‏‫ب‍ررسی ج‍ام‍ع‍ه ش‍ن‍اخ‍تی دیدگ‍اه ح‍ض‍رت ام‍ام خ‍مینی(س) در خ‍ص‍وص ن‍ق‍ش ح‍ک‍وم‍ت اس‍لامی در ت‍ع‍الی و ت‍وس‍ع‍ه سیاسی     

پژوهشگر: ع‍ب‍دال‍رض‍ا ج‍ن‍دقی ع‍لائی     

رشته، مقطع و محل تحصیل: علوم سیاسی، کارشناسی ارشد/1377، دان‍ش‍گ‍اه  آزاد اس‍لامی، واح‍د ت‍ه‍ران م‍رک‍زی

استاد راهنما و استاد مشاور: ع‍لیرض‍ا م‍ح‍س‍نی ت‍ب‍ریزی، غ‍لام ع‍ب‍اس ت‍وس‍لی      

چکیده: ه‍دف این پ‍ژوه‍ش ن‍ش‍ان دادن م‍وض‍وع ن‍وع ن‍گ‍رش و ب‍رخ‍ورد یک م‍ت‍ف‍ک‍ر ب‍رج‍س‍ت‍ه اس‍لامی ب‍ا ویژگی ه‍ای یاد ش‍ده، با م‍وض‍وع ت‍وس‍ع‍ه و ت‍ع‍الی اس‍ت. ج‍ام‍ع‍ه آم‍اری ۲۲ ج‍ل‍د ک‍ت‍اب ص‍حیف‍ه ن‍ور اس‍ت. روش پ‍ژوه‍ش، ت‍اریخی و ک‍ار پ‍ژوه‍ش ک‍ت‍اب‍خ‍ان‍ه ای اس‍ت. ن‍تیج‍ه ک‍لی ب‍ا ج‍م‍ع ب‍ن‍دی ن‍ظرات ام‍ام(س) در ق‍ب‍ال اص‍لیت‍رین ع‍ن‍اص‍ر ن‍اشی از ت‍م‍دن ج‍دید آن‍گ‍ون‍ه ک‍ه ام‍روز رایج اس‍ت و ب‍ا ت‍وج‍ه ب‍ه این‍ک‍ه ه‍ریک از این ع‍ن‍اص‍ر وج‍هی از وج‍وه  ج‍ام‍ع‍ه را ع‍م‍دت‍ا دس‍ت‍خ‍وش ت‍ح‍ول و دگ‍رگ‍ونی ق‍رار می ده‍د یا ب‍ه ت‍ع‍بیر م‍رس‍وم و م‍ع‍م‍ول، ن‍وس‍ازی می ک‍ن‍د می ت‍وان ب‍ه ت‍وس‍ع‍ه و ن‍وس‍ازی ج‍ام‍ه در وج‍وه م‍خ‍ت‍ل‍ف از دیدگ‍اه ام‍ام(س) دس‍ت یاف‍ت.

***

جایگاه توسعه سیاسی در نظام سیاسی جمهوری اسلامی با تأکید بر اندیشه های سیاسی امام خمینی          

پژوهشگر: حسین بنده خدایزدی         

رشته، مقطع و محل تحصیل: علوم سیاسی، کارشناسی ارشد/ ۱۳۸۶، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی

