این فرزند بهترین بندگان خداست . این است آن پرهیزکار پاک پاکیزه مشهور
آیۀ مباهله از یک سو یکی از بالاترین فضیلت ها را برای اهلبیت علیهمالسلام، به خصوص حضرت زهرا علیهاالسلام ثابت می کند و از سوی دیگر نمودار همطرازی فاطمه علیهاالسلام با پیامبر و سایر معصومین است؛ زیرا از نحوۀ بیان آیۀ مباهله که می فرماید: «ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللّه عَلَی الْکٰاذِبِینَ» به دست می آید که در جریان مباهله، حضرت فاطمه با همسر و فرزندش، هم در اصل مدعا (اینکه حق با آنان است) و هم در دعوت به حق، با پیامبر اسلام شریک بوده اند؛ زیرا کلمۀ «الکاذبین» به صورت جمع آمده است و اگر طرف دعوا و دعوت تنها شخص پیامبر می بود، چنین تعبیری آورده نمی شد.
حکام جائر می دیدند که اگر امام موسی بن جعفر (ع) آزاد باشد، زندگی را بر آنها حرام خواهد کرد؛ و ممکن است زمینه ای فراهم شود که حضرت قیام کند و سلطنت را براندازد. از این جهت مهلت ندادند اگر مهلت داده بودند، بدون تردید حضرت قیام می کرد. شما در این شک نداشته باشید که اگر فرصتی برای موسی بن جعفر (ع) پیش می آمد، قیام می کرد و اساس دستگاه سلاطین غاصب را واژگون می ساخت.
حضرت امام هادی _علیه السلام _ در نیمه ذی الحجة الحرام ۲۱۲ (به روایت مشهور) در نزدیکی مدینه به دنیا آمد و در سن ۸ سالگی به امامت رسید. ۴۱ سال و چند ماه زندگی با برکت آن بزرگوار که ۳۳ سال آن دوران امامت حضرتش می باشد...
روز عرفه یکی از روزهای برگزیده و با عظمت اسلامی است. عرفه همچنان که از نامش پیداست، روز آشنایی و عرفان است. در روز عرفه انسان باید خود را بشناسد، خدای خود را بشناسد و به هدف آفرینش معرفت پیدا کند. یکی از زیباترین نیایش های روز عرفه مناجات امام حسین (ع) در این روز شریف و در صحرای عرفات می باشد. آن بزرگوار با عباراتی شیوا و جملاتی زیبا با آفریدگار هستی راز و نیاز می کند و عالی ترین درجات عرفان را در بیابان عرفات به نمایش می گذارد.
فضائل و مکارم اخلاقی امام جواد (ع) به گونه ای بود که همگی حتی مخالفان و دشمنان بدان اعتراف کرده و با دیدن آن خصال برجسته ناخودآگاه مجذوب آن وجود الهی شده، زبان به مدح و ستایش می گشودند. زهد امام جواد (ع) نیز مانند دیگر فضایل ایشان نمود بسیار داشت. با اینکه مدتی در کاخ مامون زندگی می کرد و خلیفه نیز سعی داشت او را به سوی مظاهر مادی جلب کند ولی ایشان به هیچ وجه بدانها دلبستگی نداشت. امام جواد مومن را به سه نیاز واقعی اش توجه می دهد: توفیق خدایی، واعظ نفسانی و قبول نصیحت، برای هر چیزی زینتی می شمرد و از متوجه شدن انحصاری به زینت های مادی هشدار می دهد.
امام مقید بودند در کنار مرقد شریف حضرت معصومه (سلام الله علیها) حاضر شوند، و توجه خاصی داشتند که روزانه خودشان را به زیارت حضرت برسانند، و زمانی که حتی در مسجد سلماسی درس می گفتند زیارتشان ترک نمی شد و زمانی که درس و بحثشان گسترش پیدا کرد و به مسجد اعظم آمدند همچنان به زیارت حضرت معصومه مداومت داشتند.
عید، یعنی زمانه سرور و شادمانی، هنگامه پایکوبی و دست افشانی در اسلام نیز عید همانند هر مذهب و مسلکی وقت شادی و نشاط است نه زمانه حزن و اندوه، باید شاد بود و شادی کرد و شادی رساند. فطر و قربان که حق آن را برای مسلمین عید قرار داده است { جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمینَ عیداً } و بعثت و غدیر حکایتی است از رابطه خلق و خالق، عبد ومعبود، وصل و وصول، عطا و بخشش حق و دریافت عبد و مخلوق...
مسلمانان روزه دار که ماه رمضان را به روزه داری به پا داشته و از خوردن و آشامیدن و بسیاری از کارهای مباح دیگر امتناع ورزیده اند، اکنون پس از گذشت ماه رمضان در نخستین روز ماه شوال اجر و پاداش خود را از خداوند می طلبند، اجر و پاداشی که خود خداوند به آنان وعده داده است.
در این فرازهای پایانی دعا، امام سجاد علیه السلام درخواست هایی را مطرح می کند که در آن لطافت و معرفت نهفته است و توجه به آن به ما می آموزد که باید چه بخواهیم و به دنبال چه باید برویم...
در این بخش از دعا، خواست اصلی، داشتن اعتقاد راستین به دور از انحراف و شک و تردید است، معرفتی که روشن بینی لازم را در راه برای وی فراهم سازد، در مسیر خویش دچار کج فهمی و غلط فهمی نشود، در بندگی حق و سپاس و حمد او کوتاهی نکند، و جایگاه حق را به سزا بشناسد و پاس دارد و در دام حیله های دشمن خدا گرفتار نشود...
در این بخش از دعا امام سجاد علیه السلام تقاضای خویش را از خداوند با سوگند دادن حق (و به عبارت دیگر با توسل) به حق این ماه، و حق عابدان این ماه می خواهد.
اما ماه رمضان، همانطور که در بخش های اول دعا گذشت، ماه خدا و دارای فضایل فراوان است، و این نشان می دهد که این ماه در مجرای فیض حق تعالی از جایگاه ویژه برخوردار است...
و ما را توفیق ده که در آن به تو تقرب جوئیم در سایه اعمال شایستهای که ما را به آن از آلودگی معاصی پاک نمایی...
و ما را در این ماه موفق گردان با خویشان خود با نیکی و احسان پیوند کنیم،واحوال همسایگان خود را با بخشش ودهش جویا شویم...
امر دوم در حقیقت «لیلة القدر» بدان که از برای هر رقیقه حقیقتی و برای هر صورتی ملکی باطنی ملکوتی و غیبی است...
ثُمَّ فَضَّلَ لَیْلَةً وَاحِدَةً مِنْ لَیَالِیهِ عَلَی لَیَالِی أَلْفِ شَهْرٍ...