آنچه می خوانید نامه ای است از یادگار گرانقدر امام راحل(س) مرحوم حجت الاسلام و المسلمین سید احمد خمینی به حضرت امام (س) و جوابی که آن بزرگوار داده اند و در آن بر لزوم پرهیز از تشریفات در حوزه‏هاى علمیه‏ تاکید و امانت دارى حجت الاسلام سید احمد خمینى‏ را تایید کردند.

 

بسم اللَّه الرحمن الرحیم.

پدر و مراد بزرگوار

 پس از سلام، زمانى که شوراى مدیریت حوزه علمیه قم خدمت حضرت عالى رسیده بودند تقاضاى کمک براى پیشبرد امور مربوط به حوزه را کرده بودند، حضرت عالى فرموده بودید: مسأله را به احمد بگویید تا او دنبال کند. قرار بر این شد که شورا در نامه‏اى به حضرت عالى مقدار احتیاجشان را بنویسند، آنان پس از بررسى، نامه‏اى براى حضرت عالى نوشتند ... که در صورت عدم پرداخت پول از طرف شخص جنابعالى از بنیاد مستضعفان به آنها کمک گردد. نامه مذکور خدمتتان تقدیم شد. حضرت عالى فرمودید: «چنین کارى را انجام نمى‏دهید و از طرف شماها به بنیاد چیزى گفته نشود هر چه پول و ساختمان زیاد گردد درس و معنویت کم مى‏شود.» و چند بار دیگر هم تقاضاى برادرانمان را عنوان نمودم باز فرمودید: «من خیال مى‏کردم آقایان پنجاه هزار تومان احتیاج دارند». خدمتتان عرض کردم: اگر چنین بود خودشان مى‏پرداختند .... براى آقایان شورا مسأله حل نشده است و عقیده‏شان این است که: «تو (احمد) نخواسته‏اى نظر مبارک حضرت امام را که با این مسأله موافق بوده است به مسئولین حوزه ابلاغ کنى و یا شما یاد امام نیاورده‏اى که حضرت امام در این قضیه پول مورد احتیاج شورا را بپردازند ... به حضرت امام عرض کن که اگر مسئله‏اى را به شما محول مى‏کند، بعد موافقت کنند که موجب این گونه حرفها نشود.» ...

 12/ 3/ 66- احمد خمینى‏

 

بسمه تعالى‏

نظر من همان است که قبلًا کِراراً گفته‏ام: من با این تشریفات مخالفم، و براى حوزه علمیه مضر مى‏دانم. اساسْ اسلام و تحصیل است که با این نحو زیاده رویها منافى است. و من از بعض آقایان تعجب مى‏کنم که تو را زیر سؤال بردند. من باید عرض کنم به آقایان‏ که تا این تاریخ هیچ موردى، حتى این مورد، نبوده است که احمد بر خلاف گفته یا نوشته من بدون اطلاع من تصرفى بکند. بلى، بعضى اوقات در سخنرانیهاى این جانب احمد و دیگران، حتى اشخاصى از رادیو و تلویزیون، نظراتى مى‏دهند که مورد قبول مى‏شود. از خداوند تعالى توفیق همگان را خواستارم.

و به احمد نصیحت مى‏کنم که جدیت در جلب رضاى خداوند حاضر ناظر نماید، و از طعن و لعن دیگران نهراسد.

13 خرداد 66

روح اللَّه الموسوی الخمینى‏

 

صحیفه امام، ج‏20، ص: 277 و 278

. انتهای پیام /*