استاد راهنما و استاد مشاور: عباسعلی رهبر، مرتضی محمودی        

چکیده: هدف پژوهش بررسی توصیفی و تحلیلی نظریات حضرت امام  در خصوص توسعه سیاسی در جهت بدست آوردن درک بهتر و روشنتر از توسعه سیاسی از منظر ایشان است. یافته ها نشان داد توسعه سیاسی مورد نظر امام در حاکمیت قانون اسلامی و ایجاد جامعه ای که در آن قوانین اسلامی از فرد فرد افراد آن تا بالاترین رده های حاکمیت تسری یافته و در آن به نقش تربیتی انسان و تلاش برای ارتقای آن و نیز افزایش نظارت و دخالت افراد جامعه اعم از زن و مرد در تمامی مراحل تصمیم گیری و برخورداری از حقوق و آزادیهای فردی و اجتماعی در چارچوب قوانین اسلامی و تلاش در جهت ایجاد وحدت کلمه و مقصد در زیر پرچم توحید و توجه به وضع فقرا و مستضعفان معنا پیدا می کند و باید به هر چه بیشتر شدن تفاهم میان دولت و ملت منجر و اتکاء دولت به مردم بیشتر و به حفظ حضور آنها در جامعه بها داده شود تا مانع انحراف از ارزشهای اسلامی، اخلاقی و اختلاف و تفرقه و بی تفاوتی سیاسی و خودباختگی در مقابل فرهنگ غرب و تبلیغات بیگانگان وابستگی و تحریف آرمانها و ارزش های انقلاب اسلامی گردد.

***

تفکرات اجتماعی امام خمینی درباره توسعه (سیاسی، فرهنگی و اقتصادی)   

پژوهشگر: محمدحسن امینی 

رشته، مقطع و محل تحصیل: جامعه شناسی، کارشناسی ارشد/ 1384، دانشگاه شیراز      

استاد راهنما و استاد مشاور: سعید زاهد زاهدانی، محمد تقی ایمان     

چکیده: این تحقیق، تفکرات اجتماعی امام خمینی درباره توسعه (سیاسی، فرهنگی و اقتصادی) می باشد. جهت انجام آن به متون نوشتاری و گفتاری ایشان مراجعه  و از میان بیست و شش جلد کتابهای ایشان، کتابهای ولایت فقیه، کشف الاسرار، طلب و اراده، وصیت نامه الهی- سیاسی و دوره بیست و دو جلدی صحیفه نور انتخاب گردید. با استفاده از روش مطالعه اسنادی و روش مقایسه ای شاخص های مورد نظر ایشان استخراج و با شاخص های مورد نظر متفکرین غربی و نویسندگان در ایران، قبل از انقلاب مشروطیت و بعد از انقلاب مشروطیت و دوران پهلوی مقایسه گردید. عناصری که امام خمینی در مورد انواع توسعه به آن توجه دارند، مورد توجه دانشمندان علوم اجتماعی قرار گرفته است و در تحقیقات گوناگون به لزوم وجود آنها برای دست یابی به توسعه اشاره شده است. امام خمینی در بیانات خود بشتر از کلماتی نظیر بازسازی، بنا کردن و ساختن استفاده کرده اند. از نظر ایشان شاخص های توسعه اقتصادی، برنامه ریزی، بهبود وضعیت افراد جامعه، نیروی انسانی، مشارکت مردم، داشتن انگیزه و هدف و توسعه اقتصادی درون زا می باشد امام خمینی توسعه سیاسی را مترادف با رهبری، هدایت،  عدالت، مصلحت و حکومت اسلامی به کار برده اند و قرائت ویژه ای از ارتباط دین و سیاست دارند. شاخص های توسعه سیاسی، حکومت قانون، مشارکت مردم در امور سیاسی، وجود آزادی و نقش ولایت فقیه می باشد. امام خمینی هدف توسعه فرهنگی را انسان سازی می دانند. شاخص های توسعه فرهنگی، توسعه مراکز علمی – پژوهشی خودکفایی فرهنگی، علم آموزی، توجه به دانشگاهها، تلفیق حوزه و دانشگاه توجه به نقش مطبوعات در اجرای توسعه فرهنگی می باشد. از نظر ایشان توسعه کشور بدون احیاء فرهنگ اسلامی امکان پذیر نیست. و در این میان توسعه فرهنگی اهمیت فوق العاده دارد که بایستی به آن توجه شود.

