روز ۱۹ فروردین ۱۳۵۹ جیمی کارتر رییس جمهوری آمریکا طی دستوری قطع روابط سیاسی و بازرگانی با جمهوری اسلامی ایران را اعلام کرد. این دستور که ۵ ماه پس از تصرف سفارت آمریکا در تهران توسط دانشجویان مسلمان پیرو خط امام صادر شد، عکس العمل جدید دولت آن کشور در برابر گروگان گیری دیپلمات های آمریکایی در ایران بود.
کارتر در سخنان خود درباره قطع رابطه با ایران گفت: «مطالبات شاکیان آمریکایی و شرکت ها، از اموال مسدود شده ایران در آمریکا برداشت خواهد شد و مسئولیت بحران با شورای انقلاب ایران است که خود را پشت سر دانشجویان پنهان می کند. اگر گروگان ها آزاد نشوند، تصمیمات شدید‌تری علیه ایران اتخاذ خواهد شد و آمریکا با هم پیمانان خود اقدامات مقتضی به عمل خواهد آورد. هیچ ویزای جدید برای ایرانیان صادر نخواهد شد و کلیه ویزاهای صادر شده پس از بحران باطل می باشد...»
در پی این تصمیم، از یکسو دفتر امام خمینی(س) اعلام کرد «نظر امام در مورد گروگان ها عوض نشده و مثل گذشته سفارت و گروگان ها تا تشکیل مجلس شورای اسلامی و تعیین سرنوشت آن ها توسط وکلای مردم در دست دانشجویان باقی خواهد ماند» و از جانب دیگر امام خمینی(س) خود بیانیه جداگانه ای در این رابطه منتشر کردند.
امام در این پیام با اشاره به انتشار خبر دستور کارتر برای پایان روابط سیاسی ایالات متحده با ایران گفته بود: «اگر کارتر در عمر خود یک کار خیر کرده باشد، همین قطع رابطه است.»
متن کامل پیام بنیانگذار جمهوری اسلامی بدین شرح بود:
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
۱۹ فروردین ۵۹
ملت شریف ایران، خبر قطع رابطه بین ایران و امریکا را دریافت کردم و اگر کارتر در عمر خود یک کار کرده باشد که بتوان گفت به خیر و صلاح مظلوم است، همین قطع رابطه است. رابطه بین یک ملت بپاخاسته برای رهایی از چنگال چپاولگران بین المللی با یک چپاولگر عالَم خوار، همیشه به ضرر ملت مظلوم و به نفع چپاولگر است. ما این قطع رابطه را به فال نیک می گیریم؛ چون که این قطع رابطه دلیلی بر قطع امید امریکا از ایران است. ملت رزمنده ایران این طلیعه پیروزی نهایی را که ابرقدرت سفاکی را وادار به قطع رابطه - یعنی خاتمه دادن به چپاولگری ها- کرده است، اگر جشن بگیرد حق دارد. ما امیدواریم که نابودی سرسپردگانی مثل سادات و صدام حسین بزودی انجام گیرد و ملت های شریف اسلامی به این انگل های خائن، آن کنند که ملت ما با محمد رضای خائن کرد؛ و به دنبال آن برای آزاد زیستن و به استقلال تمام رسیدن، قطع روابط با ابرقدرت ها خصوصاً امریکا نمایند. من کراراً گوشزد نموده ام که رابطه ما با امثال امریکا، رابطه ملت مظلوم با جهانخواران است.
شما ای ملت عزیز! که برای رضای خداوند متعال، با بانگ «اللَّه اکبر» بر دشمنان خود چیره شدید و آزادی و استقلال را به دست آوردید، با اتکا به خداوند تعالی و حفظ وحدت کلمه مهیا باشید برای رو در رویی دشمنان اسلام و دشمنان مستضعفین؛ شما به خواست خدای تعالی پیروز هستید و بر مشکلات غلبه خواهید کرد. صدام حسین که همچون شاه مخلوع چهره قبیح غیر اسلامی و انسانی خود را نشان داده و به هدم اسلام و حوزه مقدسه نجف کمر بسته و با مسلمانان مظلوم برای رضای کارتر، آن کند که مغول کرد، و با علمای اسلام خصوصاً حضرت آیت اللَّه آقای سید محمد باقر صدر، آن کند که رضا خان و محمد رضا پهلوی با علما و روحانیون و سایر طبقات کردند، باید بداند که با این اعمال ضد اسلامی، گور خودش و رژیم تحمیلی غیر انسانی و غیر قانونی بعث را با دست خود می کند.
