول کار خودتان بشوید. این قانون باید دست همه باشد و همه حدود را قانون معیّن بکند. قانون براى مجلس حدود معین کرده است، تخلف از این حدود نشود. براى رئیس جمهور تحدید کرده، حدود قرار داده، او هم تخلف نکند. براى نخست وزیر و امثال اینها و دولتها حدود معیّن کرده. آنها هم نباید خارج بشوند. هر که خارج بشود از حدود، باید این را تنبه بدهند، هدایت کنند آن را.»
ایشان ضمن برحذرداشتن نمایندگان از خودباختگی و ترس مقابل شرق و غرب و اشاره به عدم وجود آزادی و عدالت در جوامع کمونیستی و غربی تنها محور ضروری برای نمایندگان را در نظر داشتن مصالح «ملت» و «اسلام» معرفی می کنند: «شما توجه داشته باشید که به اسلام خدمت کنید و به کشور خودتان خدمت کنید. شما وکیل مردمى هستید که همه اسلام را مىخواهند، و همه کشور خودشان را مىخواهند. و شما باید براى این ملت خدمت بکنید، به آن چیزى که شما را وکیل کرده است خدمت بکنید. اگر انحراف پیدا کنید بر خلاف ملت، خیانت کردهاید به وکالتى که دارید.»
رعایت توصیه های حضرت امام برای نمایندگان و مجالس اکنون نیز ضروری و راهگشاست و امید است نمایندگان تمامی دوره های مجلس شورای اسلامی بدون لحاظ نیات و اهداف شخصی تنها به مصالح کشور و اسلام توجه کنند و با نصب العین قراردادن قانون در وظیفه خطیرشان برای هدایت و برنامه ریزی برای توسعه، پیشرفت و تعالی کشور موفق باشند.
1. صحیفه امام، ج12، ص: 344
.
انتهای پیام /*