***

موانع توسعه سیاسی در ایران با تاکید بر اندیشه های امام خمینی(س)          

پژوهشگر: نعمت الله علیجانی

رشته، مقطع و محل تحصیل: علوم سیاسی، کارشناسی ارشد/ 1380، دانشگاه مفید        

استاد راهنما و استاد مشاور: ابراهیم متقی، سیداحمد موثقی 

چکیده: موانع توسعه در ایران با تأکید بر اندیشه های حضرت امام خمینی مسأله این پژوهش توصیفی و تحلیلی بود. با بررسی آراء و نظرات کارشناسان مسائل سیاسی پیرامون مسئله توسعه نیافتگی سیاسی ایران زمینه ای علمی فراهم شد که مسائل توسعه نیافتگی سیاسی درایران دقیق تر مورد بررسی قرار گیرد تا با مطالعه موردی این مؤلفه ها از دیدگاه حضرت امام گامی در عرصه علمی کشور در زمینه های سیاسی و ... جهت شناسایی و رفع این موانع برداشته شود. موانع توسعه سیاسی در ایران (عصر قاجار و پهلوی) از دیدگاه صاحب نظران داخلی به سه دسته تقسیم می شوند که عبارت بودند از الف) عوامل خارجی مانند استعمار خارجی ب) عوامل داخلی از قبیل، استبداد داخلی، وابستگی، فقدان فرهنگ استقلال و توسعه، حکومت سلطانیسم و فقدان جامعه مدنی، وجود نفت و دولت رانیتر، غربگرایی و غربزدگی روشنفکران و نخبگان ساسی حاکم، ناکار آمدی احزاب سیاسی، فقدان نهادینگی و نقش تحولات سریع و فرهنگ سنتی وعشیره ای ج) عوامل داخلی و خارجی مانند استبداد داخلی و استعمار خارجی. که هر کدام از آنها خود زمینه ساز و پرورش دهنده عوامل وموانع دیگر توسعه سیاسی محسوب می شدند. حضرت امام با دیدی جامع (خرد و کلان) موانع توسعه سیاسی ایران (عصر قاجار و پهلوی) را در شش محور مهم در ابعاد داخلی و خارجی با تأکید بر عوامل خارجی مورد توجه قرار داده اند که عبارتند از: استعمار در این رابطه امام معتقد بودند اساس ابتلای ملت ایران اجانب بوده است و این امر ریشه تاریخی داشته و به زمانی بر می گردد که بیگانگان در احوالات شرق خصوصاً ایران مطالعه کرده و بهره برداری نموده اند. بنابر این امام شروع عقب ماندگی و توسعه نیافتگی ایران را همزمان با ورود استعمار به ایران می داند و در این رابطه به مداخلات استعماری انگلیس و آمریکا در ایران اشاره کرده است.