ملت شریف عراق! شما اخلاف آنان هستید که انگلیس را از عراق راندند؛ بپاخیزید و قبل از آنکه این رژیم فاسد همه چیز شما را تباه کند، دست جنایتکار او را از کشور اسلامی خود قطع کنید. ای عشایر فُرات و دجله! همه با هم و با همه ملت اتحاد کنید و این ریشه فساد را قبل از آنکه فرصت از دست برود، قلع و قمع نمایید، و برای خدا دفاع از کشور اسلامی خود و از اسلام مقدس نمایید که خدا با شماست.
ای ارتش عراق! اطاعت از این مخالف اسلام و قرآن نکنید و به ملت بگرایید و دست امریکا را که از آستین صدام بیرون آمده است قطع کنید و بدانید اطاعت از این سفاک، مخالفت با خدای متعال است و جزای آن عار و نار است. از خداوند متعال عظمت اسلام و مسلمین و کشور ایران را خواستارم. و السلام علیکم و رحمة اللَّه.
روح اللَّه الموسوی الخمینی»
(صحیفه امام، ج۱۲، ص: ۲۳۳-۲۳۴)
کارتر پیش از قطع رابطه با ایران، چند مرحله اقدامات سیاسی و اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران به عمل آورده بود. در نخستین عکس العمل، روز ۲۲ آبان ۱۳۵۸ دستور توقیف کلیه دارایی های ایران در بانک های آمریکایی و شعبه های خارجی آن را صادر کرد و خرید نفت از ایران را متوقف ساخت. در ۱۳ آذر، پانزده عضو شورای امنیت تحت فشار آمریکا به اتفاق آرا قطعنامه شماره ۴۵۷ را در محکومیت اشغال سفارت آمریکا در تهران منتشر کردند.
ارجاع موضوع گروگان گیری به دیوان بین‌المللی دادگستری در لاهه از دیگر اقدامات آمریکا بود. رأی این دیوان نیز روز ۲۴ آذر علیه ایران صادر شد و ۱۵ قاضی این دادگاه به اتفاق آرا جمهوری اسلامی ایران را به دلیل تصرف سفارت آمریکا محکوم کردند.
در نهم دی ۱۳۵۸، شورای امنیت سازمان ملل تحت فشار آمریکا قطعنامه ۴۶۱ را در موضوع مجازات های اقتصادی علیه ایران تصویب کرد و تا ۱۷ دی به ایران مهلت داد تا گروگان های آمریکایی را آزاد کند. علاوه بر این بسیاری از مفسران آمریکایی نیز از نیروی موسوم به «واکنش سریع» که در ۱۱ دی ۱۳۵۸ به دستور کارتر در خلیج فارس شکل گرفت به عنوان عکس العمل واشنگتن در مقابل واقعه تصرف سفارت آمریکا در تهران یاد کردند. دستور قطع رابطه با ایران ۱۷ روز قبل از مداخله نظامی آمریکا در منطقه طبس با هدف آزاد سازی گروگان ها اتخاذ شد. جیمی کارتر پس از صدور فرمان قطع رابطه، در سخنانی اعلام کرد دیپلمات های ایرانی ۳۶ ساعت فرصت دارند خاک آمریکا را ترک کنند.
موضوع قطع روابط سیاسی و اقتصادی آمریکا با ایران، دو ماه پیش از صدور دستور کارتر، در قطعنامه ارایه شده از سوی آمریکا به شورای امنیت سازمان ملل پیش‌بینی شده بود. در آن قطعنامه که در ۲۴ بهمن ۱۳۵۸ به شورا ارایه شد آمریکا خواستار اعمال تحریم های اقتصادی علیه جمهوری اسلامی و قطع رابطه با ایران به دلیل تصرف سفارت آمریکا گردید. این درخواست در کنفرانس کشورهای صنعتی غرب نیز مطرح شده بود، ولی رایزنی های هیات نمایندگی ایران در سازمان ملل و همچنین وتو شدن قطعنامه پیشنهادی آمریکا توسط اتحاد جماهیر شوروی، باعث شد دولت جیمی کارتر در اتخاذ تصمیم برای قطع مناسبات سیاسی و بازرگانی با ایران تنها بماند.
