گروهی از کارکنان روزنامه کیهان در روز 25 اردیبهشت ماه سال 1358 در قم با امام دیدار کردند. امام در این دیدار به بیان مطالبی درباره مطبوعات و عملکرد آنها پرداختند.
حضرت امام در شروع صحبت هایشان تفاوت های آزادی قلم و خیانت قلم را تشریح کردند و فرمودند:
«مطبوعات در عین حال که یک مؤسسه محترم و بسیار مؤثرند، لکن باید روی موازین مطبوعاتی و خدمت به ملت رفتار کنند. آزادی قلم و آزادی بیان معنایش این نیست که کسی بر ضد مصلحت کشور قلمش آزاد است که بنویسد، بر خلاف انقلابی که مردم پایش خون داده اند بنویسد. همچو آزادی صحیح نیست. قلم آزاد است که مسائل را بنویسد؛ لکن نه اینکه توطئه بر ضد انقلاب بکند. بیان آزاد است که مطالبی اگر دارد بنویسد؛ آن هم مطالبی که به او داده می شود. از همه اشخاص بنویسد، بدون توطئه. وقتی ما دیدیم که در یک روزنامه ای از یک اشخاصی مطالب نوشته می شود که اینها عمال اجانب هستند و می خواهند مملکت ما را باز به خرابی بکشند و از آن طرف مقالاتی و مطالبی که راجع به مسائل نهضت است، راجع به مسائل اسلام است، یا تحریف می شود یا نوشته نمی شود. این طور مطبوعات را ما نمی توانیم برایش احترام قائل بشویم. برای مطبوعاتی ما احترام قائل هستیم که بفهمد آزادی بیان و آزادی قلم یعنی چه. گفته می شود که مردم آزادند، یعنی آزاد است انسان که بزند سر مردم را بشکند؟! آزاد است که قانون شکنی بکند؟ آزاد است که بر خلاف مسیر ملت عمل بکند؟ آزاد است که توطئه بکند بر ضد ملت؟ اینها آزادی نیست. در حدود قوانین، در حدود کارهای عقلایی، آزاد است. و ما در بعضی مطبوعات- حالا من اسم مطبوعات را نمی برم- لکن در بعض مطبوعات می بینیم که اینها از آزادی سوء استفاده می کنند؛ به گمان اینکه یا به خیال اینکه آزادی است می خواهند از مردم آزادی را سلب کنند. این مردم با این زحمتی که در این سالهای طولانی کشیده اند و با این خونهایی که در این دو سال اخیر داده اند می خواهند آزاد باشند. بعضی مطبوعات می خواهند از اینها سلب آزادی بکنند؛ به اسم «آزادی قلم» بر خلاف مسیر ملت عمل بکنند. دست اشخاصی که می خواهند اختناق در ملت ایجاد کنند، می خواهند چپاولگری کنند، بعضی مطبوعات دست آنها را دارند باز می کنند؛ و این معنی، آزادی نیست؛ این معنی، خیانت است. اینکه داده می شود به ملت، آزادی است؛ نه خیانت. آزادی قلم است؛ نه خیانت قلم. آزادی بیان است؛ نه بیان خائنانه.»
ایشان در ادامه مطبوعات را نمایانگر آرمان ملت خوانده و خاطرنشان ساختند:
«باید مطبوعات در خدمت کشور باشند، نه بر ضد انقلاب کشور. مطبوعاتی که بر ضد انقلاب کشور هستند، اینها خائن هستند. مطبوعات باید منعکس کننده آمال و آرزوی ملت باشند. مسائلی که ملت می خواهند، آنها را منعکس بکنند. البته آزادند که یک مطلب دیگری هم که کسی می گوید منعکس کنند؛ لکن در توطئه آزاد نیستند. ما از بعض مطبوعات، توطئه می فهمیم؛ برای اینکه می بینیم که مسائلی که به ضد انقلاب است، با آب و تاب و با طول تفسیر می نویسند، و مسائلی که بر وفق انقلاب است، یا نمی نویسند، یا با اشاره رد می شوند. این طور مطبوعات مورد قبول ملت نیست. مردم نمی خرند یک همچو روزنامه هایی را. و اگر گفته بشود بهشان که این روزنامه این طور است، مردم خودشان نمی خرند. این مردم آزادند در اینکه نخرند چنین روزنامه ای را. وقتی روزنامه خریده نشد، روزنامه بسته می شود. همان طوری که بعضی روزنامه ها وقتی مردم نخریدند خودش بسته می شود.
شما طریقتان این است که، از این به بعد توجه به این معنا داشته باشید که روی همین مسیر ملت رفتار کنید. همین طوری که ملت دارد می رود رفتار کنید؛ نه اینکه به اسم آزادی قلم بر خلاف مسیر ملت مشی بکنید. آنهایی که، بعضی از این کسانی که جزء هیأت تحریریه اند و می دانید که اینها اصلاح نمی شوند و اینها نمی توانند اصلاح بشوند، اینها عمال غیر هستند، اینها می خواهند دست اجانب را باز به مملکت ما باز بکنند، آنها را باید کنار بگذاریم. و نویسنده زیاد است؛ نویسنده دیگری وارد کار بشود.»
امام خمینی در بخش دیگر از سخنانشان با بیان این نکته که رسانه ها، مربی ملتند، خطاب به حضار فرمودند:
«در هر صورت، تمام رسانه ها مربی یک کشور هستند؛ باید تربیت کنند کشور را، افراد یک کشور را؛ و باید خدمت کنند به ملت. روزنامه از ملت است و برای ملت است؛ و چنانچه بر خلاف مسیر ملت بخواهد یک روزنامه ای - یا چیز دیگری - رفتار بکند، خود ملت با او مخالفت می کنند. لازم هم نیست که مخالفتش این باشد که بریزد و بزند و بشکند؛ نه، اینها این کار را نمی کنند؛ لکن روزنامه برای خواننده است، وقتی خواننده نباشد روزنامه نیست. رادیو برای این است که گوش کنند مردم؛ وقتی رادیو را درش را بستند و هیچ کس گوش نکرد رادیو نیست. در هر صورت، این چیزها به خدمت ملت است، نه بر خلاف مسیر ملت. هر نویسنده ای که بر خلاف مسیر ملت بخواهد بنویسد، این اسباب این می شود که روزنامه بدنام بشود؛ گفته بشود که این روزنامه ملی نیست، این روزنامه برای اجانب است. و این البته بر خلاف مصلحت روزنامه است، و بر خلاف شغل روزنامه نویسی است. روزنامه نویس باید حفظ کند احترام خودش را؛ و حفظ احترام این است که روی مسیر ملت رفتار کند، خدمتگزار به ملت باشد. اگر چنانچه بر خلاف مسیر ملت و بر خلاف خواست ملت، عمل بکند، این پیش ملت، دیگر احترام ندارد.»
صحیفه امام؛ ج 7، ص 320 - 322
.
انتهای پیام /*