استبداد داخلی حضرت امام دراین رابطه به استبداد شاهان قاجار، ضعف حکومت ها در برابر بیگانگان، انحراف نهضت مشروطیت، ظلم و ستم حکومتهای محلی و نا امنی داخلی اشاره ای داشته اند و سپس به موانع توسعه سیاسی در عصر پهلوی پرداخته اند که باستان گرایی (گذشته گرایی)، کشف حجاب، تشویق منحرفین، مقابله با اسلام و روحانیت، غارت منابع، اختناق، کودتا و انتخابات فرمایشی. و در زمان محمدرضا نیز، شخصیت محمدرضا، فقدان آزادی، اختناق ، جدایی مردم از حکومت، مجالس فرمایشی، تخریب فرهنگ، منابع ملی و نیروی انسانی، رواج مسلکهای انحرافی ، تظاهر مذهبی، تبلیغ جدایی دین از سیاست، انقلاب سفید و نتایج آن و ضعف در مقابل بیگانگان را شامل می شد. روشنفکران و نخبگان سیاسی غربزده، امام معتقد بودند که تمام عقب ماندگیهای ما بخاطر عدم شناخت صحیح اکثر روشنفکران دانشگاهی از جامعه اسلامی ایران است از دست اکثر همین روشنفکران دانشگاه رفته ای {است} که همیشه خود را بزرگ می دیدند و می بینند و تنها حرفهایی میزدند که دوست به اصطلاح روشنفکر دیگرش بفهمد و اگر مردم هیچ نفهمیدند، نفهمیدند زیرا دیگر چیزی که مطرح نیست مردمند و چیزی که مطرح است خود اوست.تحجر، امام معتقد بودند که متحجرین با اهمالکاری خود موجب تحقق اهداف استعماری و دولتهای جائر شده و مانع هرگونه پیشرفت و توسعه هستند.خود باختگی؛ امام معتقد بودندکه عنصر خود باختگی سر منشأ همه گرفتاریها و بدبختیهاست و در این رابطه نقش قدرتهای استکباری و دولتهای حاکم و وابسته را در هویت زدایی و از خودباختگی همودن ملت ها مؤثر دانسته و چاره اساسی آن را نیز در اندیشه بازگشت به خویشتن و فرهنگ اصیل اسلام می دانستند لذا در پی استقلالی بودند که در پناه فرهنگ غنی اسلام و با خروج از غربزدگی و رسیدن به خودباوری بدست آید.وابستگی و فقدان فرهنگ استقلال؛ امام وابستگی را امری دو سویه می دانستند؛ زیرا از یک سو تلاش قدرتهای استعماری برای استثمار و استعمار کشورهای جهان سوم را یادآور می شدند واز سوی دیگر معقد  بودند که نخبگان سیاسی حاکم این کشورها بخاطر سرسپردگی که نسبت به قدرتهای استعماری دارند و نیز تحصیلکردگان غربزده زمینه وابستگی را فراهم میکنند. بنابر این امام ضمن برشمردن عوامل خارجی و داخلی توسعه نیافتگی سیاسی ایران بر عامل خارجی تأکید داشته است. لذا تنها راه نجات را رهایی وابستگی، دستیابی به استقلال و عمل به دستورایت اسلام اصیل می دانند.

