عاشورا تجلیگاه سترگ رخ نمود بالاترین و والاترین ارزشها و تعالیم متعالی انسانی و اجتماعی است که مردمان را همواره به شناخت آن تعالیم و ارزشها و باور به آنها و تعهد نسبت به آنها و زندگی با آنها، فرا خوانده است و فرا خواهد خواند؛ عاشورا عرصۀ جاودانه تجلی پیوند حیات و عدل، حماسه و رسالت، ایمان و پایداری، آزادگی و شرف، اعتقاد و جهاد، نماز و عدالت، دیانت و آدمیت، عینیت و عرفان، در همه عصرها و تاریخ آدمی است.
محتوای حرکت عاشورای حسینی، تبلور عینی یک الگوی راهبردی است برای: احیای دین در اندیشه ها و جانها و زندگیها و تربیت و سازندگی انسانی و مدیریت و سازندگی اجتماعی، که هرگاه این محتوا، به درستی تبیین شود و با شناخت درست واقعیات جاری حیات انسانی و اجتماعی و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی جامعه و نیز با اصول درست پیاده سازی چارچوبهای کاربردی الگوی مطلوب حیات دینی، همراه گردد، تربیت و مدیریت است در دو عرصۀ فرد و جامعه.
فرهنگ عاشورا، مجموعۀ بینشها، ارزشها و هنجارهای جای گرفته در رخداد عاشوراست که به استنباط درمی آیند و می توانند در قالب یک الگوی فکری، روحی و رفتاری و یک الگوی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی به جامعه، ارائه شود.
انسان سازی با عاشورا (و به ثمر رسانیدن فرد) در این جریان عظیم به جامعه سازی (و به ثمر رسانیدن جامعه) دست می دهد و عناصر درونی جریان پویا و شکوفای اجتماعی را سامان می بخشد.
سیدالشهداء(ع) و یاران او با پندار و گفتار و کردار خویش این الگو را تبیین کردند و با زندگی خویش تجسم این تبیین بودند.
مهمترین شعار نهضت عاشورای حسینی(ع) اعتلای این آیت الهی یعنی اعتلای وحدت کلمه و کلمه وحدت و توحید در جهت معرفی و تحقق همه ابعاد در فلسفه وجودی انسان در طی قرون گذشته و آینده است.
اینجاست که می توان گفت به حادثه عاشورای حسینی(ع) نباید به لحاظ یک حادثه تاریخی نگاه کرد، بلکه باید تار و پود و زنجیره های علت و معلولی این حادثه را در قلمرو گذشته و آینده و در سیطره زمان در حیات انسانها مورد توجه قرار داد. در قلمرو عرفان حقیقی که همان حیات معقول انسانها را به تصویر می کشد، مرز و بوم و مکان و زمان خاص مطرح نیست، بلکه «انسان» با تمام ابعاد وجودی در تمام قرون و اعصار مورد بررسی قرار می گیرد.
در نبرد انسان به عنوان خلیفه الهی در روی زمین با نقطه مقابل خود که در عالم تکوین به «شیطان» و در تاریخ بشر به شیاطین انسی تحت عنوان ستمگران و زورگویان و فراعنه و نمرودها و سلاطین و خلفای جور تعبیر شده، عاشورا عالی ترین راه و رسم زندگی سعادتمند را برای جهانیان در طول تاریخ معرفی می کند. عاشورا در تاریخ انسانی، فلسفه علمی و عملی تاریخ را با ابعاد وجودی انسان در راه جهاد و مبارزه با موانع رشد و تکامل انسانها، به اندیشمندان جهان آموخته است. علاوه بر این نهضت عاشورای حسینی(ع) مثل اعلای جهاد اکبر و مبارزه با نفس است که در جهت اعتلای انسان تحقق یافته و درس زندگی و حیات معنوی را در جریان زمان، و مقامات عالی عرفانی را در سیر و سلوک معنوی و در میدان عمل به انسانها آموخته و نقطه ابهامی برای پویندگان راه حق و عاشقان عدالت باقی نگذاشته است.
امام خمینی براساس آموزه های دینی و با استناد به سیره معصومین (ع) بنیانگذار نهضت عظیمی شد که برگرفته از نهضت حسینی(ع) بود. سرباز زدن از صلح و سازش و عزت خواهی، امر به معروف و نهی از منکر، تشکیل حکومت اسلامی، ادای تکلیف الهی از انگیزه های اساسی امام (س) در انقلاب اسلامی بوده است، ایشان نسبت به ذلت پذیری رژیم گذشته معترض بودند.
«من اکنون قلب خود را برای سرنیزه های مأمورین شما حاضر کرده ام ولی برای قبول زورگویی ها و خضوع در مقابل جباریهای شما حاضر نخواهم بود.» ( ر.ک: صحیفه امام، ج 1، ص 178-179)
«اسلام دینی است که هم سیاست دارد و هم اموری که مربوط به غیر سیاست است و شاه که با او مخالف هستیم هم با سیاست اسلامی مخالف است که سیاست مملکت هم همان است و هم با امور مذهبی و ما به این هر دو جهت با شاه مخالف هستیم، هم نسبت به مذهب تعدیات و جسارتهایی کرده است و هم نسبت به مملکت خیانتهایی در طول تاریخ زندگیش کرده است و بدین جهت همۀ مردم با او مخالفند.» (ر.ک: صحیفه امام، ج 5، ص 170)
«ما سالهای طولانی [است که] با حکومت شاه مخالفیم، البته مخالفت اینطور درجه به درجه بالا آمد، هی هر چه ظلمش زیادتر می شد، مخالفت زیادتر شد تا رسید اینجا که دیدیم همه چیز ما را به باد داد.» (ر.ک: صحیفه امام، ج 5، ص 159-160)
«ما بنا داریم به تکلیف خودمان عمل کنیم، ما مکلفیم که با ظلم مقابله کنیم... ما مکلفیم از طرف خدای تبارک و تعالی که با ظلم مقابله کنیم، با این آدمخوار ها و این خونخوارها مبارزه کنیم.» (ر.ک: صحیفه امام، ج 12، ص 321-322)
«اگر انسان به وظیفه الهیه موفق شود نتیجه حاصل است، به نتیجۀ منظوره برسد یا نه، ... وصول به مقاصد و عدم آن بسته به ارادۀ الهیه است و بر ما تکلیفی نیست.» ( ر.ک: صحیفه امام، ج 1، ص 119-121)
تکالیف اجتماعی و عمومی از نکته های مهم و مورد توجه امام (س) است. ایشان حفظ نظام جمهوری اسلامی، حفظ وحدت اقشار جامعه، حضور در صحنه های حساس سیاسی را از تکالیف اجتماعی همۀ مردم می دانستند و در مواقع مختلف به تکلیف شرعی بودن این امور توجه می دادند. (ر.ک: صحیفه امام، ج 11، ص 49-50)
.
انتهای پیام /*