به دنبال قطع رابطه ایران با آمریکا و مهلت ۳۶ ساعته کارتر به دیپلمات های ایرانی مبنی بر خروج از آمریکا، در ساعت ۱۲:۳۵ بیستم فروردین‌ماه حدود ۵۰ نفر از اعضای سفارت ایران در واشنگتن و اعضای کنسولگری های ایران در شیکاگو و نیویورک به همراه خانواده هایشان با پرواز ۷۳۰ هواپیمایی ملی ایران وارد فرودگاه مهرآباد تهران شدند.
روزنامه کیهان فردای آن روز در گزارشی از بازگشت دیپلمات های ایرانی نوشت: به دنبال ورود دیپلمات های ایرانی به فرودگاه تهران علی آگاه، کاردار ایران در واشنگتن و تنی چند از اعضای سفارت ایران در آمریکا به همراه صادق قطب زاده و اسقف کاپوچی در یک مصاحبه رادیو تلویزیونی و مطبوعاتی شرکت کردند و به سوالات خبرنگاران داخلی و خارجی جواب دادند.
یکی از نظامیان ایرانی که به همراه اعضای سفارت ایران در آمریکا به ایران مراجعت کرده بود در رابطه با موضوع اخیر به خبرنگار کیهان گفت: روز دوشنبه گذشته پس از ورود انور سادات به آمریکا عده‌ای از دانشجویان ایرانی و عرب به همراه گروهی از سیاهان مسلمان، تظاهرات وسیعی را در اغلب شهرهای آمریکا به راه انداختند که به دنبال آن کارتر در ساعت ۳ بعد از ظهر ضمن ایراد یک سخنرانی تند به اعضای سفارت ایران ۳۶ ساعت مهلت داد که آمریکا را ترک کنند. به دنبال این مهلت غافلگیرانه، سفارت ایران در محاصره ماموران اف. بی. آی و سازمان سیا قرار گرفت و پیش از آنکه اعضای سفارت ایران بتوانند تصمیمی اتخاذ نمایند، هر یک از آنها به وسیله ۲ مامور اف. بی. آی مورد مراقبت قرار گرفتند.
وی در ادامه سخنانش افزود: ماموران اف. بی. آی با در دست داشتن عکس سفارت و کنسولگری‌ها در جلو خانه آن ها کشیک می دادند و چنانچه یک ایرانی می خواست قدمی بردارد، به دنبال او حرکت می کردند. وی همچنین گفت: در این چند ساعت که به پایان مهلت ما مانده بود، انواع توهین ها از سوی ماموران آمریکایی به ما شد، به خصوص نظامیانی که در شهرهای کوچک آمریکا سکونت دارند بیش از اندازه در ناراحتی به سر می برند، چرا که در این شهرهای کوچک ایرانی ها شناسایی شده اند و از هر نظر در مضیقه قرار دارند.
در همین حال مقدم، سرپرست کنسولگری ایران در شیکاگو هم در گفت و گو با خبرنگاران گفت: در طول مهلت ۳۶ ساعته، ما فقط توانستیم به سرعت مدارک و ویزاهای دانشجویانی را که هم اکنون تنها مورد نگرانی ما هستند، وسیله پست برایشان ارسال داریم و دیگر فرصتی نبود که برایشان اقدام سازنده ای صورت دهیم. چند ساعت به پایان مهلت مانده، سفارت ایران در محاصره قرار گرفت و آن عده که در داخل سفارت بودند، هر یک به وسیله دو مامور به نقطه ای برده شدند و در سفارت ایران مهر و موم شد. و ما فقط توانستیم زندگی مان را به دوستانی که شاید آن ها نیز وضعیت ما را پیدا کنند، تحویل داده و خود را به فرودگاه رساندیم. در فرودگاه عده‌ای از آمریکایی ها بر علیه ایران شعار می دادند و یک گروه از سیاه پوستان مسلمان نیز با در دست داشتن عکس امام به محل فرودگاه آمده بودند و بر علیه کارتر شعار می‌دادند.
به نوشته کیهان تا بعدازظهر ۲۱ فروردین به جز سرکنسولگری ایران یا همان سفارت ایران که در واشنگتن واقع بود، ایران چهار کنسولگری دیگر نیز در شهرهای شیکاگو، هستون، نیویورک و سانفرانسیسکو داشت که همگی آن ها تعطیل و مهر و موم شدند.
منبع: تاریخ ایرانی
.
انتهای پیام /*