***

ن‍ق‍ش  ح‍ض‍رت  ام‍ام  خ‍مینی(س) در ت‍وس‍ع‍ه  سیاسی پ‍س  از پیروزی ان‍ق‍لاب  اس‍لامی    

 پژوهشگر: سیدخ‍دایار ف‍ت‍احیان           

رشته، مقطع و محل تحصیل: علوم سیاسی، کارشناسی ارشد/ ۱۳۸۷، قم، م‍رک‍ز آم‍وزش  ع‍الی ت‍ربیت م‍ربی ع‍قیدتی سیاسی       

استاد راهنما و استاد مشاور: م‍ح‍م‍داس‍م‍اعیل  خ‍دادادی، ح‍مید ح‍بیبی                

چکیده: محقق در این پژوهش توصیفی به دنبال نقش حضرت امام خمینی در توسعه سیاسی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بوده و به نتایج زیر دست یافته است:

1- توسعه سیاسی افزایش ظرفیتها و کارایی یک نظام سیاسی در حل و فصل تضادهای منافع  فردی و جمعی و مردمی بودن و آزادگی و تغییرات اساسی در یک جامعه است. 2- امام توسعه سیاسی را استقرار حکومت اسلامی و جمهوری مبتنی بر قوانین دیانت اسلام و نهادینه کردن مشارکت مردم در صحنه های مختلف که همه انسان ها در استفاده برابر از فرصت های سیاسی و اجتماعی و اقتصادی برخوردار باشند، می داند. 3- امروز یکی از مؤلفه های مشروعیت نظام های سیاسی در سراسر جهان میزان مشارکت سیاسی مردم در توسعه سیاسی است که امام با افزایش میزان مشارکت مردم ایران حتی با برگزاری انتخابات در زیر موشک باران پایتخت و شهرهای دیگر، انقلاب را تداوم و اکنون به مرحله تثبیت رسانده است. 4- مشارکت سیاسی در دوران جدید به عنوان یک حق تجلی یافته و امام در همان مراحل اولیه پیروزی انقلاب اسلامی بستر و ساز و کارهای مناسب برای روند توسعه سیاسی را در جامعه مهیا فرمودند و انتخابات به عنوان یک نماد مشارکت در توسعه به طور میانگین هر ساله یک انتخابات برگزار شده است. 5- امام مشارکت برای مسئولیت پذیری ونظارت بر امور اجرایی را در جامعه به یک فرهنگ تبدیل کرد. 6- حضرت امام خمینی زیرساخت ها و زمینه های لازم برای توسعهی سیاسی را فراهم نمود و با نهادسازی و تبیین جهت گیری و رویکردهای سیاسی برگرفته از اسلام ناب محمدی و با تدبیر در هر مقطع بحران ها را پشت سر گذاشت. امام خمینی با شناختی که از مردم داشت و بر اساس نیازهای جامعه ی اسلامی و انقلابی با مشورت نخبگان و دلسوختگان نظام برای خدمت بیشتر و توسعه فراگیر در همه سطوح نهادهای قانون گذار، دفاعی، خدماتی،  مذهبی، فرهنگی و اقتصادی و... با همکاری و مشارکت همه مردم در صحنه های مختلف به عنوان الگو به دیگر کشورها ارائه نمود. امام(س) نشان داد که بر پایه دین می توان جامعه را از یک نظام استبدادی به یک نظام دموکراتیک و مردم سالار دینی نوسازی و دگرگون کرد و بارزترین نمونه توسعه سیاسی را به نمایش گذاشت. 7- از دیدگاه امام خمینی دوام و بقای انقلاب هم منوط به پشتیبانی مردم از انقلاب و وحدت در جامعه و بازسازی و نوسازی و شکوفا نمودن نهادهایی بود که مبتنی بر اراده مردم در مرحله شکل گیری است. این نهادها به اقتضای زمان و مکان و در قالب ارزش ها و معیارهای اسلامی بر محور ولایت فقیه باید کارآمدی خود را داشته باشند. 8- حضرت امام خمینی با این اقدامات نقش برجسته  خود را در روند توسعهی سیاسی ایفا کردند. تألیفات، نظریه پردازی، پیام ها، مبارزات نفس گیر، سخنرانیها، فرمان ها و تأسیس نهادها، انذار و تبشیرها، انتخاب نماینده ها و هیئت ها، عزل و نصب ها، معرفی و تبیین و تهدیدها و چالش ها، ایجاد فرصت ها و تقویت نقاط قوت و رفع نقاط ضعف و ارائه الگو و فرهنگ سازی، ایثار و فداکاری و ایجاد زیرساخت های لازم، حمایت ها و برخورد کردن ها (تولی و تبری)، قانون گرایی، بسیج سراسری، اطلاع رسانی های به موقع و رجوع به مردم و واگذاری کارها به آنها ایفا کردند. این نقش آفرینی به گونه ای بود که در تاریخ کمتر نظیر آن را می توان مثال زد.

***

مبانی نظری توسعه از دیدگاه حضرت امام خمینی(س)     

پژوهشگر: امیر آقایی         

رشته، مقطع و محل تحصیل: توسعه اقتصادی و برنامه ریزی، کارشناسی ارشد/ 1380، دانشگاه تهران، دانشکده اقتصاد          

استاد راهنما و استاد مشاور: حسن سبحانی، محمد خوش چهره                     

چکیده: با توجه به پیچیدگی و برداشت های گوناگون از مفهوم توسعه که این مورد بازتاب های خود را در حوزه مفهوم سازی و نظریه پردازی توسعه نشان داده است نیاز به یک تبیین و الگویی روشن از بحث توسعه در شرایط فعلی ایران و جایگاه انقلاب اسلامی در بین کشورهای منطقه ای احساس می شود که این پژوهش برای رسیدن به این مهم با الهام و جستجو در آراء و اندیشه های حضرت امام بنیان گذار فقیه و راه حل نظام جمهوری اسلامی ایران انجام گرفته است.این پژوهش با عنوان «مبانی نظری توسعه از دیدگاه حضرت امام خمینی مشتمل برشش فصل بوده و روش اجرایی آن پژوهش کتابخانه ای با استفاده از تحلیل محتوا در آثار و اندیشه های حضرت امام می باشد که عناوین فصول عبارتند از:فصل اول: «کلیات» مشتمل بر مقدمه، تعاریف موجود فصل دوم: «مروری بر ادبیات موضوع» مشتمل بر مقالات، کتب و پایان نامه ها فصل سوم: «مبانی نظری توسعه با مروری بر ادبیات توسعه» مشتمل بر دو بخش فرعی الف) ادبیات توسعه ب) تنظیم چارچوب نظری فصل چهارم:«ایران و انقلاب» مشتمل بر تاریخ تحولات ایران، قانون اساسی و توسعه فصل پنجم:«امام خمینی و توسعه» مشتمل بر مبانی نظری توسعه از دیدگاه حضرت امام خمینی، استقلال و خودکفایی. فرایند توسعه و توصیف یافته های تحقیق، تجزیه و تحلیل یافته ها فصل ششم:«جمع بندی و نتیجه گیری» می باشد.

***

الگوی توسعه سیاسی امام خمینی      

پژوهشگر: مسعود معینی پور           

رشته، مقطع و محل تحصیل: معارف اسلامی گرایش انقلاب اسلامی، کارشناسی ارشد/ ۱۳۸۹، دانشگاه معارف اسلامی قم، دانشکده مطالعات انقلاب اسلامی  

استاد راهنما و استاد مشاور: یحیی ف‍وزی، محمدجواد نوروزی                     

چکیده: این تحقیق در پی پاسخ به این سؤال است که الگوی توسعه سیاسی امام خمینی چیست؟ فرضیه نوشتار حاضر این است که به نظر می رسد حضرت امام(س) در پی بیان الگوی توسعه سیاسی متعالیه در برابر الگوی توسعه سیاسی متدانیه (دنیا گرا) غربی است. امام خمینی در پی بیان این مطلب است که هدف غایی توسعه سیاسی آنگونه که متفکرین غربی اعتقاد دارند صرفا مادیات واصالت لذت و دنیا گرایی نیست؛ بلکه هدف اصلی توسعه با هدف زندگی انسان گره خورده و آن چیزی جز تحقق مکتب توحید نیست. نتایج به دست آمده حکایت از آن دارد که در مجموع الگوی غربی به دنبال ایجاد توسعه سیاسی دنیاگرا، باحذف سنت، مذهب و تحقق نهایت بهره های مادی است. در حقیقت به دنبال تحقق توسعه انسان محورونفی خدا محوری با ویژگیهای سکولارند. اما امام خمینی(س) به دنبال تحقق توسعه سیاسی متعالی، با محوریت خدا درنظام سیاسی است الگوی ایشان از حیث مبانی نظری دارای اختلاف ماهوی با الگوی رایج است و در یک جمله خدا محوری را جایگزین طبیعت محوری و انسان محوری می کند.

***

ب‍ررسی ع‍ل‍ل ت‍وس‍ع‍ه نیاف‍ت‍گی سیاسی در ج‍وام‍ع  اس‍لامی از دیدگ‍اه  ام‍ام خ‍مینی(س)    

پژوهشگر: راضیه مهرابی کوشکی     

رشته، مقطع و محل تحصیل: علوم سیاسی، کارشناسی/ 1383، قم، موسسه آموزش عالی باقرالعلوم(ع)       

استاد راهنما و استاد مشاور: غلامرضا بهروزلک، عبدالقیوم سجادی   

چکیده: موضوع این پایان نامه، علل توسعه نیافتگی سیاسی در جوامع اسلامی از دیدگاه امام خمینی(س) می باشد. هدف این پژوهش حرکت در جهت استخراج دیدگاه بزرگترین احیاگر و مصلح اجتماعی معاصر درباره عوامل و ریشه های توسعه نیافتگی سیاسی جوامع اسلامی است. اما قبل از پرداختن به این موضوع باید دانست که از دیدگاه امام توسعه نیافتگی سیاسی چیست؟ و اساسا چه معیارها و شاخصه هایی دارد تا بتوان ریشه آن را جستجو و درمان کرد. به اعتقاد امام توسعه نیافتگی سیاسی به مفهوم عدم توجه مسلمانان به مشارکت سیاسی، استبداد سیاسی حاکمان بلاداسلامی و به دنبال آن عدم مشروعیت الهی و مقبولیت مردمی این قبیل دولتها، وابستگی سیاسی، غربزدگی و از دست دادن هویت دینی اسلامی و در نهایت تفرقه و چند پارچگی جهان اسلام می باشد. در ادامه بررسی امام پیرامون علل و ریشه های توسعه نیافتگی سیاسی جوامع اسلامی به این نتیجه می رسیم که عمده مشکلات سیاسی مسلمین (از جمله توسعه نیافتگی سیاسی) از فاصله گرفتن آنان از تعالیم و دستورات اسلام نشات می گیرد و به واسطه یکسری عوامل داخلی و خارجی به توسعه نیافتگی سیاسی ختم می گردد. عوامل داخلی آن به غفلت و قصور روحانیون و روشنفکران به عنوان منتفذین اجتماعی و دولتمردان به عنوان صاحبان قدرت و اقتدار در کشورهای اسلامی بر می گردد. مهمترین عامل خارجی آن نیز استعمار غرب می باشد که با استفاده از حربه های مختلف و گوناگون به این عقب ماندگی و توسعه نیافتگی دامن می زند. در پایان نیز راه حل های مورد نظر امام حول محور این عوامل جهت درمان معضل توسعه نیافتگی جوامع اسلامی مورد توجه قرار گرفته است.

***

بررسی توسعه سیاسی در ایران از دیدگاه حضرت امام خمینی(س)  

پژوهشگر: مسعود بنی اسدی

رشته، مقطع و محل تحصیل: علوم سیاسی، کارشناسی ارشد/ ۱۳۸۶، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی           

استاد راهنما و استاد مشاور: اکبر اشرفی، حسین تفضلی    

چکیده: پژوهش حاضر از یک مقدمه و چهار فصل و نتیجه گیری تشکیل شده است. در فصل اول، کلیات پژوهش که شامل: اهمیت تحقیق، اهداف تحقیق، سوالات و فرضیات تحقیق، قلمرو تحقیق، روش تحقیق و سازماندهی پژوهش آمده است. در ادامه این فصل نیز چهارچوب و مبانی نظری توسعه سیاسی مطرح می شود و سپس در فصل دوم جایگاه توسعه سیاسی در اندیشه سیاسی حضرت امام خمینی(س) و همچنین مبانی اندیشه سیاسی امام خمینی(س) و مفهوم آزادی از دیدگاه ایشان بررسی و مطرح می شود. بعد از آن در فصل سوم موانع توسعه سیاسی در ایران از دیدگاه امام خمینی(س) که همواره ذهن ایشان را به خود مشغول کرده بود مورد بررسی قرار می گیرد. و در فصل چهارم الگوی یک نظام سیاسی توسعه یافته از منظر امام خمینی(س) و نقش مردم و احزاب سیاسی و جمهوریت از دیدگاه ایشان بررسی می شود. نتیجه گیری نیز پایان بخش این پژوهش می باشد که به تحلیل یافته ها و ارائه الگوی نظری توسعه سیاسی از منظر امام خمینی(س) می پردازد.

. انتهای پیام /*